انترناسیونال: فاجعه انسانی و نسلکشی در غزه همچنان ادامه دارد و وارد دوره بحرانی دیگری شدهایم. جدا از موضعگیری سیاسی، به نظر شما برای پایان دادن هر چه سریعتر به این جنایات چه باید کرد؟ چه نیرویی توانایی واقعی برای ختم فوری این شرایط را دارد؟
حمید تقوائی: تنها نیروی موثر در شرایط حاضر نیروی اعتراضات مردم است، اعتراضات در اسرائیل، در کشورهای غربی و در خود نوار غزه. حتی تاثیر گذاری بر نهادها و دولتهای مدعی دفاع از حقوق بشر برای اعمال فشار به دولت اسرائیل تنها با بسیج نیروی اعتراضی مردم در کشورها مختلف میسر میشود. خوشبختانه این اعتراضات رو به گسترش است. یکشنبه گذشته در چندین شهر آلمان و دانمارک و انگلیس تظاهراتهائی علیه نسل کشی در غزه شکل گرفت. از جمله در شهر لاهه هلند جمعیتی بالغ بر صد هزار نفر علیه جنایات دولت نتانیاهو در غزه به خیابانها آمدند و از دولت هلند خواستند که هرگونه همکاری با دولت اسرائیل را متوقف کند. در خود اسرائیل نیز با آغاز دور جدید حمله دولت اسرائیل به غزه مردم در برابر پارلمان آن کشور تجمع کردند و خواهان قطع فوری جنگ شدند. نمونه دیگر اعتراضات مردم در غزه علیه حماس و علیه جنگ در هفته های اخیر است که آخرین مورد آن تظاهرات مردم خان یونس در هفته گذشته بود. یک ویژگی مثبت اعتراضات اخیر در مقایسه با اعتراضاتی که در شروع جنگ غزه شکل گرفت حاشیه ای شدن نیروهای اسلامی و طرفداران حماس در تظاهراتهای اخیر است. نیروهای چپ و سکولار و ضد فاشیسم و مترقی نیروهای اصلی فراخوان دهنده و شرکت کننده در این اعتراضات هستند و این در خنثی کردن تبلیغات دولتی اسرائیل و همچنین دولت ترامپ که حمایت از مردم فلسطین را به حماس و تروریسم اسلامی منسوب میکنند نقش مهمی ایفا میکند.
انعکاس این اعتراضات فی الحال در موضعگیری دولتها قابل مشاهده است. دولتهای کانادا و فرانسه و انگلیس در بیانیه مشترکی حمله نظامی اخیر دولت اسرائیل به نوار غزه را محکوم کردند و هشدار دادند که تحریمهای اقتصادی هدفمندی را علیه اسرائیل در دستور خواهند گذاشت. تحت این فشارها دولت نتانیاهو ناگزیر شده است با ورود کمکهای غذائی در سطح محدودی موافقت کند.
این اعتراضات باید ادامه پیدا کند و گسترده تر بشود. تروریسم دولتی اسرائیل به بهانه دفاع از خود در برابر نیروهای تروریست اسلامی مشغول یک نسل کشی تمام عیار از مردم فلسطین است. و در این جنایت حمایت بی دریغ دولت آمریکا را با خود دارد. سایر دول غربی نیز سیاست فعالی در این رابطه ندارند. تنها با گسترش اعتراضات در همه کشورها، در شکل تظاهراتها و تجمعات اعتراضی، انتشار بیانیه ها فراخوانها و طومارها از جانب نیروهای مترقی و آزادیخواه در کشورهای جهان بویژه در خود اسرائیل، میتوان در برابر این جنایت هولناک ایستاد. این اعتراضات در عین حال باید مرز روشنی با نیروهای اسلامی داشته باشد و اجازه ندهد این نیروها، که در جنایت و آدمکشی دست کمی از فاشیستهای اسرائیل ندارند، از اعتراضات ضد اسرائیلی مردم به نفع خود سوء استفاده کنند. حمایت از اعتراضات ضد جنگ و ضد حماس مردم غزه در هفته های اخیر میتواند یک شیوه موثر برای خنثی کردن این نوع سوء استفاده ها باشد.
انترناسیونال: سخنگوی ارتش اسرائیل تهاجم اخیر را “آغاز مرحله جدیدی در جنگ با حماس” میداند. آیا به نظر شما هم ما شاهد دور تازه ای در جنگ غزه هستیم؟
حمید تقوائی: ارتش اسرائیل اهداف تهاجم اخیر خود را کنترل کامل نوار غزه و نابودی حماس اعلام کرده است. نه این اهداف جدید است و نه کشتار نظامی مردم غزه که به بهانه نابودی حماس صورت میگیرد. آنچه شاید تازه است افسارگسیختگی در کشتار مردم، نه تنها با بمب و گلوله بلکه با ممانعت از ارسال کمکهای غذائی و انساندوستانه و تحمیل قحطی و گرسنگی به مردم غزه است. این اقدام بعد تازه و تکاندهنده ای به جنایت و نسل کشی دولت اسرائیل بخشیده است. این توحش را حتی جنایت جنگی نمیتوان نامید، این کشتار وسیع مردم با تحمیل گرسنگی و بی غذائی است. تنها هزاران کودک در آستانه مرگ در اثر بی غذائی قرار گرفته اند و کمکهای ناچیزی که بالاخره دولت اسرائیل ناگزیر شده بدست مردم برساند به هیچوجه کافی نیست. بله این مرحله تازه ای است اما نه در جنگ با حماس بلکه در کشتار زن و مرد و کودک و پیر و جوان در اثر گرسنگی!
دولت اسرائیل از این توحش هدف معین پاکسازی قومی نوار غزه را دنبال میکند. مقامات اسرائیل از زمان آغاز جنگ در اکتبر ٢٠٢٣ بارها مستقیم و غیرمستقیم اعلام کرده اند که غزه را غیر قابل سکونت خواهند کرد. و اکنون برای تحقق این هدف در کنار بمباران و حمله گسترده زمینی و هوایی، تحمیل گرسنگی و قحطی را نیز بکار گرفته اند.
در این میان گفتمان کوچ دادن مردم غزه و تبدیل این منطقه به یک منطقه تفریحی از جانب دونالد ترامپ، گرچه مخالفت تقریبا همه دولتهای غربی و منطقه را در پی داشت، ولی برای دولت اسرائیل فضای مساعدی برای عملی کردن به بی پروا و لجام گسیخته طرح خالی از سکنه کردن نوار غزه فراهم آورد.
نکته مهم دیگری که باید به آن توجه داشت اینست که کل این جنایت تحت لوای مقابله با حماس صورت می گیرد و ازاینرو مقابله مردم ایران و مردم آزادیخواه منطقه با جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی اش نقش تعیین کننده ای در پیشرفت مبارزه علیه تروریسم دولتی اسرائیل ایفا میکند.
انترناسیونال: به نظر شما آیا تغییر دولتها در اسرائیل کمکی به فروکش کردن این جنایات میکند؟ به نظر میرسد که استراتژی گسترش سرزمینی اسرائیل، امری هویتی در حکومت و فرای دولتهای حاکم باشد، آیا چنین است؟
حمید تقوائی: استراتژی اسرائیل خاتمه بخشیدن به هر نوع مقاومت و اعتراض از جانب مردم فلسطین در دفاع از حق بدیهی برخورداری از سرزمین خود است. اما برای رسیدن به این هدف سیاستهای عملی و تاکتیک احزاب و نیروهای سیاسی مختلف اسرائیل متفاوت است.
یک بُعد مهم این تفاوت، اختلاف بر سر طرح دو دولت است. در پیمان اسلو در سال ١٩٩٣ راه حل تشکیل دولت مستقل فلسطینی در کنار اسرائیل، که به طرح دو دولت مشهور است، بین نخست وزیر وقت اسرائیل اسحاق رابین و رهبر الفتح یاسرعرفات به امضا رسید. اما این توافق دیری نپائید. اسحاق رابین بخاطر امضای پیمان اسلو بوسیله طرفداران حزب لیکود، که امروز در قدرت است، ترور شد و یاسر عرفات هم از جانب اسلامیون بعنوان خائن به مردم فلسطین طرد شد. انور سادات که اولین کسی بود که پیمان صلح با اسرائیل را امضا کرد نیز بوسیله اخوان المسلمین، پایه گذار حماس، ترور شد.
به این ترتیب میتوان گفت که نیروهائی که امروز در دو طرف این جنگ قرار گرفته اند، هر دو جزو ترور کنندگان طرح دو دولت هستند. روشن است که امر و هدف این نیروها اساسا حل مساله فلسطین نیست. یکی میخواهد اسرائیل را بدریا بریزد و دیگری هم به بهانه مبارزه با تروریسم میخواهد سلطه دولت اسرائیل را به کل منطقه، حتی مناطق اشغالی بعد از جنگ ٦ روزه، بسط بدهد و دوباره فلسطینی های ساکن در این مناطق را آواره دنیا بکند. اینها خود جزئی از صورت مساله اند و نه راه حل.
ازینرو تسویه حساب با دولت نتانیاهو و حزب لیکود و کلا نیروهای راست افراطی اسرائیل از یکسو و جارو کردن نیروهای اسلامی از سوی دیگر به یک پیش شرط مهم حل مساله فلسطین تبدیل شده است. به نظر من خلع ید از دولت نتانیاهو و حزب لیکود و جارو شدن نیروهای اسلامی، یعنی کلا کنار رفتن و حاشیه ای شدن نیروهای مخالف طرح دو دولت، میتواند گام مهمی در جهت حل انسانی و عادلانه مساله فلسطین باشد.