«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» - ۳۰ هفته مقاومت علیه اعدام در ۱۸ زندان ایران

تداوم و گسترش مداوم این کارزار در حالی است که مقامات قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون بیش از ۳۱۰ نفر را به دار آویخته و اعدام کرده‌اند، در میان این تعداد قربانی اعدام در چند ماه اخیر، ۱۶ نفر از زنان زندانی نیز اعدام شده‌اند؛ و حکومت با سرعت بخشیدن به ماشین اعدام خود در هفته‌های اخیر، ۱۱۸ نفر را فقط در مردادماه اعدام کرده است.

در این بیانیه آمده است که جمهوری اسلامی از «اعدام» به مثابه راه‌حلی برای بحران‌هایش و انتقام سخت از مردم استفاده می‌کند:

گستردگی استفاده حاکمیت استبداد دینی در چند وقت اخیر از مجازات اعدام، به گونه‌ای بوده است که گویی کارگزاران استبداد به شکل سیستماتیک راه‌حل همه بحران‌ها را در پای چوبه طناب دار یافته و به تعبیری «انتقام سخت» خود را با «اعدام» از فرزندان این آب و خاک می‌گیرد.

نحوه مواجهه جمهوری اسلامی با خواست تغییرات بنیادین که نیروی محرکه آن زنان هستند و نسبت آن با افزایش شدت سرکوب زنان و صدور حکم اعدام در همین راستا اعلام شده است:

 جامعه زنان که می‌تواند نیروی محرکه تغییرات بنیادین در ایران باشد، هدف سرکوب بیشتر در خیابان و در زندان توسط حکومت بوده است؛ آمار ۱۶ اعدام زنان زندانی در پنج ماه اخیر، دستگیری‌ها و خشونت علیه زنان در جامعه به بهانه «حکومت ساخته» حجاب، که در مواردی به مرگ یا نقض حق سلامت دختران و زنان این سرزمین نیز انجامیده، مصداق بارزی از این رویارویی خشونت‌بار حاکمیت با زنان به عنوان نیروی پیشرو در تغییرات بنیادین به حساب می‌آید.

«کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اتحادی از زندانیان محبوس در زندان‌های مختلف از جمله اوین (بند زنان، بند ۴، بند ۶ و بند ۸)، قزلحصار ( واحد ۳ و واحد ۴)، مرکزی کرج، خرم‌آباد، نظام شیراز، مشهد، قائم‌شهر، لاکان رشت (بند زنان و بند مردان)، تبریز، اردبیل، خوی، نقده، ارومیه، سلماس، سقز، بانه، مریوان و زندان کامیاران است. آن‌‌ها در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام از بهمن ماه گذشته هر سه‌شنبه دست به اعتصاب غذا زده‌اند و از مردم و زندانیان محبوس در دیگر زندان‌های ایران خواسته‌اند به این کارزار بپیوندند.

اعدام‌ها ادامه دارد

در فاصله یک هفته گذشته هم سحرگاه روز پنج‌شنبه ۲۵ مردادماه، حکم یک زندانی که پیش‌تر به اتهام قتل به اعدام محکوم شده بود، در زندان خواف به اجرا در آمد.

سحرگاه دوشنبه ۲۹ مرداد هم دو زندانی که پیشتر در پرونده‌هایی جداگانه از بابت اتهام قتل به اعدام محکوم شده بودند، در زندان قزلحصار کرج اعدام شدند.

هرانا، ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر هویت این دو زندانی را محمد کرمی‌زاده و اسماعیل جوادی اعلام کرده است.

بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، محمد کرمی‌زاده ابتدا از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بود اما حکم اعدام او با استناد به ماده ۴۵ نقض شد. پس از آن، او در جریان یک «ملاقات شرعی» در زندان، همسر خود را به قتل رساند که نهایتاً این بار از بابت اتهام قتل به اعدام محکوم شد.

اسماعیل جوادی، دیگر زندانی اعدام‌ شده نیز به اتهام قتل دوستش با انگیزه ناموسی به اعدام محکوم شده بود.

در روز شنبه و دوشنبه حکم اعدام هشت زندانی که پیشتر از بابت جرائم غیر سیاسی از جمله قتل و اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند، در زندان‌های یزد و عادل‌آباد شیراز به اجرا در آمد.

هویت دو تن از این زندانیان که در یک پرونده مشترک از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند، «عبدالرحمان دامنی (گرگیج)، ۳۴ ساله، فرزند خدابخش، متأهل و پدر دو فرزند و همچنین عبدالرئوف شه‌بخش (دهمرده)، ۳۳ ساله، متأهل و پدر دو فرزند، هر دو اهل و ساکن زاهدان» گزارش شده است.

بر اساس این گزارش، یک زندانی دیگر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر، یک زندانی تبعه کشور افغانستان به اتهام قتل و یک تن دیگر با اتهام نامشخص، سحرگاه دوشنبه ۲۹ مرداد در این زندان به چوبه دار آویخته شدند.

به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، روز شنبه ۲۷ مردادماه هم حکم سه زندانی که پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر و قتل به اعدام محکوم شده بودند، در زندان عادل‌آباد شیراز اجرا شد.

هویت این زندانیان، حیدر عرب، یوسف کاظم‌زاده و علی سلیمی گزارش شده است.

پنجشنبه ۲۵ مرداد ۱۴۰۳ هم یک زندانی در زندان سنندج اعدام شد. هویت این زندانی «پیمان الله ویسی، ٣٧ سالە» اعلام شده است. اتهام او نیز قتل خوانده شده بود.

سحرگاه چهارشنبه، ۲۴ مرداد هم حکم دو زندانی که پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر و قتل به اعدام محکوم شده بودند، در زندان گرگان و ندامتگاه مرکزی کرج اجرا شد.

از سوی دیگر، دو زندانی در شهرهای قائم‌شهر و کرج که پیشتر در پرونده‌هایی جداگانه به اتهام قتل به اعدام محکوم شده بودند، با کسب رضایت از اولیای دم از چوبه دار رهایی یافتند.

به گزارش خبرگزاری دولتی ایرنا، رئیس‌ کل دادگستری استان البرز هم از رهایی یک زندانی از اعدام در این استان خبر داد.

بر اساس آمار سالانه مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در سال ۱۴۰۲، دست‌کم ۷۶۷ شهروند از جمله ۲۱ زن و دو کودک-مجرم اعدام شدند. از این میزان حکم هفت نفر در ملاءعام به اجرا درآمد. همچنین در همین دوره زمانی، ۱۷۲ نفر دیگر به اعدام محکوم شدند. از این میزان پنج نفر به اعدام در ملاءعام محکوم شدند. در همین دوره احکام بدوی ۴۹ نفر دیگر نیز به تأیید دیوان عالی کشور رسیده است.

متن کامل بیانیه سی‌امین هفته «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»

بنا بر اطلاع منابع موثق، اعتصاب اعتراضی زندانیان در زندان‌های کشور که با نام کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از بهمن ماه گذشته آغاز شده است، امروز سه‌شنبه ۳۰ مرداد نیز با اعتصاب زندانیان در زندان‌های سراسر کشور ادامه یافته و وارد سی امین هفته خود شد.
این کارزار که اکنون با پیوستن صدها زندانی در ۱۸ زندان سراسر کشور همراه شده ، بنا بر بیانیه‌ها و مواضع کنشگران زندانی همراه با آن، از ابتدا مخالفت و اعتراض به نفس اعدام به عنوان یک مجازات غیرانسانی و بدون بازگشت را مستقل از نوع اتهام و یا انگیزه و اعتقادات محکومانِ به اعدام، و لغو این مجازات غیرانسانی را هدف خود قرار داده است.

تداوم و گسترش مداوم این کارزار در حالی است که مقامات قضائی و امنیتی «جمهوری اسلامی» از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون بیش از ۳۱۰ نفر را به دار آویخته و اعدام کرده‌اند، در میان این تعداد قربانی اعدام در چند ماه اخیر، ۱۶ نفر از زنان زندانی نیز اعدام شده‌اند؛ و حکومت با سرعت بخشیدن به ماشین اعدام خود در هفته‌های اخیر، ۱۱۸ نفر را فقط در مرداد ماه اعدام کرده است.
گستردگی استفاده حاکمیت استبداد دینی در چند وقت اخیر از مجازات اعدام، به گونه‌ای بوده است که گویی کارگزاران استبداد به شکل سیستماتیک راه‌حل همه بحرانها را در پای چوبه طناب دار یافته و به تعبیری “انتقام سخت” خود را با “اعدام” از فرزندان این آب و خاک می‌گیرد.

در این بین جامعه زنان که می‌تواند نیروی محرکه تغییرات بنیادین در ایران باشد، هدف سرکوب بیشتر در خیابان و در زندان توسط حکومت بوده است؛ آمار ۱۶ اعدام زنان زندانی در ۵ ماه اخیر، دستگیری‌ها و خشونت علیه زنان در جامعه به بهانه «حکومت ساخته» حجاب، که در مواردی به مرگ یا نقض حق سلامت دختران و زنان این سرزمین نیز انجامیده، مصداق بارزی از این رویارویی خشونت‌بار حاکمیت با زنان به عنوان نیروی پیشرو در تغیرات بنیادین به حساب می‌آید.
روشن است که «جمهوری اسلامی» در این اعدام‌ها مجموعه‌ای ۱۰۰ یا ۱۲۰ نفره را اعدام نمی‌کند، بلکه ۱۲۰ «تک نفر» را در تنهایی خودشان اعدام می‌کند و همه دیگرانی که شامل هزاران زندانی هستند هم کماکان تنها و بی پناه در انتظار آخرین روز زندگی و اجرای حکم اعدام‌شان باقی می‌مانند؛ به همین دلیل چنان‌که زندانیان زندان اوین و لاکان رشت به درستی اشاره کرده بودند؛ مقابله و متوقف کردن این ماشین کشتار و اعدام در اقدامات و اعتراضات دسته جمعی و سراسری ممکن خواهد بود، یعنی مستقل از انگیزه‌ها، اعتقادات و...از آنجا که اعدام مقوله‌ای اجتماعی است و توسط حکومت اجرا می‌شود، مقابله با آن نیز یک امر اجتماعی بوده که تنها به صورت دسته‌جمعی و با اتحاد امکان‌پذیر خواهد شد.

همین ضرورت اتحاد و همدلی برای مقابله با اعدام را زندانیان کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بارها مطرح کرده و برای مقابله و جلوگیری از تداوم اعدام‌ها از همگان خواسته‌اند که به هر شکل ممکن بپا خیزند و زندانیان را برای این مقابله و مقاومتی که از درون زندان شروع شده یاری دهند.

بنا بر اطلاع منابع موثق که به دست ما رسیده، زندانیان اعتصابی «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» امروز نیز برای سی امین هفته پیاپی در زندان‌های مختلف کشور از جمله زندان‌ اوین (بندزنان، بند۴، بند ۶ و بند ۸)، زندان قزاحصار ( واحد۳ و واحد۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز، زندان مشهد، زندان قائم‌شهر، زندان لاکان رشت (بندزنان و بند مردان)، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان خوی، زندان نقده، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام دست به اعتصاب غذا زده‌اند؛ و از همه هم‌وطنان، بویژه زندانیان زندانهای دیگر خواستار پیوستن به این کارزار و حمایت از آن شده‌اند. و از گزارشگر ویژه حقوق بشر خانم مای ساتو، خواستار توجه ویژه به اقدامات ضدانسانی بویژه اعدام در ایران و تلاش بی‌قفه در راستای توقف اعدام‌ها و پایان پذیرفتن این وضعیت غیرانسانی در ایران شده‌اند.

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام

۳۰ مرداد ۱۴۰۳