اخباروگزارش های کارگری 9 تیرماه 1400

- ادامه کنش های کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه درراه دست یابی به مطالبات برحقشان وانتقام کارفرما با ممنوع الورود کردن تعدادی از کارگران حق طلب

- تجمع اعتراضی بازنشستگان شرکت واحد امروز چهارشنبه نهم تیرماه مقابل اداره مرکزی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران

- تجمع اعتراضی کارگران خط و ابنیه فنی راه آهن راه آهن میانه نسبت به نداشتن امنیت شغلی ومعیشتی مقابل فرمانداری

- اعتصاب رانندگان تاکسی سقز برای اعتراض به پایین بودن نرخ کرایه تاکسی

- تجمع اعتراضی نانوایان مشهد نسبت به نرخ نان مقابل اتحادیه نانوایان برای دومین روز متوالی

- تجمع گروهی از روزنامه‌نگاران برای بزرگداشت قربانیان فاجعه تصادف اتوبوس خبرنگاران محیط زیست، مقابل سازمان محیط زیست گرد

- تجمع خانواده های 19 قربانی انفجار کلینیک سینا اطهرتجریش برای دادخواهی

- خودسوزی مدیر دبیرستانی در اصفهان مقابل ساختمان دادگستری

*تجمع اعتراضی کارکنان رسمی شرکت نفت گچساران

روز چهارشنبه نهم تیرماه جمعی از کارکنان رسمی شرکت نفت گچساران در محوطه این شرکت تجمع اعتراضی برپا کردند.

این تجمع کنندگان به عدم اجرای ماده ۱۰ قانون وظایف وزارت نفت اعتراض دارند و خواهان اصلاح نحوه افزایشات حقوق سال ۱۴۰۰ هستند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران- نهم تیرماه ۱۴۰۰

*تهدید کارگران اعتصابی پالایشگاه بید بلند ۲ بهبهان به کسر حقوق‌های برج ۲ و ۳

برپایه گزارش‌های کارگران پالایشگاه بیدبلند ۲ به اتحادیه آزاد کارگران ایران، کارگران کنسرسیوم “سازه” و “ جهانپارس” که متشکل از دو شرکت است در روزهای اخیر با کارگران اعتصابی تماس گرفته‌اند و تهدید نموده‌اند که چنانچه روز شنبه ۱۲ تیرماه به کار بازنگردند حقوق‌های برج ۲ و ۳ را که نزد شرکت طلب دارند کسر خواهند کرد.

تعداد کارگران این کنسرسیوم که نزدیک به ۳۰۰ نفر می‌رسد از روز یکم تیرماه وارد اعتصاب شده‌اند و خواهان تحقق مطالبه افزایش حقوق و همچنین تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت هستند.

تاکنون این کارگران ۲۵ روز کار در ماه را با دستمزدهایی بسیار پایین انجام میدادند.

پیمانکاران و کارفرمایان همواره با پرداخت دستمزدهای بسیار ناچیز عملاً از دسترنج کارگران پروژه‌ای دزدی می‌کردند و اکنون با وقاحت تمام تهدید میکنند که دسترنج کار این کارگران را میخواهند آشکارا غارت کنند!

این نوع ارعاب و تهدیدها تنها از سر ترس و وحشت بزرگی است که کارگران با اعتصاب بزرگشان در دل آنها انداخته‌اند.

قدرت اتحاد کارگران در اعتصاب بزرگ کنونی‌شان آشکار است و چنانچه پیمانکاران غارتگر و زالو صفت بخواهند که به این تهدیدهای ضدکارگری ادامه دهند کارگران دست به اعتراض جدی‌تری خواهند زد.

همانطوری که افزایش دستمزدها و‌ تغییر نوبت کاری حق کارگران است، اعتصاب ‌و اعتراض به عدم تحقق مطالبات‌شان نیز حق خدشه ناپذیر کارگران است.

اتحادیه آزاد کارگران ایران- نهم تیرماه ۱۴۰۰

*این وضعیت را ما دیگر تحمل نخواهیم کرد

گوشه ای از شرایط کار ما کارگران نفت در عسلویه

این گزارش را همکارانی از عسلویه برای "شورای سازماندهی اعتراضات" ارسال کرده اند. یک موضوع اعتصاب سراسری ما کارگران نفت اعتراض به این شرایط وحشتناک و غیر قابل تحمل زندگی در خوابگاهها است. این وضعیت را ما دیگر تحمل نخواهیم کرد. گذشت زمانی که ما چون بردگان کار کنیم و از زمین ثروت بیرون بکشیم تا عده ای نجومی تل انبار کنند:

"علاوه بر فشار سنگین کاری، علاوه بر دوری از خانواده و محرومیت از دیدن فرزندانمان و بازی های کودکانه شان، علاوه بر فشار فقر و فلاکت و نگرانی دائمی از تامین اولیه ترین نیازهای زندگی مان، شرایط اسفناک زندگی در عسلویه بر فرسودگی جسمی و روحی ما کارگران شدت داده است. عسلویه به معنای واقعی یک اردوگاه اجباری کار است. بیشتر به یک بازداشتگاه شباهت دارد. ما در خوابگاههایی بسر میبریم با راهروهای باریک و اطاقهای نمناک و تاریک که حتی روز هم باید چراغ روشن کرد. اطاقهایی که اکثرا بدون پنجره است و باید شانس بیاوری که در اطاقی اسکان پیدا کنی که یک پنجره بسیار کوچک نزدیک به سقف داشته باشد. ما در اطاقهایی زندگی میکنیم ده متری و ۹ نفر در آن ساکن هستیم. بر روی زمین اطاقها موکتی نازک و کثیف انداخته اند که وقتی روی آن راه میروی کف پا را زخم میکند و برای استراحت نیز همه بر روی زمین میخوابیم. فضا انقدر کم است که باید وسایل را به دیوار آویز کنیم. فقط سه دستشویی و حمام بسیار کثیف داریم که حتی صابون دستشویی و وسایل شوینده به اندازه کافی یافت نمیشود و مجبوریم از پودر ظرفشویی برای دستشویی هم استفاده کنیم. در محل زیستی ما خبری از غذاخوری نیست. غذا را دم کمپ میاورند و همه به صف میشویم و غذایی در پلاستیک میگیریم و در اطاقهایمان میخوریم. کیفیت غذا افتضاح است. صبحانه اکثرا یک پنیر و یک کره بسیار کوچک است. نهار برنج با لوبیا و یا عدس و یک روز هم مرغ میدهند که حجمش بسیار کم است و سیر کننده نیست. شام هم یک عدد سیب زمینی و تخم مرغ، و یا ماکارونی کم محتوا و کلا در همین سطح است. و این گوشه ای از وضع جهنمی زندگی ما کارگران غیر رسمی نفت در عسلویه است. در منطقه ما حتی یک داروخانه هم نیست و فقط یک بیمارستان در مرکز عسلویه است که اگر مشکلی پیش آمد باید به آژانس زنگ بزنیم که بعد از ساعتها برسد و ما را به پزشک برساند. حال به این شرایط زیستی گرمای کشنده تابستانی را هم اضافه کنید آنوقت بدستتان خواهد آمد که بر سر ما کارگران چه میگذرد. جالب است درجه گرمای هوا اگر از ۵۷ درجه بیشتر باشد بنا بر قانون باید کار تعطیل شود. ولی در این مورد هم تقلب میکنند و در حالیکه دما سنج ماشین گرما را ۵۵ درجه نشان میدهد هوا شناسی هوای عسلویه را به اندازه هوای تهران اعلام میکند".

همانگونه که اشاره کردیم این گزارش تکاندهنده را دوستانی از عسلویه برای ما ارسال کرده اند. در بندی از بیانیه ۳۰ خرداد در رابطه با اعلام اعتصاب چنین نوشته ایم: ما خواستار ایمن شدن محیط کارمان هستیم. محیط های کار ما مثل یک بمب انفجاری است و حریق های مهیب، سقوط از ارتفاع، آلودگی های صوتی در اثر انفجار مواد نفتی، استشمام مواد سمی و شیمیایی در کنار غیر استاندار بودن وضع بهداشت و درمانگاهها، دارد هر روز از کارگران قرمانی میگیرد و سبب صدمات جانی و روحی بسیاری به کارگران شده است. کار در گرمای طاقت فرسای تابستانی و نبود تجهیزات لازم سرمایشی و دستگاههای تهویه هوای استاندارد فشار کار را صد چندان کرده است. صنعت نفت یک بخش بزرگ سودآور جامعه است. باید مراکز کاری ما امن باشد و با بالاترین استانداردهای محیط زیستی مجهز باشد. باید در صنعت نفت بودجه کافی برای امن شدن محیطهای کار و تجهیز مراکز کاری به امکانات سرمایشی و گرمایشی مورد نیاز و دستگاههای تهویه هوا به میزان مورد نیاز، بالا بردن استاندارد بهداشتی در خوابگاهها و اماکن عمومی چون دستشویی ها و حمام و ... اختصاص داده شود. ما کارگران اعتصابی نفت بر روی خواستها و مطالباتمان تاکید داریم. زندگی شایسته انسانی حق مسلم ما کارگران و همه مردم است.

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، ۹ تیر ۱۴۰۰

*بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان-مریوان در حمایت از اعتصابات عمومی کارگران صنعت نفت

از ۲۹ خرداد ماه هزاران کارگر صنعت نفت دست به اعتصاب عمومی زده‌اند. اعتصابات و اعتراضاتی که هر روز بر ابعاد آن افزوده می‌شود و پر بیراه نیست اگر آن را یکی از موفق ترین اعتراضات کارگری سال های اخیر بدانیم.

افزایش هر روزه مشکلات اقتصادی و فشارهای معیشتی بر مزد بگیران و قشر فرودست جامعه شکل گیری گسترده جنبش های اعتراضی را موجب شده‌است و این در حالیست که حاکمیت در تمامی این سال ها با بی توجهی به زندگی فلاکت بار مردم ایران کماکان در سودای مدیریت جهانی است و پاسخ آنها به مطالبات معترضین احضارهای گسترده، بازداشت، زندان و اخراج بوده است

به راستی با وجود میلیاردها دلار هزینه ناحواسته و تحمیلی بر ملت تحقق کدام یک از مطالبات بدیهی معترضین امکان‌پذیر نیست؟

مطالبه افزایش دستمزدها ، امنیت شغلی و برچیده شدن دست شرکتهای پیمانکاری استثمارگر ،برخورداری از بیمه های حمایتی و بهداشتی و ۱۰ روز مرخصی در قبال ۲۰ روز کار ، ایا خواسته های زیادی است ؟

مگر نه اینکه در این شرایط سخت اقتصادی این ها، کف مطالبات برای برخورداری از حداقل های یک زندگی انسانی است ؟

ما به عنوان انجمن صنفی معلمان مریوان و به نمایندگی از معلمان این شهر به کارگران زحمتکش اعلام می‌کنیم که تا آخرین روز اعتراضات در کنار شما هستیم و کمک به تحقق مطالبات برحق تان را وظیفه خود می‌دانیم.

همچنین از حاکمیت می خواهیم وضعیت فلاکت بار معیشتی مردم به ویژه کارگران، معلمان و بازنشستگان را مورد توجه جدی قرار دهد .

انجمن صنفی معلمان کردستان- مریوان

*زنده باد همبستگی کارگران:

تجمع اعتراضی کارگران کارخانه سیمان سپاهان اصفهان نسبت به اخراج چند نفر از همکاران حق طلبشان

روز چهارشنبه 9 تیر،کارگران سیمان سپاهان اصفهان برای همبستگی با همکاران حق طلب اخراجیشان توسط حراست دست به تجمع مقابل درب ورودی شرکت کارخانه زدند و آنهارا را به سر کارشان بازگرداندند.

خاطرنشان می شود که اخراج این کارگران به علت حضورشان در تجمعات هفته گذشته برای اعتراض به عدم پرداخت کارانه و بهره وری برگزار شد صورت گرفته بود.

*تجمع شبانه روزی قبول شدگان آزمون سال 99 آموزش و پرورش کشور(صاحبان کارنامه سبز آزمون ) مقابل وزارت آموزش و پرورش برای اعتراض نسبت به بلاتکلیفی استخدامی کماکان ادامه دارد

قبول شدگان آزمون سال 99 آموزش و پرورش کشور(صاحبان کارنامه سبز آزمون ) سه شنبه برای دومین شب متوالی مقابل وزارت آموزش و پرورش خوابیدند تا با برپایی تجمع در روزچهارشنبه 9 تیربرای چهارمین روز متوالی عزم راسخشان را برای پایان دادن به بلاتکلیفی استخدامی بنمایش بگذارند.

*ادامه کنش های کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه درراه دست یابی به مطالبات برحقشان وانتقام کارفرما با ممنوع الورود کردن تعدادی از کارگران حق طلب

کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه: از روز شنبه تعدادی از کارگران اجازه‌ی ورود به شرکت را ندارند و تا امروز( چهارشنبه نهم تیرماه) بلاتکلیف مانده‌اند.

روز چهارشنبه 9 تیر،تعدادی از کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه به خبرنگار رسانه ای گفتند: از روز شنبه تعدادی از کارگران اجازه‌ی ورود به شرکت را ندارند و تا امرروز (چهارشنبه نهم تیرماه) بلاتکلیف مانده‌اند.

یکی از این کارگران گفت: درحالیکه قرار بود مطالبات کارگران طی دو دوره یعنی در 15 اردیبهشت ماه و 15 خرداد ماه پرداخت شود اما بخشی از این مطالبات در دور اول پرداخت اما در دور دوم پرداخت نشده بود که در پی این موضوع کارگران در روز شنبه 22 خرداد ماه دست به اعتراض زدند.

وی ادامه داد: در ساعات پایانی روز دوشنبه 24 خرداد، کارفرما به همراه عده‌ای وارد شرکت شدند و کل کارگران را از شرکت خارج کرده و درِ شرکت را قفل کرد.

او افزود: روز شنبه شرکت به روی کارگران باز شد اما به تعدادی از کارگران اجازه‌ی ورود به شرکت داده نشد.

درهمین رابطه:اعتصاب یک هفته ای کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه نسبت به خلف وعده کارفرما مبنی برتعیین تکلیف با صندوق پس انداز

یک هفته است که کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه برای اعتراض به خلف وعده کارفرما مبنی برتعیین تکلیف با صندوق پس اندازدر اعتصاب بسر می برند.

روز سه شنبه اول تیر،کارگران کارخانه لاستیک پارس ساوه طی گفتگویی به خبرنگار رسانه ای از عدم توجه کارفرما به تعهدات پیشین انتقاد کرده و اعلام نمودند یک هفته است که نسبت به خلف وعده‌های کارفرما اعتراض داریم اما از دیروز عصر در کارخانه را قفل زده‌اند و کارگران را به مجموعه راه نمی‌دهند!

یکی از کارگران لاستیک پارس با بیان اینکه کارگران یک هفته تمام در اعتراض به نامشخص بودن وضعیت صندوق پس انداز دست از کار کشیدند اما کارفرما توجهی به مطالبات کارگران ندارد؛ می‌گوید: در اسفند سال قبل قرار بود موضوع صندوق به خوبی حل شود و کارفرما اندوخته‌ی کارگران را به آن‌ها برگرداند اما متاسفانه از 700 کارگر فقط 200 نفر پس‌انداز صندوق را گرفته‌اند و تسویه حساب کرده‌اند اما بقیه همچنان معطل هستند.

این کارگر تاکید کرد: یک هفته معترض بودیم الان هم بیرون در و در گرما ایستاده‌ایم؛ این در حالیست که زمستان سال قبل کارفرما در فرمانداری تعهد داد که شش مورد را به اجرا بگذارد؛ متاسفانه حتی یکی از آن موارد هم عملی نشده است؛ حتی طرح طبقه‌بندی به درستی اجرایی نشده است.

یکی دیگر از کارگران لاستیک پارس گفت: داستان از اینجا شروع شد که طبق اساسنامه شرکت صندوقی شکل گرفته بود که هرماه 3 درصد از حقوق کارگر کسر می‌شد و کارفرما نیز به همان مقدار به صندوق اضافه می‌کرد تا به اعضا وام دهد. با واگذاری شرکت به بخش خصوصی در سال 97، وام‌ها قطع شد ولی هر ماه باز از حقوق کارگران کم می‌شد تا اینکه به درخواست کارگران مبنی بر تسویه صندوق، جواب واضح و شفافی داده نشد. ما به این نتیجه رسیدیم صندوقی که وام نمی‌دهد دیگر چرا باید هر ماه از ما پول کم کند. لذا درخواست کردیم که صندوق را برچیده و با اعضا تسویه کنند؛ کارفرما بعد از اعتراضات اسفندماه قبول کرد که تسویه انجام شود ولی فقط برای تعداد محدودی از کارگران این کار صورت گرفته و باقی همه بلاتکلیفیم.

این کارگران انتظار داشتند امروز حقوق خردادماه آن‌ها پرداخت شود اما با وضعیت به وجود آمده واقعاً نمی‌دانند چه اتفاقی می‌افتد؛ چه زمان درب‌ها باز می‌شود و چه روزی معوقات پرداخت خواهد شد.

کارگران لاستیک پارس می‌گویند: ما انتظار داریم کارفرما به تعهدات پیشین خود و وعده‌هایی که داده عمل کند؛ قرار نیست بعد از رایزنی و رسیدن به نتیجه، باز بازی را به هم بزنند و بگویند قبول نداریم!

*تجمع اعتراضی بازنشستگان شرکت واحد امروز چهارشنبه نهم تیرماه مقابل اداره مرکزی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران

براساس اعلام قبلی بازنشستگان شرکت واحد از ده صبح امروز چهارشنبه نهم تیرماه تجمع اعتراضی رانندگان بازنشسته شرکت واحد دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات شان درمقابل اداره مرکزی شرکت واحد شکل گرفته و هم اکنون این تجمع ادامه دارد.

مطالبات بازنشستگان شرکت واحد بشرح زیر میباشد :

۱- عدم پرداخت کامل حق سنوات .

۲-عدم پرداخت ۴درصد حق بیمه کارهای سخت وزیان آور ازسوی مدیریت .

۳-عدم واریز ۶درصد حق کارگران از صندوق ذخیره کارکنان شهرداری تهران .

سندیکای کارگران شرکت واحد ضمن برسمیت شناختن مطالبات رانندگان زحمت کش بازنشسته شرکت واحد از شهرداری تهران و مدیریت شرکت واحد میخواهد تا هرچه زودتر نسبت به پرداخت مطالبات معوقه بازنشستگان شرکت واحد اقدام کنند .

شعارهای امروز کارگران بازنشسته:

کارگران بیدارند ازدزدی ها بیزارند

سنوات قانونی حق مسلم ماست

مدیر خیانت میکند شهردار حمایت میکند

*تجمع اعتراضی کارگران خط و ابنیه فنی راه آهن راه آهن میانه نسبت به نداشتن امنیت شغلی ومعیشتی مقابل فرمانداری

روز چهارشنبه 9 تیر، کارگران خط و ابنیه فنی راه آهن راه آهن میانه(شرکت تراورس) برای اعتراض به نداشتن امنیت شغلی ومعیشتی مقابل فرمانداری شهرستان میانه در استان آذربایجان شرقی تجمع کردند.

*اعتصاب رانندگان تاکسی سقز برای اعتراض به پایین بودن نرخ کرایه تاکسی

روز چهارشنبه 9 تیر، رانندگان تاکسی سقز دست از کار کشیدند وبا برپایی تجمع در چند ایستگاه این شهردراستان کردستان اعتراضشان را نسبت به پایین بودن نرخ کرایه تاکسی بنمایش گذاشتند.

*تجمع اعتراضی نانوایان مشهد نسبت به نرخ نان مقابل اتحادیه نانوایان برای دومین روز متوالی

روز چهارشنبه 9 تیر برای دومین روز متوالی، نانوایان مشهد برای اعتراض به نرخ نان مقابل اتحادیه نانوایان اجتماع کردند.

تجمع اعتراضی مالباختگان سکه ثامن نسبت به وعده توخالی رئیس قوه قضائیه مقابل دادسرای انقلاب تهران برای چندمین بار

روز دوشنبه 7 تیر برای چندمین بار، مالباختگان سکه ثامن برای اعتراض به وعده توخالی رئیس قوه قضائیه مقابل دادسرای انقلاب تهران تجمع کردند.

یکی از مالباختگان ثامن الحج درباره‌ی این تجمع اعتراضی به خبرنگاررسانه ای گفت: پیش از این باز هم تجمع کردیم اما نتیجه‌ای نگرفتیم. قبل از انتخابات ابراهیم رئیسی گفته بود ما پول مالباخته‌ها را پرداخت می‌کنیم و از متهم این پرونده 220 میلیارد اموال شناسایی شده است.

او افزود: قرار شد این پول میان مالباخته‌ها تقسیم شود اما دیگر پس از انتخابات کسی جوابگو نیست و ما هرچقدر پیگیری کردیم به نتیجه‌ای نرسیدیم.

*تجمع گروهی از روزنامه‌نگاران برای بزرگداشت قربانیان فاجعه تصادف اتوبوس خبرنگاران محیط زیست، مقابل سازمان محیط زیست گرد

روز چهارشنبه 9 تیر، گروهی از روزنامه‌نگاران برای بزرگداشت قربانیان فاجعه تصادف اتوبوس خبرنگاران محیط زیست، مقابل سازمان محیط زیست گرد تجمع کردند.

حاضران در تجمع با سر دادن شعار، خواهان عذرخواهی و استعفای عیسی کلانتری رئیس این سازمان، بهبود ایمنی کار خبرنگاران و بهره‌مندی از بیمه شدند.

خبرنگاران و روزنامه‌نگاران تجمع کننده برای اعتراض به جان‌باختن ریحانه یاسینی و مهشاد کریمی منتشرکردند.

*تجمع خانواده های 19 قربانی انفجار کلینیک سینا اطهر تجریش برای دادخواهی

در روزهایی نزدیک به سالگرد حادثه تلخ انفجار کلینیک سینا اطهر،خانواده قربانیان بار دیگر در محل حادثه تجمع کردند و با گرامیداشت یاد عزیزانشان خواهان تسریع در روند رسیدگی قضایی پرونده این حادثه شدند.

بنابه گزارش رسانه ای شده بتاریخ 9 تیر،با گذشت یک سال از انفجار کلینیک سینا اطهر و درگذشت 19 نفر از کادر درمان این مرکز درمانی،هنوز هم خانواده قربانیان در پیگیری قضایی پرونده به نتیجه ای نرسیدند.

کلینیک سینا اطهر واقع در میدان تجریش تهران،11 تیرماه سال 99 طعمه انفجار و حریقی مهیب شد که در پی آن 19 نفر از کادر درمان کلینیک سینا اطهر در طبقه چهارم محبوس شدند.حجم دود دپو شده در طبقه چهارم به حدی زیاد بود که افراد محبوس شده را به کام مرگ برد.حالا یک سال از انفجار تلخ و دردناک کلینیک سینا اطهر می گذرد و خانواده قربانیان جوان این فاجعه هنوز هم نتوانستند به نتیجه ای محکم و متقن در پیگیری قضایی این پرونده برسند.مطالبه خانواده قربانیان کلینیک سینا اطهر چیزی جز مجازات مقصرین حادثه نیست.حادثه ای که 19 جان شیرین را دستخوش فنا کرد.

آنها 19 نفر بودند. 19 نفر که هر روز با پوشیدن بال سفید فرشته در خط درمان تکاپو می کردند.19 نفر که عزیزخانواده هایشان بودند و سخت کار می کردند تا نانی حلال سر سفره شان رود و بارقه امیدی به آینده شان.

غروب روز 11 تیر ماه سال 99 برای آنها غروب پایانی زندگی شان بود.تماس های هولناک آنها با خانواده هایشان تمامی نداشت.صدای فهیمه در گوشی تلفن می پیچید.نوعروس 23 ساله در آخرین تماس با همسرش التماس می کرد که دست امدادی به او کمک کند.همسرش و پدر و مادرش مثل بقیه خانواده ها خودشان را به کلینیک رساندند.آتش در ساختمان زبانه می کشید و آتش دیگری در دل محمد،همسر فهیمه به پا بود.آتشی که از آن روز تا حالا هر روز شعله ور تر می شود.

آیدا دختر دردانه خانواده اعلایی از میان دود و آتش به مادرش زنگ زد:«مامان عاشقتم.»آیدا می دانست که دیگر هرگز زنده از طبقه چهارم کلینیک پایین نمی آید و خانه پدر و مادر آیدا از صدای خنده های تنها فرزندشان از یک سال قبل تا به حال خالی است.

خواهران محدثه رضی شب حادثه سر خیابان ایستاده بودند و در باور مرز باریک مرگ و زندگی خواهرشان ضجه می زدند.حالا یک سال است دختر خوش قد و بالای خانواده به آغوش مرگ رفته و ناباوری از این مرگ سوزناک هنوز هم در دل خانواده محدثه موج می زند.

مریم خورسندی مدتی بود مادرش را ندیده بود.کسی چه می داند شاید در خیال خود غوطه ور بود و به دلتنگی برای مادرش فکر می کرد که صدای انفجار او را از رویای آغوش کشیدن مادرش بیرون آورد.

احسان و رها،همین سه هفته قبل از حادثه پیوند خوود را بسته بودند.زوج عاشق که غرق کار و تکاپو بودند حتی فرصت نکردند ماه عسل بروند اما در آغوش هم به سفر ابدی رفتند.

حلقه عشق شبنم دیبایی چند روز قبل از حادثه در جشن بله بران،به انگشت او نشست.اما حالا عکس شبنم به جای این نوعروس در آن جشن تا آخر عمر بر دیوار خانه پدری اش خواهد نشست.

پدرلیلا عیوض خانی هر روز سر کوچه ماهروزاده دنبال دخترش می آمد.همان پدری که شب های امتحان آیدا تا صبح کنار دخترش می نشست به امید اینکه آینده روشن دخترش را شاهد باشد اما آتش کلینیک سینا اطهر زندگی شان را سوزاند و خاکستر کرد و روزگار خانواده لیلا را تیره و تار کرد.

ابراهیم جدی مدتی بود برای کار از ارومیه به تهران آمده بود و تنها زندگی می کرد.پدرش راننده تاکسی است و حالا شاید در خیابان های ارومیه که دور می زند خیره به کف خیابان ،جوان مرگ شدن فرزندش را باور ندارد.فرزندی که جسدش را از راه دور برایش آوردند و به خاک سرد گور سپرد.

محسن پارسا دو هفته بود نامزد کرده بود و لابد سخت تلاش می کرد تا بتواند کاخ رویاهایش را بسازد.اما رویاهایش در تل خاکستر کلینیک سینا اطهر جا ماند.

خانواده مریم زمانی شب حادثه کف خیابان نشسته بودند و بیقراری شان حد و اندازه نداشت.اضطراب از سرنوشت مریم و تردید مرگ و زنده ماندن مریم به خبر فوت دخترشان پیوند خورد.حالا یک سال است زندگی بی مریم برایشان بی مفهوم است.مریم را در زادگاهشان در علویجه اصفهان به خاک سپردند و دیگر در تهران دلیلی برای ادامه زندگی ندارند و کوله بار بسته اند که تا آخر عمر در کنار مزار دخترشان زندگی کنند.

خانواده نسرین محمود خانی ساکن شهر ساوه هستند.نسرین سختی دوری از خانواده و زندگی در خوابگاه را به جان می خرید تا بتواند زندگی خوبی برای خود بسازد و افتخار خانواده اش باشد.حالا افتخار خانواده زیر خروارها خاک خفته است.

مژگان دهقان قدیمی ترین پرسنل این مرکز درمانی بود.کمتر کسی است که در این کلینیک کار کرده باشد و از خنده های مژگان خاطره نداشته باشد.کمتر بیماری است که گذرش به این مرکز افتاده باشد و از صبر و دلسوزی مژگان حرفی نزده باشد.حالا لبخند مهربان مژگان تا ابد گوشه قاب عکس خواهد خشکید.

پرستو مهرعلی چند ماهی می شد که در این مرکز کار می کرد.خانواده پرستو هم دور از او در شیراز زندگی می کردند و بعید نیست که گمان کنیم دلتنگ دختر آرام و صبورشان بودند و چشمشان به در بود تا پرستو در قاب در ظاهر شود.حالا تجسم حضور پرستو در خانه ،خیال تلخ و دردناکی است که به حقیقت بدل نخواهد شد.

ضایعه دردناک این انفجار با مرگ سه پزشک که سرمایه انسانی و فرهنگی این مملکت بودند دردناک تر می شود.جامعه چقدر باید هزینه کند و تاوان بدهد تا افراد فرهیخته ای مثل دکتر تورانی و دکتر علی اکبری و دکتر سلطانی محمدی داشته باشیم؟

یک پزشک چه مشقت و تلاشی را پشت سر گذاشته تا بالای سر بیمارش به عنوان پزشک و در قامت یک جراح حاضر شود؟

و در میان این قربانیان دو بیمار هم وجود داشت که برای دریافت خدمات درمانی به کلینیک رفته بودند اما مرگ،ارمغانی بود که انفجار در کلینیک غیراصولی و غیراستاندارد نصیبشان کرد.

و حالا در حالی جان شیرین این عزیزان اینچنین ناباورانه فنا شده است،خواسته خانواده هایشان تنها یک کلام است:«اشد مجازات مقصرین حادثه.»

این خواسته از سوی خانواده های جانباختگان این حادثه خواسته زیادی است؟

*خودسوزی مدیر دبیرستانی در اصفهان مقابل ساختمان دادگستری

روز سه شنبه 8 تیر،امین کیانپور مدیر یکی از دبیرستان‌های ناحیه 5 اصفهان در اعتراض به حکم دادگاه مبنی بر عدم مالکیت وی بر منزلی که تازه خریداری کرده بود، مقابل دادگاه خودسوزی کرد.

برپایه گزارش رسانه ای شده،ماجرا از این قرار بود که او متوجه می شود خانه خریداری شده اش ،پیش از این به فرد دیگری فروخته شده است. کار به شکایت و پیگیری حقوقی می رسد. دادگاه به نفع خریدار اول رأی می‌دهد. امین به حکم اولیه اعتراض می‌کند.

سرانجام پس از پیگیری‌های مداوم تهدید می‌کند در صورت به نتیجه نرسیدن شکایت اش و صدور حکم مبنی بر عدم مالکیتش بر ملک خریداری شده توسط او ، خودش را مقابل دادگستری اصفهان به آتش می‌کشد. کسی به تهدید او توجهی نمی‌کند. حکم صادر می شود و آقای مدیر به حرفش عمل می کند و به زندگی خود پایان می‌دهد.

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید