کارگران اعلام میکنند، علت وارونگی دنیای کنونی، نظم و مناسبات کاپیتالیستی است که زندگی و حیات همه کارگران و خانواده های کارگری را در مقابل کار مزدی و کسب سود نجومی سرمایه داران به گروگان گرفته است. قیمت نیروی کار ما یعنی همین منبع تداوم زیست و حیات ما را در بسیاری کشورها و از جمله در ایران چند بار زیر خط فقر تعیین میکنند. علت این وضعیت نظمی است که تحمیل گرسنگی و فقر و بیکاری و بیماری بر طبقه کارگر لازمه دوام آن است.
نظم ظالمانه ای که فلسفه وجودی آن را کسب سود و فقط سود و تلنبار کردن سرمایه در دست یک تعداد انگل مفتحور سرمایه دار قرار داده است، لازمه اش نیروی کار ارزانی است که به کمترین دستمزد و کمترین مزایا تن دهد. لازمه اش وجود لشکر بیکاری است تا همچون شمشیر داموکلس مداوما بالای سر کارگر شاغل قرار دهد. لازمه اش گرسنگی است که کارگران به چیزی جز سیر کردن شکم خود و خانواده فکر نکنند. لازمه اش آن شرایط برده واری است که کمترین فرصت برای کسب آگاهی و کمترین فرصت برای ایجاد اتحاد و تشکل وجود داشته باشد. وجود جوامع فقرزده و بیکار و بیمار زده و گرسنه و جنگ زده در آغاز قرن بیست و یکم و عصر انفورماتیک و دوره فراوانی و اوج ابتکار انسان، زاده منفعت زمینی نظم وارونه سرمایه در همین عصر مدرن است. بر خلاف اندرزهای اخلاقی خیلی ها تحمیل فقر و گرسنگی و بیکاری و بیماری و بی بضاعتی به دهها میلیون انسان کارگر از اخلاق بد سرمایه داران و از ندانم کاری این و آن دولت و یا از بحران این دوره و آن دوره و از تحریم و ... درنمی آید، بلکه جزو تار و پود خصلت استثمارگرانه نظم وارونه و ضد انسانی کاپیتالیستی و از ضروریات تداوم حیات انگل وار آن است. همه دولتهای حاکم در جهان امروز و جمهوری اسلامی خود حافظ این مناسبات و مجری نظم گندیده سرمایه داری هستند. به قول مارکس "دولتها کمیته اجرایی سرمایه دارانند" و این گفته تیزبینانه را در فرمت تحمیل حاکمیت دولتهای بورژوایی ضد کارگر و ضدانسان در همه کشورهای جهان معاصر بر طبقه کارگر و مردم محروم با تلخی تجربه میکنیم. در همه کشورها سرمایه داران قدرت خود را در قالب دولت سازمان داده اند تا همین مناسبات را حفظ کنند.
در اول مه ودر هر فرصت مناسب علیه این مناسبات، علیه کار مزدی و سود ورزی نجومی نظم ضد انسانی سرمایه و دولتهایش باید به میدان آمد و شورید. برای اینکار معجزه ای در کار نیست، جز آگاهی و اتحاد و تشکل کارگران و مردم تحت ستم برای ساقط کردن نظم ضد انسانی سرمایه. برای پایان دادن به نظم موجود، برای پایان دادن به فقر و بیکاری و بیماری و گرسنگی و جنگ و تروریسم، طبقه کارگر به عنوان نیروی نجات دهنده جامعه باید به میدان بیاید. هیچ نیروی نجات دهنده غیبی برای نجات کارگران و جامعه وجود ندارد. در جامعه ایران، آگاهی و اتحاد و تشکل و مجامع عمومی کارگران و اداره شورایی در هر کارخانه و کارگاه و موسسه کارگری و محله و شهر، اتحاد و همبستگی و همسرنوشتی کارگران شاغل و بیکار، اتحاد و همبستگی با اقشار تحت استثمار و ستم دیده جامعه اجزای یک حرکت آگاهانه کارگری است که در اول مه باید مبنای آن را محکم کنیم.
طبقه سرمایه دار برای حفظ منافع خود در مقابل طبقه ما به انواع شیوه خود را سازمان داده است. طبقه کارگر نیز با آگاهی بر منافع امروز و فردای خود باید خود را سازمان دهد. طبقه ما حول حزب کمونیستی پیشرو خود باید گرد آید. باید سازمانهای توده ای خود را بسازد. باید مجامع عمومی و شوراهای خود را سازمان دهد. لازمست به فکر سرنگونی سرمایه و دولتهایش و تصرف قدرت و ایجاد حکومت کارگری باشد. ایجاد جامعه ای به دور از کار مزدی و استثمار انسان به دست انسان و به دور از فقر و گرسنگی و بیکاری و بیماری و جنگ و تروریسم و ناامنی و زشتی های امروز جامعه بشری ممکن است. طبقه کارگر رسالت تحقق این امر انسانی را به عهده دارد. در روز اول مه بر اتحاد و همبستگی طبقاتی مان در راستای این رسالت تاریخی پای میفشاریم.
و نهایتا کارگران اعلام میکنند، اگر سرنوشت خود را به دست بگیریم، اگر سکان اداره جامعه را به دست گیریم، با امکانات و ثروت عظیمی که خود خالق آنیم، آزادی، برابری، رفاه همگانی همه شهروندان این کره خاکی را تامین میکنیم. اگر حاصل کار خود ما، تولیدات و ثروت جامعه در اختیارمان باشد، دنیای بهتر و زندگی بهتری را ایجاد میکنیم. اگر قدرت دست ما کارگران باشد، با همین پول و ثروتی که هزینه دم و دستگاه عریض و طویل دولتها و پارلمانها و ارتشها و نیروهای سرکوبگر نظامی و جنگها و نهادها و موسسات خرافه مذهبی و ملی و غیر مذهبی میشود، فقر و گرسنگی و بیکاری و بیماری موجود را فورا پایان میدهیم و زندگی شایسته انسان امروزی برای همه شهروندان جامعه را تامین میکنیم.
آوریل ۲۰۲۳