کارگران فولاد با قدرت اعتصاب را ادامه میدهند تعدادی از کارگران احضار شدند

سپس محمدی کارفرمای فولاد را، که از ترس کارگران خود را در یکی از دفاتر ساختمان اداری فنی قایم کرده بود، پیدا کردند و از شرکت بیرون انداختند. امروز دوشنبه جمعیت گسترده کارگران کارخانه های گروه ملی از جمله شعار میدادند؛ " بانک ملی حیا کن، گروه ملی رو رها کن"، "نه تهدید، نه زندان دیگر اثر ندارد"، "هرگز ذلت را نخواهیم پذیرفت" و "درود بر کارگر، مرگ بر ستمگر"، مجددا در صفوف بهم فشرده به سمت میدان بقائی دست به تظاهرات زدند. 

همزمان تهدیدها برای پرونده سازی بیشتر شروع شده است. امروز چند نفر از کارگران ازجمله آقای مصطفی عبیات به ستاد خبری وزارت اطلاعات استان خوزستان احضار شدند. اطلاعاتی ها به کارگران گفته اند که شرکت فولاد "زیان ده است و اوضاع هم ملتهب، بهتر است بجای اصرار بر اجرای طبقه بندی مشاغل همین میزان افزایش علی الحساب که کارفرما قبول و پرداخت کرده را فعلا بپذیرید". لازم به توضیح است که ادعای زیان ده بودن شرکت نادرست است، طبق آمارهای رسمی تولید در فولاد رکورد زده و محمدی مشغول ولخرجی در باشگاه هاب فوتبال و نمایش های تبلیغاتی است اما حاضر نیست افزایش دستمزد و اجرای طبقه بندی مشاغل را بپذیرد و مرتبا با زبان زشت و توهین آمیز با کارگران صحبت میکند و برای کارگران سرشناس پرونده سازی و از حضور آنها در شرکت جلوگیری میکند.  

کارگران فولاد نیز جهت خواست ها و اعتراض شان را بسمت مالکیت شرکت – که در حال حاضر در اختیار بانک ملی است – گرفتند و خواهان خلع ید بانک ملی بدلیل "عدم اهلیت آن در صنعت فولاد" شدند. کارگران میگویند همانطور که از چند کارخانه مثل کشت و صنعت دامغان و ماشین سازی هپکو و هفت به دلیل عدم اهلیت، از کارفرما خلع ید کردید، گروه ملی فولاد اهواز را هم از بانک ملی بگیرید. جلوی زیان ده بودن و اهلیت نداشتن را اینطور میتوان گرفت. در بنرها و شعارهای تظاهرات نیز خواست خلع مالکیت و تملک بانک ملی که سال ۹۵ شرکت را بسیار ارزان تحویل گرفته مطرح شده است. 

امروز خواست محوری در بیشتر صنایع اجرای طبقه بندی مشاغل و همسان سازی دستمزدها است. فولادی ها مضاف بر این خواست، خواهان افزایش دستمزد و بازگشت همکاران به کار هستند و امروز نیز بحث خلع ید از کارفرما طرح شده است. خواسته ای که در عموم شرکتهائی که دولتی نیستند بدرجات مختلف میان کارگران مطرح است. خلع ید از کارفرمای خصوصی راه نجات نیست، اینرا کارگران نیز میدانند، اما اگر این شعار دریچه ای برای اعمال قدرت و نظارت و کنترل کارگران مورد استفاده قرار بگیرد، خواستی پیش برنده در مبارزه عملی جاری است. آنچه که مهم است حفط اتحاد و انسجام بیشتر کارگران و روشهائی است که این اتحاد را قوی میکند. مجمع عمومی، دخالت کارگران در امور، مقابله با رفتارهای سرکوبگرانه کارفرما و حراست در کنار طرح خواستهائی که عموم کارگران را به صحنه میکشاند از محورهای عملی مبارزه جاری هستند. 

از مبارزات پرشکوه کارگران فولاد حمایت کنیم. شایسته است در اجتماعات وسیع بازنشستگان مخابرات که همین امروز از جمله در شهرهای تهران، بیجار، همدان، شیراز، اراک، ارومیه، شهرکرد، اردبیل، ساری، کرمانشاه، رشت، اهواز و مریوان برگزار شد، همینطور بازنشستگان تامین اجتماعی، صنایع فولاد، کارگران نفت و پرستاران، از خواستهای همدیگر حمایت شود. این مبارزات صحنه های مختلفی از مبارزه طبقه کارگر علیه شرایط موجود و علیه فقر و فلاکت و ناامنی اقتصادی است، امری که درد اکثریت جامعه است. درود بر رزم و اتحاد کارگران فولاد!

مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!

حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
٤ دیماه ١٤٠٢- ٢٥ دسامبر ٢٠٢٣