یک‌سال از اعتصاب زندانیان که در روزهای سه شنبه در سی زندان ایران انجام می شود، می‌گذرد. پشتیبانی از خواست زندانیان سیاسی، که در سلول‌ها، با دستان بسته در زیرشکنجه وماشین مرگ و ...
سرکوب جمهوری اسلامی فریاد نه به اعدام و زنده باد آزادی سر می دهند، وظیفه همه کسانی است که از توحش و جنایتی به نام اعدام بیزارند.
امروز، بیش از هر زمان دیگر، صدای زندانیان سیاسی پژواک فریاد یک ملت است. صدای مادران داغدار، جوانانی که در خیابان‌ها به خاک افتادند، و زنان شجاعی که از “زن، زندگی، آزادی” پرچمی برافراشته‌اند، تا سایهٔ وحشت و جنایت را از این سرزمین برچینند.
اعدام، ابزار جمهوری اسلامی است برای ایجاد ترس و هراس. این حکومت به جای پاسخگویی به خواست حق طلبانه مردم، طناب دار را محکم‌تر می‌کشد، به جای عدالت، گلوله در سینهٔ معترضان خالی می‌کند. اما تاریخ گواه است که هیچ حکومتی با خونریزی و شکنجه و اعدام جاودان نمانده است و تردیدی نیست که جمهوری اسلامی نیز باقی نخواهد ماند.
حزب چپ ایران، از نیروهای آزادی‌خواه، از زنان، کارگران، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان، فعالان ملی و قومی و مردم بپاخاسته ایران، تفاضا دارد که صدای اعتراض زندانیان سیاسی را که در نه به اعدام تبلور یافته به هر شکل که می توانند تقویت کنند. زمان آن فرارسیده که با اتحاد و همبستگی، به این چرخهٔ مرگ پایان دهیم. اگر دست در دست هم بگذاریم، ایران را از چنگال استبداد حاکم نجات خواهیم داد. احزاب و سازمان های چپ وأحزاب و تشکل های جمهوری خواه در این میدان وظیفه سنگین تری بدوش دارند. زندانیان سیاسی در انتظار فریاد رسای ما علیه اعدام و برای زندگی بدور از ستم، تبعیض و استبداد هستند.
حزب چپ ایران
۱۰ بهمن ۱۴۰۳- ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵
