در سال های میانی دهه ۲۰۰۰، جنگ «نوشتن خاطرات» شدت یافت. درحالی که حزب «مناطق اوکراین» و متحدانش از یادمان های بزرگ اتحاد شوروی هواداری می کردند، رییس جمهور ویکتور یوشچنکو، سازمان های همدست اشغال گران نازی و همچنین جنایات نسل کشی آنها را تطهیر می کرد. از آن پس مجسمه های لنین سرنگون شد ولی دیگران نه.
یکی از آنها گزارشگر سرسختی بود که مصمم به افشای فساد، بدرفتاری و سوءاستفاده از اهرم‌های قدرت بود؛ از مسکو گرفته تا کشتارگاه‌های چچن. دیگری یک سیاستمدار پرحرارت بود که در جریان اعتراضات مسالمت‌آمیز علیه ولادیمیر پوتین، علیه تقلب در انتخابات و در مخالفت با تجاوز روسیه به خاک اوکراین شعار می‌داد.
رهبر و شش مسئول ارشد دیگر گروه شبه‌نظامی واگنر، از جمله قربانیان سقوط هواپیمای پریگوژین بودند. علی افشاری، تحلیلگر سیاسی، این حادثه را قتلی برنامه‌ریزی‌شده می‌داند که در درازمدت مشکلات پوتین را افزایش خواهد داد. یوگنی پریگوژین و شش نفر دیگر از مقامات ارشد گروه شبه‌نظامی "واگنر" همراه با سه نفر از خدمه پرواز در جریان سقوط یک جت ترابری در منطقه تور روسیه در روز ٢٣ آگوست کشته شدند.
بیوگرافی و تطور آثار/ مجلد نخست: 1818 ـ 1841 (4)/ مایکل هاینریش/ کاووس بهزادی
3. والدین مارکس ( نسخه‌ی چاپی قسمت چهارم)
اجداد مارکس از خانواده‌ای یهودی بودند و روحانی‌های یهودی بسیاری در خانواده‌ی پدری‌اش وجود داشتند. با این‌حال والدین مارکس به مسیحیت (پروتستان) گرویدند.
هم‌اندیشی چپ: زندان شاهنشاهی و شکنجههای ساواک
گفت‌وگوی علی ندیمی با تقی روزبه
بطورکلی سه نکته مهم در این گفت و گو عبارتند از نخست: شکنجههای ساواک به دو نوع متمرکز و غیرمتمرکز استوار بود که در موردشق اخیر کمتر صحبت شده است.
این پرسش را باید دوبخش کرد وبه هربخش پاسخ ِ جداگانه اما مرتبط باهم داد. اول این که: دین چیست و چه جایگاهی در جامعه و تاریخ ِ انسانی دارد، و دوم این که: با توجه به پاسخ ِ اول به این پرسش جواب داد که با کتاب ِ« مقدس» ِ دین ها چه باید کرد. نخست، پرسش و پاسخ ِ اول: دین چیست و چه جایگاهی در جامعه و تاریخ ِ انسانی دارد؟
همانگونه در قسمت اول شرح گردید، جامعه ایران پس از دهه ها مبارزه بی وقفه و خصوصا طی یکدهه اخیر و آزمون دو خیزش دی ماه 96 و آبانماه 98 و اعتصابات و اعتراضات مداوم کارگری و سایر اقشار فرو دست چنان ملتهب گشت که وجود جرقه ای کافی بود، خشم و نفرت عمومی جامعه را دوباره شعله ور و در مقیاس توده ای به مصاف رژیم متوحش سرمایه داری ببرد.
تنها ۸درصد پذیرفته‌شدگان کنکور از مدارس دولتی هستند و دو دهم درصد از دهک درآمدی نخست. این تنها بخشی از آماری‌است که نشان می‌دهد کنکور و راهیابی به دانشگاه در ایران کاملا طبقاتی است. تنها هشت درصد پذیرفته‌شدگان کنکور از مدارس دولتی هستند و دو دهم درصد از دهک درآمدی نخست که نشان می‌دهد کنکور و راهیابی به دانشگاه در ایران کاملا طبقاتی است. نتایج اولیه کنکور ۱۴۰۲ به آشکارترین شکلی فاجعه وحشتناک نابرابری در ایران را به نمایش می‌گذارد. کنکور به جز طبقاتی بودن از نظر منطقه‌ای و جنسیتی هم به‌شدت نابرابر است و به تداوم این نابرابری‌ها در آینده دامن می‌زند؛
نخستین شاخص آلترناتیو کارگری در تمایز با آلترناتیو های بورژوایی، مشارکت مستقیم جمهور مردم در تمامی امور اجتماعی ست. حال سوال می شود مشارکت جمهور مردم در تمامی امور اجتماعی چگونه تامین و تضمین خواهد شد؟ این امر در ایران، هم وارونه کردن هرم قدرت است. هرم نااستواری و لرزانی که بجای قرار گرفتن بر قاعده پهناور خود، بر راس محدود خود قرار گرفته است و تصمیم گیری در امور اجتماعی؛ تعیین حدود آزادی های فردی و اجتماعی و حدود مالکیت فردی و اجتماعی؛ نه بوسیله اکثریت عظیم تولیدکنندگان، بلکه بوسیله اقلیت ناچیز سرمایه‌داران صورت می پذیرد.
بخش های آخر فصل دوم " آغاز پایان توهم به دموکراسی": کشورهای اصلی سردمدار جنبش دموکراسی طلبی یعنی آمریکا و انگلیس پس از بیست سال حضور در افغانستان و حمایت از دولت پوشالی و دست نشانده خود، سرانجام نتوانستند بر پایه ارزش های مدنی، سکولاریسم و برابری طلبانه، مردم و حکومت دست نشانده خود را از ارزش های مذهبی طالبان جدا کنند و بر پایه عدالت، برابری...آنان را بر روی پای خود سازماندهی، مقتدر، توانمند و مستحکم نمایند تا پس از خروج نیروهای دموکراسی از افغانستان در ماه اوت۲۰۲۱ آن گونه زبونانه هزیمت نکنند و مردم و کشور را تحویل طالبان ندهند!
در جلسه اخیر هیئت دولت، رئیسی، تمرکز بر بهبود وضع معیشتی مردم را از اولویت های اصلی مجموعه اقدامات و فعالیت های دولت دانست. در زمانیکه آمارهای رسمی اخیر خود همین حکومت، از رشد روزافزون فقر، و سقوط زندگی هر چه وسیعتر مردم را گزارش کرده اند. گزارش هایی که حاکی از نه تنها گسترش فقر نسبی، بلکه افزایش فقر مطلق، و زندگی حداقل یک سوم جامعه را در زیر خط فقر رسمی اعلام شده خود همین حکومت است.
در آستانه سالگرد خیزش انقلابی شهریور و مهر سال گذشته یاد جانباختگان دهه شصت و به ویژه هزاران اعدام شده سال ۶۷ در فضای متفاوتی گرامی داشته میشود. خیزش انقلابی یکسال گذشته به طور جدی سرنگونی جمهوری اسلامی را نزدیک کرده است. چشم انداز امید بخش به محاکمه سپردن سران جمهوری اسلامی و دست اندرکاران قتل عامهای دهه شصت و عناصر"هیئت مرگ"سال ۶۷ دور نیست.
معاون قوه قضاییه در آستانه سالگرد خیزش سراسری مردم ایران تهدید کرده است که: «مردم فریب بخورند با قاطعیت برخورد می‌کنیم. دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی، تمامی این تحرکات را تحت نظر دارند و در صورت مشاهده عدهای قلیل که بخواهند به هر بهانه‌ای، در روزهای آتی ساختارشکنی کرده و به خیابان‌ها بریزند و مشکلاتی را برای نظام ایجاد کنند، آنان را شناسایی کرده و تحویل دستگاه قضائی خواهند داد.» ما که فروریزی رژیم پهلوی در تاریخ آن مملکت را دیده و شنیده‌ایم، می‌دانیم که عقب‌نشینی‌های روزهای آخر چگونه اتفاق می‌افتد.
پیام فدایی: آنچه در این جزوه می‌آید متن سخنرانی رفیق چنگیز قبادی‌فر از طرف چریکهای فدایی خلق ایران است که در تاریخ دوم جولای ۲۰۲۳ در اتاق "بذرهای ماندگار" (کلاب هاوس) ایراد شد. پیام فدایی، این سخنرانی را از حالت گفتار به نوشتار تبدیل و با برخی ویرایشات جزیی به این ترتیب در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد: با درود به همه دوستان و رفقای حاضر در اتاق در ابتدا ازتون تشکر می‌کنم که با حضور خودتون امکان برگزاری این جلسه رو مهیا کردید. همچنین از برگزارکنندگان اتاق هم تشکر می‌کنم که امکان ارتباط من با دوستان و رفقای حاضر رو فراهم کردند.
در آستانه ساگرد خیزش " زن، زندگی، آزادی" هستیم. خیزشی که با بمیدان آمدن طیفهای مختلف جامعه بویژه زنان و جوانان و تداوم چند ماهه در نماد یک حرکت اجتماعی شکل گرفت. این حرکت حامل شعارهای مطالباتی متفاوتی بود که لغو حجاب اجباری به عنوان عمده ترین مطالبه در سرلوحه مطالبات این خیزش قرار گرفت. خیزش با پرداخت بهای سنگینی فروکش کرد. امروز ما شاهد درکها و تبینهای متفاوتی از نکات قوت و ضعف این خیزش و جایگاه سیاسی و اجتماعی آن در تغییر و تحولات جامعه هستیم.
