کارگران هم دستمزد و هم نمایندگی را فوت آبند! جای تردید نیست که سناریو حاشیه تعیین دستمزدها و شورای عالی کار از یک نمایش ضد کارگری فراتر نمیرود. اما این واقعیت نمیتواند بر مطالبه پایه ای خود کارگران بر سر دستمزدها سایه بیاندازد.
جای تردید نیست که نمایدگان مستقل و آزاد کارگری در روند تعیین دستمزدها برای به کرسی نشاندن مطالبات برحق آنها مهم است؛ اما مهمتر آنست که کارگران وقت زیادی برای اصلاح شورای عالی کار و خانه کارگر پاستوریزه ندارند که هدر بدهند. کارگران هم دستمزد و هم نمایندگی را فوت آبند.
یکماه پس از وعده های پر طمطراق وزیر کار دال بر شروع زودتر فصل دستمزدهای سال ۱۴۰۴ خبر "نشست های تخصصی مزد ۱۴۰۴" نشان از دبه های ناشیانه یک وزیر کار آب زیر کاه دارد. مطابق خبر مندرج در "مهر نیوز" وعده جناب وزیر کار عملا مالیده است و مقامات مربوط به دستمزد کارگران دست کم تا پایان آذر ماه سر خود را "با نشست های تخصصی مزد با هدف بالا بردن توان چانه زنی شرکای اجتماعی در جهت استخراج توصیه های سیاستی" گرم کرده اند.
تا آنجا که به ״نشست״ و ״تخصص״ و موسسه کار و اجتماعی مربوط است فلسفه این نشست ها بهره گیری از شرایط برآمده ناشی از دولت ״وفاق ملی״ و بهره گیری از آن در خدمت عقب راندن توقعات توده عظیم کارگر و زحمتکش در جامعه است. محمدرضا سپهری، رئیس برگزاری این جلسات میگوید: "در راستای تحقق عدالت اجتماعی به عنوان یکی از اهداف اصلی دولت به عناصری مثل تورم، بهره‌وری و اشتغال می‌پردازیم".
به این ترتیب بدون نیاز به اجلاس شورای عالی کار، از پیش صفوف طبقه حاکم حول مفاهیم تورم و اشتغال و تولید باندازه کافی آماده و طلبکار به جان جامعه افتاده اند. اما در کشمکشهای حاد جاری بر سر دستمزدها و معیشت و تباهی اقتصادی حاکم، وزیر کار و جلسات و فضایل ضد کارگری ایشان جز پر کردن ستون جراید کرایه ای پیش پا افتاده، از کمترین ارزشی برخوردار نیست. همه میدانند که بار دیگر در سناریوی دولتی فصل سالانه آن، نه از دستمزدهای واقعی شایسته خبری هست و نه از امکان حضور و ابراز وجود کارگران، تا چه برسد به اراده و دخالت کارگران در تعیین دستمزدها!
راستی چرا برای یکبار هم که شده جلسات خودشیرینی در تشدید بهره کشی از کارگر جامعه، بجای هتل های گم و گور، در دسترس و با حضور کارگران واگن پارس، فولاد- یا خودرو سازان برگزار نمیشود؟ میشود پرسید جلسات موازی شورای عالی کار، آن هم مستقیما در تعیین دستمزدها با شرکت ماموران تعقیب و شلاق و زندان فعالین کارگری و تشکلها و حق طلبی کارگران در کدام جهنم دره برگزار میشود؟
همه میدانند که درد "جلسات شورای عالی کار" از جای دیگر است، این فشار اعتراضات صفوف کارگری است که خانه کارگر وشوراهای اسلامی را به یاد جلسات شورای عالی کار میاندازد، مگر نه اینست که هر ساله در این جلسات کلاه سرشان گذاشته میشود؟! همه میدانند که دستمزدها در کف سفت مراکز تولیدی تعیین میشود. این اراده و دخالت فعال، مستقیم و متشکل توده کارگر است که میزان دستمزدها را رقم میزند. تعیین دستمزدها مهمترین واقعه جامعه ایران است که در پس شلنگ تخته نفرت انگیز طبقه حاکم از دیده کارگران پنهان میماند. ما کارگران برده نیستیم. هیچ کس نمیتواند کارگر را به هر قیمتی به استثمار بکشد. تا چه برسد با مصوبه مسخره من درآوردی شورای عالی کار؛ مصوبه ای که هیچ کس و هیچ مرجعی تابع آن نیست؛ و جز حقارت و فرودستی بیشتر کارگر حاصل دیگری ندارد.
اهمیت شگرف انکار ناپذیر دستمزدها آنجاست که همه میدانند آن روزی که کارگران در اجتماعات ساده، هر گونه که میخواهند و میتوانند سطح قابل قبول دستمزد را به عنوان حق و مطالبه در دستور قرار بدهند؛ نه فقط دستمزدها بلکه شرایط زندگی بطور کلی دگرگون خواهد شد.
همه چیز بکنار، بگذارید به یک چیز در رابطه با دستمزدها و شورای عالی کار باور کنیم. دستمزد کارگران بنیادهای اقتصادی جامعه از تورم، اشتغال، تولید، نوسانات ارزی و ... همگی را بر دوش میکشد. اینها و بسیاری دیگر مولفه هایی است که کارگران، خود کارگران، تشکل های کارگری باید هر ساله مستقیما بهمراه تعیین دستمزدها در مورد آنها تصمیم بگیرند. مساله آنست که کارگران نباید اجازه دهند طبقه مصائب و بلایای نظام نکبت متکی بر سود و سرمایه را بر دوش توقعات و زندگی کارگران خراب کند. نوبت به گور سپردن کل این نظام هم خواهد رسید.
