معضل سنندج و متکدیان را باید از جلوه های طبقاتی و غیر قابل باور از معیار و اخلاقیات شهری شایسته برای هر شهر هر چقدر دور افتاده نا شناخته تا چه برسد به شهر پرآوازه مانند سنندج به حساب آورد. توجه شما را به چند سطر زیر جلب میکنیم.
به نقل از خبرگزاری دانشجو (ایسنا، اول اردیبهشت ۱۴۰۴ در به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو در کردستان)
״صلاح‌الدین وکیلی روز دوشنبه در جلسه شورای اجتماعی کردستان در سنندج اظهار کرد: بر اساس بررسی انجام شده، درآمد روزانه هر متکدی در سنندج، بیش از ۲ میلیون تومان است. وی افزود: شعبه ۱۰۵ قضایی در استان فعال است که متکدیان مرفه طبق ماده ۷۱۲ به مراجع قضایی برای رسیدگی معرفی می‌شوند. نباید اجازه دهیم این افراد چهره شهر را آلوده و نازیبا کنند. رسانه‌ها باید با اطلاع رسانی صحیح، ترحم افراد جامعه نسبت به این متکدیان را کاهش داد.
مدیر مرکز متکدیان شهرداری سنندج با بیان اینکه از هر چهار نفر متکدی در سنندج یک نفر غیر بومی است، اضافه کرد: اغلب متکدیان به بیماریهای واگیردار و خطرناک مبتلا هستند که تهدیدی برای شهروندان است.
وکیلی با بیان اینکه گرمخانه شهرداری سنندج، هر شب امکان اسکان ۸۰ نفر بی‌سرپناه را دارد، افزود: این مرکز از سال ۹۶ به سامانه سادا مجهز شده و امکان ثبت اثر انگشت متکدیان جمع‌آوری شده را دارد.״
شورای اجتماعی کردستان در شهر سنندج و اجلاس آن را فراموش کنید. متکدیان و اهالی نایسر باید چه بخت برگشتگانی باشند که به صرف کلمه "بررسی" هر چه اتهام و ناسزا نخراشیده و سنگین را میشود به آنها نثارنمود. صرف نظر از جناب خبرنگار لابد در میان مشتریان جریده خبرگزاری دانشجویان باید کسی پیدا شود که از سر اتفاق و از سر کنجکاوی در آشنایی سطحی و گذرا با متکدیان بداند که بندرت جز التماس تهدید دیگری تا چه رسد به انتقال بیماری واگیر از این موجودات ساخته است. بعلاوه این کدام خبرنگار "خبر" نخوانده و "شهر" ندیده است که از صرف فرمایشات عضو شورای اجتماعی دست وپای خود را گم کرده و بدون نام و نشانی از بیماری داستان سرایت و ابتلا و تهدید را بهم میبافد.
اما نه! این مزخرفات مربوط به طویله خبرگزاری ایسنا است که تا ساعت سه و دوازده دقیقه هنوز در صفحه اینترنتی این خبرگزاری در دسترس است. چرا نباید شهروندان سنندجی از درخشش کلمه بومی، از هوشیاری شهرداری در حفاظت از چهره شهر در یک قدمی آلوده و نازیبا بخود ببالند؟ تا آنجا که اهالی سنندج دست از سر ״ترحم بی جا و زیادی״ بردارند، ״کار را به کاردان״، بسپارند، و در ادامه به ״موشکافی״ خبرنگار مربوطه، مزاحم قضات محترم شعبه ۱۰۵ در بکارگیری ماده ۷۱۲ نشوند، خطر متکدیان مرفه به انداه کافی منتفی خواهد ماند.
تقصیر سنندج است. این شهر با هزاران کارگر بیکار آنقدر آلوده و نازیبا نیست که شورای شهر را در اعتراض وناشکیبایی مواخذه بیمه بیکاری روزی ده بار به سیخ بکشد؛ نازیبا مفت چنگ شورای شهر که در آن بیمارستان شهر از پذیرش دو هزارکارگرساختمانی درمقابل فرسودگی سر باز میزند؛ بیماری و سرایت و واگیر و خطر، همگی همان شورای شهری باید باشد که مثل بختک با دست دزدی و تلکه از اندوخته و دسترنج مردم زحمتکش تغذیه میکند، دست بردارنیستد و دوقورت ونیمش هم باقی است.
تقسیر سنندج است، اگر این شهر در آزاد ساختن نیروی اعتراض کارگری خود از دامنه آشکار اغراق آمیز خویش میکاست، اگر اینقدر جانب احتیاط و عاقبت اندیشی را نمیگرفت، اگر به اعتماد بنفسی که احاطه اش کرده باندازه کافی باور میداشت؛ همان انباشته ذخیره باروت از تجربه اتحاد و رزمندگی و ستیزه جویی، حداقل برای سد این درجه از فرومایگی و حقارت و پستی کفایت میکرد. در مورد کودکان محله نایسر هیچ درجه از جهل ژورنالیستی نمیتواند چشم بستن به واقعیت هولناک کار کودکان در پای دارهای قالیبافی سازمان یافته از معامله گران کمیته امداد ببندد. بنگاه خبری ایسنا، قاضی کذایی شعبه ۱۰۵ و همه قبیله شورای شهرسخت دراشتباه هستند که رد پای مافیای جنایت پیشه بهره کشی از کار کودکان نایسری را به ناکجا آباد گدایی دو میلیون تومان "متکدیان مرفه" کنار پیاده روها لاپوشانی میکنند.
وقتی نوبت به خشم و کیفرخواست این کودکان برسد قیصر و قیصریه در آتش خواهند بود.
