جمیل نظرگاهی: تعیین حداقل دستمزد ۱۴۰۲ ، تشدید فقر و فلاکت طبقه کارگر

سال گذشته با داده ها و أمار رسمی شورای عالی کار، بر آورد «سبد معیشت ۹ میلیون تومان» اعلام شده بود که حداقل دستمزد ۶ میلیون تومانی را اعلام کردند. با افزایش تورم و گرانی کارگران حتی قادر نبودند مایحتاج زندگی خود را تامین کنند. با ادامه وضعیت فلاکت بار و با افزایش هزینه دو برابر شدن «سبد معیشتی به ۱۸ میلیون تومان » کارگران حتی قادر به تهیه خوراکی های ساده و حداقلی نبوده اند.

توفیقی، رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شورای اسلامی کار با محاسبه« سبد معیشت خانوارهای کارگری»، گفت: در این محاسبه هزینه سبد خوراکی‌ها ارزیابی شده و سایر هزینه‌های معیشتی نظیر تورم بخش مسکن، سلامت و پوشاک ارزیابی نشده است که اگر این هزینه‌ها را هم براساس داده‌های بهمن ۱۴۰۱ مرکز آمار ایران مورد ارزیابی قرار دهیم، «سبد معیشت خانوار کارگری ۱۷ میلیون و ۸۴۳ هزار تومان» خواهد شد.

اکنون و با شروع سال ۱۴۰۲ با تورم و گرانی سر سام آور و غیر قابل کنترل مواد خوراکی و لوازم اولیه زندگی، مسکن و پو شاک و غیره، فقر بیشتری را بر کارگران و مزد بگیران جامعه تحمل می کنند. تا بر گرده  کارگران ارزان، فوق سود و انباشت سرمایه را بسازند.

این امارهای، خود نهاد های حکومتی است، که هر چند یک هزارم  از واقعیت هارا بیان نمی کنند، با وجود آن حداقل دستمزد را چندین بار زیر خط فقر تعیین می کنند!  برای سیستمی که بر مبنای استثمار طبقه کارگر و به برده کشیدن انسانها ایستاده و کار می کند، تنها ارزش را سود سرمایه تعیین می کند و بر مبنای این سود و انباشت سرمایه، حاکمیت غیر انسانی و نعمات زندگی را برای اقلیتی زالو صفت و مفت خور و دیکتاتور  و استثمارگر فراهم می کنند.

طبق برآورد و داده های رسمی « رقم هزینه سبد معیشت ماهانه کارگران در نشست دستمزد شورای عالی کار به ۱۳ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان تغییر یافت.( این در صورتی است که ۶ ماه قبل ۱۸ میلیون بر آورده شده بود) این عدد در نشست ۲۶ اسفند این «شورای حکومتی»، با حضور وزیر و نمایندگان گروه‌های کارفرمایی و  «نماینده گان کارگری» تعیین شد ». اما با وجود چند برابر شدن قیمتها و تورم افسارگسیخته « در سال ۱۴۰۲ حداقل دستمزد، 8 میلیون و 208 هزار و ۳۰۰ تومانی تعیین شده که حتی کفاف زندگی بخور  و نمیر یک خانوار سه نفری را هم نمی دهد. با این حداقل دستمزد، کارگران به چندین برابر زیر خط فقر کشیده خواهند شد. بیکاری. حاشیه نشینی هر چه بیشتر و ساختن حلبی آباد ها و حصییر آبادها در  اطراف و کنار شهرهای صنعتی رونق بیشتری خواهد گرفت . مزید بر اینها صف طویل کارگران فصلی در میدانها و خیابانها وسعت بیشتری خواهد یافت.

اگر گوشه چشمی به قیمت های گوشت و مرغ و برنج و نان و روغن و حبوبات و غیره انداخته و مقایسه ای در رابطه با دستمزد حداقلی( دیگر اثری از گوشت بر سر سفره بی رونق کارگران و مزد بگیران نخواهید دید چون قیمت یک کیلو گوشت از مرز  ۵۰۰۰۰۰ تومان بالاتر زده است) بیندازید ، متوجه وضعیت فلاکت بار طبقه کارگرخواهید شد، البته اگر کرایه مسکن و پوشاک و بهداشت و حمل و نقل و اب و برق و تلفن و اینترنت و ........ را بحساب بیاورید، حقوق کارگران و مردم رنجدیده به ۱۵ روز هم نخواهد رسید، انهم بخور و نمیر. 

سیستم سرمایه داری جمهوری اسلامی در کنار همدیگر ثروت و فقر را تولید می کند. ثروت برای حاکمان سرمایه و فقر برای اکثریت عظیمی از کارگرا ن و مزد بگیران جامعه.  تا این سیستم کار مزدی بر قرار است جامعه بر همین پایه می جرخد. این وظیفه کارگران أگاه بمنافع طبقاتی و کمونیستها است که برای رهایی از فقر و فلاکت جامعه سرمایه داری،  با تکیه بر اتحاد طبقاتی و متشکل شدن در مجامع عمومی و شورا های کارگری در محل کار و محل زندگی به مبارزه متحدانه سیاسی و اقتصادی ( کارخانه به کارخانه ، محلات زندگی در پیوند با همدیگر)بر علیه حاکمیت سرمایه داری جمهوری اسلامی بعنوان مسبب این بردگی مزدی و فقر و فلاکت اقتصادی به پا خیزند و تغییر و گرگونی بنیادی در مناسبات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی جامعه ایجاد کنند. طبقه کارگر نمی تواند همان سیستم حاضر و آماده را در جهت منافع خودش بکار گیرد، بلکه  باید بر ویرانه های این سیستم ، جامعه خود را بر مبنای لغو کار مزدی و مالکیت خصوصی بر تولید و بر قراری حاکمیت طبقاتی ایجاد کند. زنده باد سوسیالیسم

جمیل نظرگاهی

۱۴۰۲/۰۱/۰۳