در اولین سفر مهم خارجی خود این هفته، دونالد ترامپ قرار است از سه کشور خاورمیانه — عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی — دیدن کند، بدون آنکه به اورشلیم سر بزند. این اولین بار نیست که او اسرائیل — یا نخست‌وزیر آن، بنیامین نتانیاهو — را نادیده می‌گیرد.

تهاجم تجاری ایالات متحده نشان‌دهنده‌ یک گسست واقعی در سیاست واشنگتن در قبال چین نیست. اما این بار، پکن تصمیم گرفته مقابله کند. در چرخشی معکوس که سی سال پیش تصورش دشوار بود، اکنون این حزب کمونیست چین (CCP) است که خود را مدافع چندجانبه‌گرایی و تجارت آزاد معرفی می‌کند و نه کاخ سفید.

فارن افرز با انتشار یادداشتی مدعی شد: دسامبر گذشته، ائتلافی از گروه‌های شورشی به رهبری «هیات تحریرالشام» (HTS) به‌طور غیرمنتظره‌ای بشار اسد، که خانواده‌اش برای پنج دهه بر این کشور حکومت کرده بود، سرنگون کرد.

سرانجام کنگره ۱۲ پ.ک.ک، که با محافظت اتحادیه میهنی جلال طالبانی و پارتی دمکرات بارزانی در شهر سلیمانیه برگزار شد، انحلال آن سازمان و نیروی مسلح اش را رسما اعلام کرد.

به نظر می‌رسد طبقه متوسط ایرونی باید میان شاخ زیتون ترامپ و خدنگ نتانیاهو* دست به انتخاب بزند! صلح یا موشک؟ گزینه‌ی اول به منافع مادی و رفع تحریم اقتصادی مربوط است، گزینه‌ی دوم به گوشمالی آخوند و سپاه و یحتمل امکان براندازی.

اعلامیه  پایانی کنگره ۱۲ پ ک ک مبنی بر پایان مبارزه مسلحانه و انحلال این سازمان تحت این عنوان، به همه جریانات و افراد ناسیونالیست کرد در بخشهای مختلف کردستان کمک میکند با چشم بازتر استراتژی و سیاستهایشان را بررسی کنند و ...

پرسش عموم ایرانیان این روزها این است که سرنوشت مذاکراتِ ایران و امریکا چه می شود؟ آیا اراده ای در دو کشور هست که ترس از جنگ، از تداوم تحریم و تهدید عبور کنیم و از راه صلح پایدار به توسعه پایدار دست یابیم؟ 

در بحبوحه افزایش تنش‌های نظامی میان هند و پاکستان، وزیر دفاع پاکستان، خواجه محمد آصف، هشدار داده است که منطقه جنوب آسیا ممکن است در آستانه ورود به یک بحران بی‌سابقه قرار گرفته باشد.

رامی ابو جاموس یادداشت های روزانه خود را برای «اوریان ۲۱» می نویسد. او که بنیانگذار «غزه پرس» - دفتری که در ترجمه و کارهای دیگر به روزنامه نگاران غربی کمک می کند- است، ناگزیر شده با همسر و پسر دو سال و نیمه اش ولید، آپارتمان خود در شهر غزه را تحت فشار ارتش اسرائیل ترک نماید.