از آنجایی که برخی رفقای کارگران ایران دست اندرکار ایجاد بلوک متحد سوسیالیستی (۱) هستند و برخی دیگر از رفقای ما (۲) و (۳) از زوایای گوناگون به نقد و حتی نفی این کوشش پرداخته اند، خوب است قبل از آغاز بحث ببینیم منظور از «بلوک متحد سوسیالیستی» چه می تواند باشد؟ نخست نویسنده قبل از ورود به کوشش های اخیر در راه ایجاد یک بلوک متحد سوسیالیستی و نقد کوشش های انجام گرفته، درک خود را از چنین بلوکی در شرایط کنونی ایران و نه نقطه ای دیگر در جهان اعلام می کنم.
سپس با توجه به درکی که از این مقوله دارم بسراغ کوشش های کنونی خواهم رفت. نویسنده به سهم خود به سراغ کوشش های حداقل نیم قرن گذشته سوسیالیست های ایران رفته است و در میان این کوشش ها عملا با فراخوان کمونیستی و شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران قادر به فعالیت پایدار شده ام.
برای من «بلوک متحد سوسیالیستی» شبکه ای افقی از شخصیت های حقیقی و حقوقی کارگران پیشرو ست. شبکه ای سراسری از «سوسیالیست» ها که نه تنها بدنبال کسب آزادی و و حاکمیت مستقیم اکثریت شهروندان و برابری حقوقی همه ساکنان دهکده کوچک جهانی ست بلکه برای دفاع و تحقق پایدار این ارزش ها، خواهان عبور از تبعیض و حق ویژه و رانت بورژوایی ست و با برنامه ای زمینی و طولانی و مداوم بدنبال ایجاد جهانی دیگر و جایگزین بربریت کنونی ست!
از آنجایی که این همه، آرزو و بعبارتی هدف غایی من نوعی ست من نوعی از تشکیل چنین آلترناتیوی متشکل از شخصیت های حقیقی و حقوقی سوسیالیستی نه تنها دفاع می کنیم بلکه موظفیم از هر کمکی در راستای تشکیل چنین بلوکی چه در ایران و چه در هر نقطه جهان دفاع کنیم!
حال برای مشخص تر شدن دفاع نامشروط نویسنده از بیانیه ۱۲ ماده ای حداقلی تشکل های مدنی ایران که در بهمن‌ماه ۱۴۰۱ تدوین و به جهانیان تقدیم شد و دفاع نامشروط من نوعی از تشکیل بلوک متحد سوسیالیستی در ایران، نویسنده به تدقیق تعریف خود از بلوک متحد سوسیالیستی خواهد پرداخت تا دست اندرکاران چنین حرکت لازم و مفیدی ملاحظات من نوعی را در پیشرفت کار خود مد نظر قرار دهند. شاید این ملاحظات کمکی به تسهیل و تسریع تشکیل این بلوک متحد سوسیالیستی در ایران نماید!
۱- همانطور که در بالا اشاره کردم این بلوک متحد شایسته است بجای یک ساختار حزبی، و تشکیل حزبی نوین اجتناب نماید. چه بی تردید سرنوشتی بهتر از دیگر احزاب سوسیالیستی موجود نخواهد داشت و حتی معضل پراکندگی سیاسی-تشکیلاتی طبقه کارگر ایران را تشدید خواهد کرد.
۲- چنین بلوکی شایسته است اشخاص حقیقی و حقوقی که سوسیالیسم را جایگزین بربریت کنونی جهان می دانند را بدون حصر و استثنائ برسمیت شناسد چو فضایی آزاد و برابر برای بحث و گفتگو و اراده ای متحد در مواجهه با سرمایه‌داری بومی و جهانی را ایجاد و تضمین نماید.
۳- این بلوک متحد سوسیالیستی بایسته است که بداند سپاه عظیم پرولتاریا؛ بویژه پرولتاریای ایران؛ «سوسیالیست» نیست و با ایجاد اراده ای متحد برای در بین خود، به تجزیه ایدیولوژیک طبقه کارگر نه تنها دامن نزند بلکه با عمل متحد سراسری در مسیر منافع مشترک طبقه کارگر، صف پرولتاریای ایران را هرچه متشکل تر نماید.
۴- برای تحقق آنچه گفته شد این بلوک متحد، با درسگیری از شکست های قرن گذشته بایستی از اشتباهات دوران جنگ سرد پرهیز کند و از ایجاد مرزهای ایدیولوژیک- تشکیلاتی برای گسترش خود اجتناب ورزد.
۵- این بلوک بایستی از همین امروز بپذیرد که؛ بویژه در ایران؛ اقلیت کوچکی از پرولتاریای ایران را در بر می گیرد و بمثابه بخش پیشرو طبقه کار ضمن دخالت روزمره در مبارزات طبقاتی جهت رشد کمی و کیفی این مبارزات، تا بروز یک انقلاب، نقش ستاد رهبری طبقه کارگر را ایفا نخواهد کرد.
بعبارت دیگر چنین بلوک متحد سوسیالیستی متشکل از اشخاص حقیقی و حقوقی سوسیالیست؛ که لزوم آن برای قوامدبخشیدن به مبارزات طبقاتی و ایجاد شبکه سراسری کارگران پیشرو ضروری ست؛ حلقه ای کوچک از سپاه اکثریت عظیم تولیدکنندگان ایران است که خواهد توانست در تدارک نظری و تشکیلاتی « آلترناتیو کارگری در ایران » نقش بسیار مهمی ایفا نماید!
زنده باد انقلاب!
برقرار باد حاکمیت مستقیم اکثریت عظیم تولیدکنندگان!
زنده باد کمونیسم!
هادی میتروی
فرانسه، در تبعید