ناصر بابامیری: حکم شلاق برای کارگران فولاد اوج توحش این رژیم قرون وسطاییست!

مبرهن است رژیم ایران از عروج پیشروی در مبارزه این بخش از پشقرولان طبقه کارگر بشدت نگرانست. رژیم ایران و کارفرمایان چهار دهه بیشتر است زندگی انگلی خود را طی استثمار عریان و گرو گرفتن زندگی ارتش ده ها میلیونی کارگران در سراسر ایران تامین میکنند. کسی نیست نداند رژیم سرمایه داران ایران از این واقعیت در وحشت و هراس است که برغم خون پاشیدن به جامعه و زندان و شکنجه های مخوف و فضای رعب نیز نتوانسته حتی برای یک روز کارگران را از جدال با این رژیم متوحش سرمایه داران باز دارد! اما چرا در چنین موقعیت باز رژیم کارگران را به حکم شلاق تهدید میکند. در بیان واقع رژیم هنوز وحشت و هراس اعتصاب و تسخیر خیابانهای اهواز و شوش از سوی کارگران فولاد و هفت تپه بدنبال خیزش دی ماه 96 و آبانماه 98 رهایش نکرده. هنوز از رزم سرخ کارگران هفت تپه و فولاد برخود می پیچد که چگونه نیروی کار را از کارخانه ها و محیط زندگی به خیابانهای شوش و اهواز گسیل دادند و حتی قشون نظامی از زمین و هوا نتوانست جلودار عزم راسخ آنها در مبارزه و رویارویی با حافظان سرمایه شود و این حرکت افق نوینی از جدال و رویارویی با حافظان نظم موجود را نه تنها در شوش و اهواز بلکه در سایر بخشهای کارگری و اقشار اجتماعی در جای جای ایران گشود . رژیم هنوز بخاطر دارد، و برخود می لرزد، همین کارگران آبدیده فولاد چگونه سد ارعاب و وحشت بگیر و ببند و گروگانگیری و حتی تعرض به منازل شخصی آنها جهت سلب امنیت از کارگران و خانوادهایشان و سناریوهای سوخته ایستادگی کردند، و این سیاست شنیع نیز با موج وسیعتر مبارزه کارگران و خانواده ها و صف آزادیخواهی مواجهه گشت، و درهم کوبیده شد و متعاقبا رژیم وادار به عقب نشینی شد. رژیم بزعم خود میخواهد با تعرض دوباره به کارگران فولاد و احکام زندان برای 17 تن از آنها که غالبا هر کدام نقش تعیین کننده در پیشروی و مبارزه علیه وضعیت موجود داشته اند، این شکستها و ناکامیهای گذشته و امروز خود را در برابر کارگران با تهدید به شلاق جبران کند و قدرت پوشالیش را با این ریسمانهای پوسیده به نمایش بگذارد! پرواضح است رژیم در این مناسبات وارونه باید جهت صدور احکام دون مایه خود علیه کارگران به وارونه گویی متکی باشد. یعنی وقتی کارگران را به اخلال در نظم عمومی متهم میکند، سر راست منظورش جدال و رویارویی کارگران با نظم سوداندوزی و استثمارست و آنجا که میگوید اخلال در نظم عمومی از طریق ایجاد هیاهو و جنجال منظورش اینست کارگران با مبارزه در کارخانه و گره زدن آن با تسخیر خیابانها، شور انقلابی را تشدید میکنند. البته که کارگران به همین منظور در برابر نیروهای مزدور شما صف طبقاتی خود را سازمان داده و میدهند. کارگران در این جدال سیاسی و طبقاتی چیزی برای از دست دادن نداردند جز زنجیرهایشان!

زنده با رزم سرخ کارگران جهت بزیر کشیدن این مناسبات وارونه!
29.09.2023