یاد کارگران جانباخته گرامی باد! 4 بهمن، سالگرد کشتار کارگران خاتون آباد بدست رژیم سرمایه داری اسلامی است. جمهوری اسلامی در دهه شصت با استفاده از جنگ و کشتاردستجمعی زندانیان، شرایط برای ادامه طرح و اجرای سیاست های جهانی اقتصاد سرمایه داری در ایران را فراهم کرد. با استفاده ازنیروی سرکوبگرو ممنوعیت تشکل وتجمع، فقر و فلاکت را بمرور برزندگی و زیست آحاد جامعه بویژه کارگران، حاکم کرده است. دربرابراجرای سیاست های نئولیبرالی در ایران، اعتراضات کارگری درجهت تامین امنیت شغلی وعلیه بیکارسازی و قراردادهای موقت و نیزطلب دستمزدهای معوقه بشکل راهپیمایی و تظاهرات در خیابان ها شروع شد.
کارگران صنایع نساجی و ریسندگی در شهرهایی که کارخانجات در معرض بسته شدن و اخراج دستجمعی کارگران بود، دست به اعتراض زدند.
درسال 82 کارگران معدن مس سرچشمه خاتون آباد دراستان کرمان طی چند روز اعتراض، برای تامین امنیت شغلی و لغو قرارداد موقت، در روز 4 بهمن با خانواده هایشان بطرف فرمانداری شهر بابک راهپیمایی کردند که از زمین و هوا مورد حمله نیروهای نظامی رژیم قرار گرفتند و تعدادی زخمی و5 نفر جانباختند. رژیم اسلامی رانت خوارودولت هایش از رفسنجانی تا رئیسی، زیر سرنیزه، دستگیری، زندان، شکنجه، کشتار، اعدام و ترور، تمامی منابع و مراکز سوددهی را در اختیار افراد و نهادها و مراکزخود قرارداد که آنها درعین حال درکسب سود بیشتر و نیزغارت منابع ازهمدیگرسبقت گرفتند. ایجاد شرایط بردگی، نیروی کار ارزان وخاموش کردن اعتراضات، هدف اولیه کل رژیم و جناح بندی های آن را تشکیل داده است. تامین امنیت شغلی و لغو قرارداد موقت که خواست معدنچیان خاتون آباد بود با سیاست های سرمایه داری و دولت نئولیبرال سازگار نبود، رژیم کارگران را به گلوله بست تا صدای آنها را خاموش کند.
اما مبارزات کارگران از دهه هشتاد شمسی تاکنون هر روزه گسترش داشته و حتی در دوران پاندمی کرونا (کووید19) نیز کاهش پیدا نکرده است. این مبارزات با وجود سرکوب و دستگیری و زندانی کردن کارگران وممنوعیت تجمع و تشکل یابی توانست از سد استبداد عبورکرده و به تشکل یابی و سازماندهی اعتراضات بیانجامد. بازسازی دو سندیکای واحد و هفت تپه، ایجاد شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، مبارزه جمعی به صورت اعتصاب وراهپیمایی وبالاخره تجمعات وخیزش های دی 96 و آبان 98 وخیزش بی آبی درخوزستان و اصفهان از نتایج چنین شرایط مبارزاتی بوده است. کارگران در بخش های مختلف معادن ، حمل و نقل ،کشت وصنعت نیشکر ، ماشین سازی ها، فولاد، نفت و گاز و پتروشیمی، شهرداری ها و بیمارستانها، مراکز آموزشی وبازنشستگان به اشکال مختلف بر علیه سیاست های خصوصی سازی، تامین امنیت شغلی ولغو قراردادهای موقت، افزایش دستمزد، تامین ایمنی شرایط کار، پرداخت مزدهای معوقه، بازگشت بکارهمکاران اخراجی وآزادی کارگران زندانی به انواع مختلف اقدام به سازماندهی،اعتراض و تجمع و اعتصاب کرده اند. در ایران، درکنار منابع نفت و گاز، حجم عظیمی را معادن تشکیل می دهند که طبق آمار رسمی 20 درصد یعنی یک پنجم ازتولید ناخالص ملی را تامین می کنند. معدنچیان در شرایط بسیار سختی بکار مشغول هستند و بیشترین سوانح کاردرمعادن روی می دهد. آمار رسمی سال 98 حاکی ازاین است که تعداد 45 معدنچی بخاطر عدم ایمنی محیط کارجان خود را از دست دادند.
اعتراض کارگران معادن، که شروع آن با راهپیمایی کارگران معدن مس سرچشمه برعلیه سیاست های نئولیبرالی درایران رقم خورد، بخش عظیمی از اعتراضات کارگری تا به امروزرا بخود اختصاص داده است. معادن آق دره، چادرملو، بافق، یورت، سونگون ورزقان و ... ازجمله معادنی بوده اند که کارگران در آن به اعتصاب دست زدند و مطالبات خود را اعلام کردند. دراعتراض ها و اعتصابات معدنچیان، همچون ماشین سازی ها ونفت و گاز و پتروشیمی، اگرچه کارگران بطور دستجمعی درآن شرکت کردند وبا هم سازماندهی کردند، ولی کماکان کارگران فاقد تشکل های علنی ونیز امکان برگزیدن نماینده های انتخابی خود درمقابل کارفرماها هستند. تجربه ای که کارگران شرکت واحد ونیز کارگران نیشکرهفت تپه با اتکا به تشکل های خود ازسر گذرانده اند. اعتصابات معلمان دراوایل دی ماه 1400 که با سازماندهی شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران، تجمع های سراسری برگزارکردند ونمایندگان معلمان مطالبات خود را با صدای رسا اعلام کردند و توجه و همبستگی اقشار مختلف را بدست آوردند.
امروز ما شاهد یک تحول بزرگ تاریخی هستیم. پرچم ژنده "سازندگی و اصلاحات" ساختاری سرمایه داری که علیه معدنچیان خاتون آباد بلند شده بود، توسط کارگران به زیر کشیده شده است. بخش عظیمی از کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، بیکاران، دانش آموزان ودانشجویان علیه این پرچم ژنده بپا خاسته اند. امروز دیگر خاتون آباد تنها نیست، خود آغازگر مبارزاتی است که همچنان ادامه دارد.
در شرایطی که رژیم اسلامی و سرمایه داران جهانی منابع جامعه را غارت کرده اند و سودهای نجومی حاصل نیروی کاردر ایران را به جیب زده اند، کارگران و توده های ستمدیده که در فقر و فلاکت بسر می برند چاره ای به جز اعتراض و مبارزه نداشته و کماکان به اعتراض دستجمعی دست خواهند زد. اما طبق تجربه، لازمه تبدیل شدن این مبارزات بیک جنبش عظیم اجتماعی، با طرح خواست های روشن و سازماندهی مبارزات با اتکا به تشکل ها و اتحاد سراسری آنها خواهد بود. درچنین شرایطی کارگران به عنوان یک طبقه اجتماعی قادرخواهند بود، مطالبات عموم جامعه همچون بهداشت و درمان رایگان، آموزش و حق تدریس رایگان و تامین معیشت و رفاه وآزادی همگانی را تحقق بخشند.
یاد کارگران جانباخته خاتون آباد گرامی باد!
دی 1400ـ ژانویه 2022
شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران
آلترناتیو سوسیالیستی ایران – لندن
کانون همبستگی با کارگران ایران – کانادا
حامیان مادران پارک لاله – استکهلم
کانون همبستگی با مبارزات کارگران ایران – فرانکفورت
انجمن سوسیالیستها در سوئد
شورای هماهنگی علیه کشتار در ایران ( فریاد خاوران)
کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد
انجمن کارگری جمال چراغ ویسی
جمعی از فعالان اجتماعی – سیاسی و پناهندگان – گوتنبرگ – سوئد
کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا
شورای همبستگی ایرانیان با روژاوا در استکهلم
نهاد همبستگی با جنبش کارگری در ایران – غرب آلمان
کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ
انجمن پناهندگان ایرانی – گوتنبرگ / سوئد
اتحاد چپ ایرانیان – واشنگتن
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور