ضروریات و ملزومات: آلترناتیو کارگری تنها بدیل در برابر سرمایه داری است وطبقه کارگر تنها طبقه ایی است که می تواند سرمایه داری را به گورستان تاریخ سپرده، خود و کل جامعه را آزاد سازد. این آلترناتیواز بدواعمال قدرت سیاسی سرمایه بالقوه در جامعه شکل گرفته است. آلترناتیو کارگری پاسخ سیاسی کارگران به صورت یک طبقه اجتماعی درمبارزه علیه طبقه سرمایه داراست وبرای رهایی تمام جامعه ازهرگونه ستم واستثمارمبارزه میکند.
چنین آلترناتیویی درگروشناخت طبقه کارگرازعاجلترین نیازهای مبارزه طبقاتی و درس گیری ازتجارب تاریخی آن است و با سازمانیابی سیاسی اش متحقق می شود.درچنان شرایطی طبقه کارگربا اتکا به تشکل هایش و سازماندهی نیروی اجتماعی خود و کل جامعه، دستگاه دولتی سرمایه داری را درهم شکسته و با لغومالکیت خصوصی براموال و وسائل تولید جمعی، زمینه را برای رفع هرگونه ستم، استثمارو کارمزدی فراهم می کند.
سرمایه داری با آزاد کردن نیروی کارو تبدیل آن به کالا آغازمیشود. سرمایه رابطه ای اجتماعی است که در تمامی عرصه های زندگی وبا استفاده ازانواع روش ها با هدف دست یافتن به ارزش اضافه نیروی کارو سودآوری هر چه بیشتردرگردش است.
روند عینی تحولات صد و پنجاه سال گذشته نشان میدهد که طبقه کارگرنیروی محرکه مبارزه طبقاتی علیه سرمایه داری بوده است. دراین تحولات طبقه کارگرازطریق ایجاد تشکل ها و سازماندهی سیاسی خود در مبارزات اجتماعی، نقش اساسی ایفا کرده است.
درروند تاریخی صد سال گذشته در تحولات اجتماعی ایران نیزنقش محوری طبقه کارگرمشهود است. این مبارزات فرازو فرود زیادی داشته، اما درعین حال تجارب ارزشمندی را برای این طبقه بجا گذاشته است.
سیاست اقتصادی نئولیبرالیستی، مقررات زدایی دولتی، تجارت آزاد و تفوق سرمایه داری بازارآزاد برسرمایه داری دولتی، پاسخ سرمایه جهانی بربحران طولانی دهه هفتاد میلادی بوده است، که نه تنها نتوانست آن راتخفیف دهد بلکه خود سرآغاز بحرانی عمیق تروکم نظیردرتاریخ سرمایه داری شد. این واقعیت خود را برسیاست گزاران جهانی سازی سرمایه داری تحمیل کرده است.
سرمایه داری با استفاده از تکنولوژی دیجیتالی و عصر اطلاعات به تمامی عرصه های زندگی انسان ها نفوذ کرده و با اتمیزه کردن روابط اجتماعی، به روند سود آوری گردش سرمایه شدت بخشیده است. در دهه های اخیر سرمایه داری جهانی برای حل بحران های طولانی خود، با تزریق نقدینگی به گردش سرمایه، توانسته است ضمن شکل دادن به بلوک های جدید، بر بحرانهایش سرپوش بگذارد. طی سالهای اخیر رشد اقتصادی چین و نزول موقعیت امریکا دراستراتژی سرمایه داری جهانی، منتج از چنین شرایطی بوده است. درمقابل افزایش تصاعدی میزان سود آوری سرمایه داران، کارگران بمراتب فقیرتروزندگی اجتماعی آنها فلاکتبارترشده است. از آنجا که چنین روندی اوجگیری جنبش های اعتراضی را اجتناب ناپذیرمی سازد، طبقه کارگر جهانی نیازبه جنبش اجتماعی ضد سرمایه داری و آرایش جدید در سازماندهی سیاسی خود دارد.
برای طبقه کارگردرایران، ارزیابی ازسیاست های جهانی سرمایه داری و انعکاس آن در ایران و منطقه، سیاست های قدرت حاکم، نیروی اجتماعی خود، چگونگی گسترش تشکل های اجتماعی، گسترش مبارزات کارگری در سطحی سراسری وسازماندهی تشکل های سیاسی خود درمبارزه طبقاتی الزامی است. مبارزه طبقه کارگردرایران که نقش کلیدی درتغییرات اجتماعی و نیزسرنگونی رژیم گذشته داشته است، اکنون نیز در سطح وسیعی حضور اجتماعی دارد و برای تحقق آلترناتیوی کارگری حائزاهمیت خواهد بود.
شکاف عمیق بین استبداد اسلامی حاکم و جامعه، ناشی از روند عینی سرمایه داری است که کارگران و توده های ستمدیده را به فقروفلاکت کشانیده است وخانواده های کارگری که سه چهارم جمعیت را تشکیل می دهند، با انواع روش ها بشدت استثمارمی شوند. گرچه بارآوری نیروی کاردر ایران با توجه به ظرفیت سیاسی و اقتصادی بورژوازی آن در سطح پایین است، ولی شدت استثمارکارگران در ایران بمراتب بالاترو مزدکارگران در پایین ترین سطوح در جهان قرار دارد. رژیم جمهوری اسلامی با سرکوب و نظامیگری، و اجرای سیاست های بانک جهانی، منجمله تعدیل نیروی کاروقراردادهای سفید، ارزان ترین نیروی کاررا دراختیار سرمایه قرارداده است.
طی بیست سال گذشته، مبارزات کارگری در ایران با درجه ای از تشکل و سازماندهی گسترش داشته است وتشکیل سندیکاهای کارگران اتوبوسرانی شرکت واحد و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و نیز شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان دراعتراضات بخش های مختلف جامعه اثرگذار بوده است. امروزه دیگر اهرم سرکوب که در دهه شصت با کشتار زندانیان، ترور و اعدام مانع عمده ای برای تعمیق اعتراضات بود بواسطه مبارزات کارگری و اعتراضات اجتماعی کم اثر شده است. شکل گیری خیزش های اجتماعی و حرکت اکثریت جامعه برای مطالبات برحق خود از رژیم اسلامی فاصله گرفته وآنرا به تگنا انداخته است. بحران سرمایه داری در ایران در چهارچوب بحران سرمایه داری جهانی قابل ارزیابی است، با توجه به شرایط اقتصادی ـ سیاسی، وگسترش اعتراضات اجتماعی، رژیم سرمایه داری اسلامی، برای برون رفت از بحران و حفظ نفوذ منطقه ای با دشواری دو چندانی روبروشده است. مجموعه چنین شرایط عینی، آلترناتیو کارگری را در دستور کار قرار است. ملزومات چنین آلترناتیویی دست بکار شدن برای استفاده از تمامی امکانات موجود در خودسازمانیابی طبقه کارگراست. گسترش تشکل های کارگری، سازماندهی سراسری مبارزات جاری از طریق طرح خواست های مشترک و اتحاد و پیوند با دیگر جنبشهای اجتماعی از ضروریات و ملزومات شکل گیری آلترناتیو کارگری درایران است.
مارس 2022