هه ربژی کاک عثمان اسماعیلی

۲۶ روز از زمان ربوده شدن عثمان اسماعیلی می گذرد. کارگری که شاید بتوان گفت عمده زندگی اش را در اسارت و تبعید گذرانده است. کارگری که هیچگاه چیزی برای خودش نخواسته است و با صداقت تمام هر کاری می توانسته برای دیگران انجام داده است. کارگر ساختمانی که زبان سرخش ظالم را گیج کرده است و سر خم نمی کند.
چهارم بهمن ۱۳۹۵ فعال و یار کارگران عثمان اسماعیلی در نامه ای به وزارت اطلاعات سنندج و سقز نوشت “ فقط باور های خودتا ن را باور دارید ولی خب به نظر من کارگر، باید همه انسان ها اعتقاد شان ازاد باشد هیچ کس بخاطر باورش نباید زندانی ویا اعدام شود. ما طبقه کارگر هیچی نداریم که از دست بدهیم ولی خوشبختی را برای انسان های کره خاکی به ارمغان می آوریم . امید وارم هر چه زود تر وزارت اطلاعات دادستانی شهرسقز دست از این کارهای غیر انسانی بردارند و تمام زندانیان سیاسی و کارگران بدون قید و شرط ازاد گردند.”
برای آزادی این عزیزان حتی با آوردن نام شان در هر شرایطی سرکوبگر را به وحشت انداخته ایم و اسیران می دانند که این جامعه که در زندان بزرگ‌تری قرار گرفته است برای آزادی این عزیزان دریغ نمی کند و سحر نزدیک است.
کانون مدافعان حقوق کارگر
اسفند ۱۴۰۱