امسال در اثنایی به پیشواز روز جهانی کارگر میرویم که جهان را توحش و بربریت سرمایه داری در پی اعمال سیادت خود کماکان در اوکراین و فلسطین جنایت می آفریند و تا کنون بشریت نتوانسته جلو این میلیتاریزم و نسل کشی افسار گسیخته سرمایه داری را عملا سد کند!

اگرچه به طورکلی عدم قطیت بر روندها و اوضاع منطقه و جهان حاکم‌است، و ترامپ هم هنرمذاکره را در رونکردن و غیرقابل پیش‌بینی نشان‌دادن نقشه‌ و تصمیم نهائی خود می‌داند.

"... یکی از خدمات دولت برای مرزنشینان عزیز ... به منظور رفاه مرزنشینان عزیز کشورمان ... در استان های مرزی برای متقاضیان در جهت اشتغال زایی و درآمدزایی دهک های پایین مناطق مرز ..."  (از ماده ۱۹ آئین نامه مقررات صادرات و واردات) 

جمهوری اسلامی در یک برزخ قرار گرفته است. از طرفی منافع سرمایه، ادامه ی سرکوب و اختناق را میطلبد تا سودهای هنگفت بخش های مختلف سرمایه خصوصی و دولتی و نظامی را حفظ کند.

هرگونه به “اول ماه می” روزِ جهانی‌ کارگر (۱۱اردیبهشت) نگاه‌ کنیم، اعم‌ از اینکه یادبود و بزرگداشت کشته‌شدگان طبقه کارگر امریکا در ۱۸۸۶ میلادی را پاس داشته باشیم یا به مصوبه ماه می ۱۸۸۹ میلادی...

انترناسیونال: نهایتاً پس از یک دور کشمکش و رجزخوانی دو طرف برای هم، مذاکرات میان جمهوری اسلامی و آمریکا روز شنبه در عمان آغاز خواهد شد. به نظر شما ترامپ در پی این مذاکرات به دنبال دستیابی به چه اهدافی است؟ آیا ممکن است؛ مانند مذاکرات برجام این دور نیز فرسایشی و طولانی شود؟

آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران 19 بهمن 1403، در دیدار فرماندهان نیروی هوایی و پدافند هوایی ارتش گفته بود: «مذاکره با آمریکا هوشمندانه، عاقلانه و شرافتمندانه نیست و هیچ تاثیری در رفع مشکلات کشور ندارد؛ دلیل؟ تجربه!» اما حالا چی شد تن به مذاکره داد چندان روشن نیست.

امروز جهان در غیاب سوسیالیسم با بحران های ایدئولوژیکی، اقتصادی و هویتی عمیقی به سر می برد. اما پی بردن و اعتراف به وجود این بحران های عمیق نظم سرمایه داری، به تنهایی و هنوز کشف عجیبی محسوب نمی شود.