به گزارش گاردین در یکی از خونینترین حملات اخیر در سودان، نیروهای شبهنظامی «پشتیبانی سریع» (RSF) بیش از ۲۰۰ غیرنظامی را در جریان یورشهایی مرگبار به اردوگاههای آوارگان در دارفور و اطراف شهر «الفاشر» به قتل رساندند—شهری که آخرین پایگاه عمده ارتش سودان در منطقه به شمار میرود.
از جمله قربانیان، ۵۶ غیرنظامی در شهر «امقداده» بودند؛ شهری در مسیر الفاشر که طی دو روز، تحت کنترل RSF درآمد. به گزارش سازمان ملل، موج جدید خشونتها یکی از بدترین فصول جنگ داخلی سودان از زمان آغاز آن، نزدیک به دو سال پیش، تلقی میشود.
در حملهای تکاندهنده، کل کادر پزشکی سازمان بینالمللی «ریلِیف اینترنشنال» که تنها کلینیک فعال در اردوگاه «زمزم» را اداره میکرد، به دست نیروهای RSF کشته شدند. گفته میشود این نیروها روز یکشنبه اقدام به آتشزدن ساختمانهای اردوگاه کردند، با این ادعا که به دنبال مبارزان دولتی مخفیشده در میان جمعیت پناهجویان هستند.
ایالات متحده، هر دو طرف درگیر—ارتش و RSF—را به جنایت علیه غیرنظامیان متهم کرده، و بهطور خاص، RSF را مسئول نسلکشی در دارفور دانسته است. جنگ داخلی کنونی عملاً سودان را به دو نیم تقسیم کرده: ارتش کنترل شمال و شرق را در دست دارد و RSF بیشتر مناطق جنوب و دارفور را تحت سلطه خود گرفته است.
این درگیریها تاکنون دهها هزار کشته برجای گذاشته و بیش از ۱۲ میلیون نفر را آواره کردهاند—بحرانی که کمیته نجات بینالمللی آن را «بزرگترین بحران انسانی ثبتشده» توصیف کرده است.
حملات اخیر، فشار شدیدی بر وزیر امور خارجه بریتانیا، دیوید لَمی، وارد کرده تا در کنفرانس وزرای خارجه درباره سودان که سهشنبه در لندن برگزار میشود، پاسخی قاطع در خصوص حمایت از غیرنظامیان ارائه دهد. انتظار میرود این نشست، که با حضور نمایندگان ۲۰ کشور و نهاد برگزار میشود، نگاهها را بهطور خاص متوجه امارات عربی متحده کند—کشوری که پیشتر به حمایت از RSF متهم شده است.
حمله به شهر «امقداده»، واقع در ۱۸۰ کیلومتری شرق الفاشر، تنها یک روز پس از آن صورت گرفت که RSF مدعی شد کنترل این شهر را از ارتش گرفته است. قربانیان، عمدتاً بر پایه قومیتشان هدف حمله قرار گرفتند.
لامی در واکنش در شبکه اجتماعی X نوشت: «گزارشهایی وحشتناک از الفاشر در دارفور در حال انتشار است؛ جایی که حملات کورکورانه RSF باعث مرگ غیرنظامیان، از جمله امدادگران شده. این حملات، فوریت نشست سهشنبه درباره سودان را دوچندان میکند. همه طرفها باید به حفاظت از غیرنظامیان متعهد شوند.»
کلمانتین انکوتا-سلامی، هماهنگکننده امور بشردوستانه سازمان ملل در سودان، اعلام کرد که از گزارشهای مربوط به اردوگاههای «زمزم» و «ابوشوق» و همچنین شهر الفاشر به شدت «متأثر و نگران» شده است. این دو اردوگاه، پناهگاه نزدیک به ۷۰۰ هزار آواره هستند.
دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه ییل نیز در گزارش جدیدی اعلام کرده که بخشهایی از اردوگاه زمزم، بهویژه در مناطق مرکزی، جنوبی و جنوب شرقی، بهطور گسترده در آتش سوختهاند.
سازمان ملل افزود که RSF در تاریخ ۱۱ آوریل حملاتی هماهنگ و زمینی-هوایی را از جهات مختلف به اردوگاهها و شهر الفاشر آغاز کرد که به درگیریهای شدید و پیامدهایی فاجعهبار برای غیرنظامیان انجامید.
برآوردها حاکی از کشتهشدن بیش از ۱۰۰ نفر، از جمله ۲۰ کودک و ۹ نفر از کارکنان «ریلِیف اینترنشنال» است. تنها در شهر الفاشر، ارتش سودان کشتهشدن بیش از ۷۰ تن را گزارش کرده است. به دلیل قطعی عمدی اینترنت توسط RSF، آمار دقیق قربانیان تأییدپذیر نیست.
ماه گذشته، ارتش سودان پایتخت، خارطوم، را پس گرفت—شهری در هزار کیلومتری شرق محل وقوع حملات اخیر.
آدام ریگال، سخنگوی هماهنگی عمومی پناهجویان و آوارگان دارفور، تأیید کرد که زمزم و ابوشوق همچنان تحت حملات توپخانهای و یورش خودروهای زرهی RSF قرار دارند.
سازمان «ریلِیف اینترنشنال» درباره کشتهشدن کارکنانش گفت: «ما معتقدیم این حمله، اقدامی هدفمند علیه تمام زیرساختهای بهداشتی منطقه بود تا دسترسی آوارگان داخلی به خدمات درمانی قطع شود. وحشتزدهایم از اینکه یکی از کلینیکهای ما نیز هدف قرار گرفته است—در کنار سایر مراکز درمانی در الفاشر.»
دولتهای بایدن و ترامپ در ایالات متحده، هر دو بهصراحت RSF را به نسلکشی متهم کردهاند، و ارتش سودان را نیز به حمله به غیرنظامیان. دولت سودان هفته گذشته شکایتی را علیه امارات در دیوان بینالمللی دادگستری ثبت کرد و این کشور را به «همدستی در نسلکشی» متهم کرد.
کیت فرگوسن، مدیر مشترک مؤسسه «رویکردهای حفاظت»، گفت: «بهنظر میرسد RSF برای نخستین بار، همزمان به زمزم، ابوشوق و الفاشر حمله میکند—از جمله حمله زمینی به زمزم. این یک جهش چشمگیر در خشونت علیه غیرنظامیان در شمال دارفور است و واکنشی فوری و دیپلماتیک میطلبد.»
او هشدار داد: «چنین عملیات نظامی هماهنگشدهای از سوی RSF ممکن است نشانه آغاز فاجعهای باشد که همگان از آن هراس داشتند—شامل ادامه نسلکشی و جنایات علیه بشریت—و باید زنگ خطر را برای واکنش اضطراری بینالمللی به صدا درآورد.»
فرگوسن در پایان افزود: «دیوید لَمی در مقام میزبان نشست سهشنبه، مسئولیت سنگینی بر دوش دارد تا به این جنایات هولناک واکنشی جمعی و مؤثر دهد. این فرصتی نادر اما حیاتی است تا از سخنان قوی عبور کنیم و به اقدام قاطع برای محافظت از غیرنظامیان در سودان برسیم—از جمله مواجهه صریح با حامیان این جنایات، و ایجاد ائتلافی متعهد برای پایاندادن به نسلکشی، قحطی، و جنگی که میلیونها زندگی را تهدید میکند.»