چندی پیش مهدی طائب رئیس “قرارگاه عمار” جمهوری اسلامی نکته جالب و قابل تعمقی را بیان کرد و امروز کاملاً جا دارد که آن جملات جنایت‌کار شناخته شده حکومتی را یادآوری کنیم. او گفت “سوریه استان سی و پنجم و یک استان استراتژیک برای ماست.

(ما احزاب و فعالین کمونیست، رهبران و فعالین کارگری، فعالین و نهادهای زنان، نویسندگان و هنرمندان ایرانی….) سرنوشت سوریه پس از اسد ابهام امیز است. ابهام آمیز نه در مقابل سرنوشت روشن و آزادیخواهانه، بلکه بین روند شکل گیری دیکتاتوری عریان و خونین و یا سناریوی سیاه و بی دولتی و جنگ داخلی.

در یکی از جلسات فوروم سرخ*، اگر اشتباه نکنم ۲۰۱۴، دو رفیق از سوریه  نقد مشخصی را نسبت به ما، فعالین سوسیالیست ایرانی مطرح کردند. چرا سوسیالیست ها و چپ های ایران از جنبش انقلابی ۲۰۱۱ سوریه حمایت نکردند؟

امیر عسگری: رژیم جنایتکار اسد سقوط کرده، می بینیم مردم شادی میکنند، از طرفی خطر گسترش جنگ و ناامنی است، ارزیابی شما چیست؟ آیا مخاطراتی برای مردم سوریه دارد؟ 

با شکست حزب‌الله و به دنبال آن سقوط اسد “محور مقاومت” کذایی رژیم یعنی خاکریز منطقه‌ای حکومت در هم شکست. “محور مقاومت” ابزار چانه‌زنی در مقابل غرب، ابزار جنایت علیه مردم منطقه و قدرقدرتی در مقابل مردم ایران بود.

سمر یزبک، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار سوری در سال ۱۹۷۰ در جَبله، سوریه، به دنیا آمده، از مخالفان چپ‌گرای رژیم بشار اسد است و بیش از یک بار از سوی جامعه علوی، که در رأس دستگاه‌های سرکوب و امنیتی قرار دارد، تهدید به مرگ شده است. او در سال ۲۰۱۱، به همراه دخترش، به تبعید در فرانسه رفت.

کارگران هم دستمزد و هم نمایندگی را فوت آبند! جای تردید نیست که سناریو حاشیه تعیین دستمزدها و شورای عالی کار از یک نمایش ضد کارگری فراتر نمیرود. اما این واقعیت نمیتواند بر مطالبه پایه ای خود کارگران بر سر دستمزدها سایه بیاندازد.

نزدیک به صد هزار کارگر شرکت اتومبیل سازی فولکس واگن در آلمان دست به یک اعتصاب موقت زدند. در اواخر تابستان گذشته، مدیریت  به ۱۲۰ هزار نفر از کارگران و کارمندان شرکت اعلام کرد که با توجه به کاهش میزان سود سالانه، مخارج شرکت بایستی بمراتب کاهش پیدا کند و...