شورای نگهبان، پزشکیان و پیشدستی در دستمزدهای سال ۱۴۰۴

جنبش کارگری

بیانیه سخنگوی شورای نگهبان در ساعات پایانی وقت اداری روز هفدهم آذر بساط کذایی تعیین دستمزد کارگران از کانال مذاکرات سه جانبه شورای عالی کار را بهم ریخت.

مطابق خبرها از قول طحان نظیف و در نتبجه لاررسی طرح بودجه مصوبه مجلس اعلام شد: "شورای نگهبان با افزایش ۲۰ درصدی دستمزد حقوق‌بگیران در سال ۱۴۰۴ و افزایش ۲۰ درصدی حقوق بازنشستگان در سال آینده موافقت کرد" (پایگاه خبری جماران، ۱۹ دیماه ۱۴۰۳). 

این یک رسوایی سراسیمه و شلخته در دستگاه حکومتی جمهوری اسلامی بود. این اولین بار نیست، بلکه برعکس، در سالهای اخیر به یک روال عملی و جا افتاده تبدیل شده است که مجلس با مصوبه بودجه سال بعدیش و سپس شورای نگهبان با حق وتو در تعیین سطح مخارج دولت در مفاد همان بودجه؛ سقف بازیهای موسوم به "چانه زنی" در شورای عالی  کار را از قبل رقم میزند.

دخالت آشکار شورای نگهبان با همه یال و کوپال کذایی در رابطه میان دستگاه های حکومتی سرشان را بخورد، تا جایی که به طبقه کارگر مربوط میشود یک حکم جنایتکارانه ضدکارگری است. همین هفته  خبر اعطای بسته های معیشتی برای "عموم مردم" توسط رئیس جمهور نیز در سرتیتر اخبار قرار گرفت: " از سوی دیگر بنا داریم برای عموم مردم نیز علاوه بر اعطای بسته‌های معیشتی، کالاهای اساسی و پرمصرف خانوارها و نیز کالاهای مورد نیاز زوج‌های جوان را با قیمت مناسب تهیه و در اختیار آنها قرار دهیم. "(پایگاه خبری جماران، ۱۹ دیماه ۱۴۰۳) به لیست وعده ی رئیس جمهور باید تاکید ایشان در ادامه پرداخت یارانه ها، بعد از اصلاح رویه ی اشتباه موجود یارانه ها اضافه کرد.

به موازات قصه کشدار مذاکرات و چانه زدن های جاری در شورای عالی دستمزد، هنوز شروع نشده، مراجع تصمیم گیری نظام شکیبایی از کف میدهند، حوصله شان سر میرود و کاسه و کوزه را بهم میریزند. سوال این است که معنای معیشت و نیازهای یک خانواده کارگری برای شورای نگهبان و ابواب جمعی عمارت مجلس چیست؟ این حضرات ساکن کدامین جهنم دره هستند و این بیست درصد من درآوردی قرار است کدام نیازها را پاسخ دهد؛ هر چه هست، نه بیست درصد، نه چهل درصد و نه شصت و هشتاد درصد، و نه سبد اقلام معیشتی  نمیتواند نشانه ای از خرد و پایبندی به واقعیت روزانه آن مردم تا چه رسد به وجدان هیچ بنی بشر را در خود داشته باشد که بخشی  از سفره ماهانه، گوشه ای از  مایحتاج  جاری یک هفته خانواده کارگری تا چه رسد مخارج تامین یک سقف ساده بالای سر را جوابگو باشد. این مصوبه و وعده با آنهمه سر و صدا حول آن جز تحقیر آشکار علیه توده انسانهای شریف و کارکن جامعه را با خود حمل نمیکند.

فقر، خط فقر، قربانیان فقر بزرگترین و نفرت انگیزترین دروغ تاریخ انسانهایی است که به هر دلیل گذری بر این جغرافیا را پشت سر دارند. فقر و خط فقر ساخته و پرداخته طبقه بورژوا و لایق ترین فرزندان آنها در بهره کشی و استثمار و دشمنی با کارگر در حکومت و دولتهای متعلق آنها است. سالهای سال است که درست در نمایش مسخره دستمزدی بنوبت توقع دستمزد را منکوب میسازند تا در نوبت بعد با وعده سبد آذوقه و خرده فرمایشات اصلاح یارانه ها همان معیشت را به سخره بگیرند.

چشم اندازهای دستمزد سال ۱۴۰۴ چرا باید روشنتر و متفاوت باشد؟ آیا نفرت علیه شرایط حاکم در میان کارگران لبریز و به خیابانها راه افتاده است؟ آیا کارگران اتحاد و هم سرنوشتی را پیشه کرده و جز انتقام از جلادان تباهی چند نسل از تبار کارگری رنگ دیگری از آرامش نمیشناسند؟ هر تک کارگر و از کشمکش دستمزدی پیش رو میتواند مطمئن باشد سالهای طولانی از صبر را بیهوده به هدر داده است. بورژوازی ایران تو خالی است. مشکل طبقه کارگر در ایران و مشخصا در صف بندی برای دستمزدها آمادگی و شناختن پیچ و خم های یک مبارزه سراسری است. کارگران باید به طبقه خود مراجعه کنند. صف پیشروان صنعتی را مخاطب قرار دهند، بدور آنها حلقه بزنند و کار را یکسره و تا پیروزی جلو برانند.  ظرفیت و ماتریال یک مبارزه قدرتمند سراسری سالهاست مه همواره وجود داشته است.

در توصیف یک مبارزه دشوار گفته میشود که باید به مرگ گرفت تا حریف به تب رضایت دهد. در این مورد معین، مبارزه قدرتمند و متحدانه، به خودی خود راه برگشت را بسته است. کارگران در این مبارزه چیزی را برای از دست دادن ندارند.