اخباروگزارش های کارگری 11 - 13 خرداد ماه 1402

- گسترش همبستگی خانوادە های جانباختگان اعتراضات سراسری در راه دادخواهی: 1- حضورمشترک خانواده‌های جانباختگان اعتراضات اعتراضات سراسری بوکان وسقزدادخواه بر سر مزار جانباختگان بوکان 2- دیدار جمعی از خانوادە های جانباختگان اعتراضات سراسری سال 1401 سنندج با خانوادە داریوش علیزادە یکی از جان باختگان این شهر - گرامیداشت یادعرفان خزایی از جان باختگان اعتراضات سراسری سال 1401 شهریاربمناسبت زاد روزش برسرمزارش با شرکت خانواده وجمعی از دوستان وآشنایان
- ادامه اعتراضات کارگران رسمی صنعت نفت درمناطق عملیاتی نسبت به عدم اجرای ماده 10 قانون وطایف و اختیارات وزارت نفت و وعده های توخالی وزیر نفت ورئیسی
- دومین روز اعتراض کارگران بازنشسته مس سرچشمه در تهران نسبت به تغییر اساسنامه وقرارگرفتن زیر نظر شورای عالی رفاه با تجمع مقابل شرکت ملی مس ایران
- یورش ماموران بانک آینده به تجمع اعتراضی مالباختگان سهام وآیند وضرب وشتم معترضین وزخمی کردن تعدادی از آنها
- بیانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشکدگان هنرهای زیبا:« خاموشی، برهان فراموشی نیست»
- حمله و ضرب و شتم دانشجوی دانشگاه چمران اهواز توسط حراست این دانشگاه
- تداوم تعلیق و قطع حقوق حسن باقری‌نیا عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری
- دزدی مدارس غیرانتفاعی معروف تهران از معلم ها و دانش‌آموزان
- مرگ یکی از کارگران چادرملو در حادثه تصادف
*******
*گرامیداشت خاطره بامشاد سلیمانخانی (دانشجوی 21 ساله که پس ازاحضار به نهادهای امنیتی با علایم مسمومیت به خانه بازگشت وپس از 3 روز بطرز مشکوکی جان باخت) بمناسبت هفتمین روزخاکسپاریش برسر مزارش در آبدانان دراستان ایلام باشرکت جمع کثیری از اهالی
پنچ شنبه 11 خرداد
+اعتصاب کسبه بازار آبدانان در اعتراض به قتل بامشاد سلیمانخانی همزمان با هفتمین روزخاکسپاریش
گزارش وفیلم منتشره درشبکه های اجتماعی،حاکی از اعتصاب جمعی از کسبه بازار آبدانان در روز پنج شنبه 11 خرداد همزمان با هفتمین روزخاکسپاری بامشاد سلیمانخانی در اعتراض به قتل وی می باشد.
+جنگ وگریز خیابانی شبانه با سردادن شعارهای اعتراضی در آبدانان
یورش نیروهای سرکوب دستگاه رهبری ودولت به معترضین با شلیک ساچمه و پرتاب گاز اشک آور ومجروح کردن تعدادی از آنها
همچنین فیلم های منتشره در شبکه های اجتماعی،از جنگ گریز شبانه چهارشنبه شب (11 اردیبهشت)درشهر آبدانان باسردادن شعارهای اعتراضی خبر می دهند.
براساس همین فیلم های منتشره،نیروهای سرکوب دستگاه رهبری ودولت بسوی معترضین با تفنگ ساچمه ای تیراندازی وهمچنین گاز اشک آورپرتاب کردند وتعدادی از معترضین مجروح شدند.
*گسترش همبستگی خانوادە های جانباختگان اعتراضات سراسری در راه دادخواهی:
1- پنچ شنبه 11 خرداد:حضورمشترک خانواده‌های جانباختگان اعتراضات اعتراضات سراسری بوکان وسقزدادخواه بر سر مزار جانباختگان بوکان

2-چهارشنبه 10 خرداد:دیدار جمعی از خانوادە های جانباختگان اعتراضات سراسری سال 1401 سنندج با خانوادە داریوش علیزادە یکی از جان باختگان این شهر
*پنچ شنبه 11 خرداد:گرامیداشت یادعرفان خزایی از جان باختگان اعتراضات سراسری سال 1401 شهریاربمناسبت زاد روزش برسرمزارش با شرکت خانواده وجمعی از دوستان وآشنایان

*ادامه اعتراضات کارگران رسمی صنعت نفت درمناطق عملیاتی نسبت به عدم اجرای ماده 10 قانون وطایف و اختیارات وزارت نفت و وعده های توخالی وزیر نفت ورئیسی

*دومین روز اعتراض کارگران بازنشسته مس سرچشمه در تهران نسبت به تغییر اساسنامه وقرارگرفتن زیر نظر شورای عالی رفاه با تجمع مقابل شرکت ملی مس ایران
روز چهارشنبه 10 خرداد، کارگران بازنشسته مس سرچشمه در دومین روز اعتراضشان درتهران نسبت به تغییر اساسنامه وقرارگرفتن زیر نظر شورای عالی رفاه دست به تجمع مقابل ساختمان شرکت ملی مس ایران زدند.

درهمین رابطه:ادامه اعتراضات کارگران بازنشسته مس سرچشمه نسبتبه تغییر اساسنامه وقرارگرفتن زیر نظر شورای عالی رفاه با برپایی تجمع مقابل نهاد ریاست جمهوری
روزسه شنبه 9 خرداد،کارگران بازنشسته مس سرچشمه درادامه اعتراضات دامنه دارشان نسبت بهتغییر اساسنامه وقرارگرفتن زیر نظر شورای عالی رفاهدست به تجمع مقابل نهاد ریاست جمهوری درخیابان پاستور تهران زدند.

براساس گزارش رسانه ای شده،این بازنشستگان خواستار بازگشت استقلال صندوق مس هستند و می‌گویند: اینکه صندوق خصوصی مس را به زیرمجموعه وزارت رفاه منتقل کرده‌اند، اصلاً برای ما قابل قبول نیست؛ ما پیش از این نیز بارها مطالبه‌گری و اعتراض کردیم؛ صندوق مس باید مستقل بماند.
بازنشستگان مس معتقدند؛ صندوق از حق بیمه‌های آن‌ها شکل گرفته و دارایی بین‌النسلی آن‌هاست و لذا دولت نمی‌تواندیک‌جانبه در مورد آن تصمیم بگیرد.
این بازنشستگان نگران افول تعهدات صندوق هستند و می‌گویند: از رئیس جمهور می‌خواهیم استقلال صندوق مس را اعاده کند.
*یورش ماموران بانک آینده به تجمع اعتراضی مالباختگان سهام وآیند وضرب وشتم معترضین وزخمی کردن تعدادی از آنها

به گزارش 11خرداد کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران،مالباختگان سهام وآیند متعلق به بانک ورشکسته آینده در پی برگزاری تجمع اعتراضی مورد یورش و ضرب و شتم ماموران این بانک قرار گرفتند.
مالباختگان به مسدود شدن این سهام به مدت ۲۲ ماه اعتراض دارند و خواهان تعیین تکلیف سهامداران شده‌اند.
بنابر اظهارات غارت‌شدگان ارزش این سهام از سه هزار تومان به کمتر از هزار تومان سقوط کرده و سهامداران همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند و خواهان شفاف‌سازی درباره وضعیت سهام وآیند و بازگشت سرمایه‌های خود شده‌اند.
*بیانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشکدگان هنرهای زیبا:« خاموشی، برهان فراموشی نیست»
مرا ببخش که حنجره‌ام خونی است!
چرا که خروس‌های قبیله مغلوبم را،
در آستان سرخ سحر بریده‌اند!
در بخشی از این بیانیه آمده است:
خاموشی، برهان فراموشی نیست. فراموش نمی کنیم همه ی آن بی‌حرمتی و بی‌احترامی که کردید. بی‌حرمتی و بی‌احترامی به زن، دختر، دانشجو، انسان و جایگاه آن‌ها. فراموش نمی‌کنیم. همه ی آن قتل‌هایی را که شبهایمان را با گریستن برای آن‌ها گذراندیم، گرچه که خاموش ماندیم. قتل آزادیمان، قتل زندگیمان، قتل خواهران و برادرانمان، قتل همنوعانمان، قتل صداهایی که فریاد آزادی سر می دادند، قتل سازهایی که باب میلتان نمی‌نواختند، قتل آرزوها و آرمان‌هایی که گمان می‌کردید از یاد خواهیم برد. هرگز فراموش نکنید که سکوت نخواهیم کرد، عقب نشینی نخواهیم کرد، فراموش نخواهیم کرد.

*حمله و ضرب و شتم دانشجوی دانشگاه چمران اهواز توسط حراست این دانشگاه
بنا بر گزارشات متعدد از شب گذشته، ۱۰ خرداد، حراست دانشگاه چمران اهواز پس از بازی فوتبال به یکی از دانشجویان پسر حمله‌ور شد و او را مورد ضرب و شتم قرار داد و سپس او را سوار ماشینی کردند و بردند. این اتفاق در حالی رخ داده است که هیچ یک از شاهدین علت دقیق این رفتار خشونت‌آمیز و ربودن این دانشجو را متوجه نشدند اما گویا چندی پیش از این اتفاق، بحثی میان حراست و دانشجویان در خصوص خروج از یکی از درب‌های منتهی به خوابگاه دختران، در گرفته‌ بود که حراست پس از خلوت شدن محوطه به یکی از دانشجویان حمله‌ور شد.
از وضعیت فعلی این دانشجو اطلاع دقیقی در دست نیست.
*تداوم تعلیق و قطع حقوق حسن باقری‌نیا عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری
حسن باقری‌نیا استاد گروه روانشناسی و علوم تربیتی و عضو هیات علمی این دانشگاه حکیم سبزواری که پیش‌تر تعلیق‌ و از تدریس در دانشگاه منع شده بود، اکنون به دستور رییس دانشگاه متوجه قطع حقوق خود شد.
لازم به ذکر است این اقدام در حالی صورت گرفته است که پرونده‌ی این استاد در دادگاه‌های مشهد و بجنورد مختومه شده است اما همچنان بنا به دستور رئیس دانشگاه با استناد بر نامه‌ی "شاک" حق تدریس در دانشگاه را ندارند.
*دزدی مدارس غیرانتفاعی معروف تهران از معلم ها و دانش‌آموزان
سایت «مشارکت‌ها مدارس خصوصی» توسط آموزش و پرورش راه اندازی شده و مدیریت می‌شود. احتمالا یکی دیگر از ویترین‌های آموزش و پرورش برای سرپوش گذاشتن بر استثمار سرمایه‌های مالی در خصوص آموزش است. در این سایت قرار است آموزش و پرورش نظارت بیشتری روی مدارس خصوصی داشته باشد، اما دزدان همدست فقط می‌توانند میزان دزدی را نظارت کنند تا سهم‌شان از اموال دزدی شده محفوظ بماند.
مدارس خصوصی موظف هستند تا اسامی معلم‌ها و میزان حقوق دریافتی آنها را در این سایت ثبت کنند تا توجیهی برای میزان شهریه‌هایشان داشته باشند. آموزش و پرورش مطابق هزینه‌های مدارس که بخش اعظم آن را تحت عنوان حقوق معلم و کادر اجرایی لیست می‌کنند، تعرفه شهریه آنها را تأیید می‌کند. این اطلاعات فقط توسط آموزش و پرورش قابل مشاهده است و والدین فقط شهریه مدرسه را که مرجع آموزش و پرورش تأییدش کرده، می‌بینند.
به نظر می‌رسد که مدارس ترجیح می‌دهند معلم‌ها از این سایت با خبر نباشند تا بتوانند هر مبلغی که شهریه‌های کلان‌شان را تأیید می‌کند در مشخصات معلم‌ها درج کنند. اخیرا معلم‌هایی ازمدارس خصوصی تهران از جمله مجتمع‌های آموزشیِ
مهدوی
سلام
راه رشد
نوآور
علوی و غیره
که اغلب جزو مدارس معروف تهران هستند، توجه‌شان به این سایت جلب شده و وارد پروفایل خود در این سایت شده‌اند. در کمال ناباوری حقوق دریافتی آنها چندین برابر چیزی که دریافت می‌کنند، توسط مدارس ثبت شده.
این اختلاف مبلغ به گونه‌ای است که حقوق دریافتی معلم‌ها، به ویژه معلم‌های زن زیر هشت الی ده میلیون تومان است، در حالی‌که مبلغی بیش از چهل میلیون تومان به عنوان حقوق دریافتی برایشان ثبت شده است. احتمالا والدین خوش‌بین وقتی به میزان شهریه اعتراض می‌کنند، مدارس با سند و مدرک مصوبه تأیید شده آموزش و پرورش را نشان می‌دهند و خیال آنها را راحت می‌کنند که در چارچوب قانون رفتار شده است.
شهریه‌ای که امسال مدارس به خانواده‌ها اعلام کرده‌اند برای مقطع دبستان حدودا ۷۰ میلیون تومان و برای مقاطع متوسطه این مبلغ بالای صد میلیون تومان اعلام شده. درصد قبولی کنکور در این مدارس، ویترین آنها برای رقابت در جذب مشتری‌هایی است که نگران آینده فرزندان‌شان هستند؛ و چون آموزش و پرورش از زیر بار آموزش با کیفیت شانه خالی کرده، والدین به این مدارس پناه می‌برند و جذب نام و رزومه معلم‌های مدارس می‌شوند.
مدارس خصوصی با استفاده از نام معلم‌ها جیب والدین را می‌زنند و با بهانه‌های کذابی که شهریه‌ها کفاف هزینه‌ها را نمی‌دهد، جیب معلم‌ها را هم می‌زنند. دزدی این مدارس تحت نظارت آموزش و پرورش از نگاه مشتری‌ها و پرسنل پنهان شده. معلم‌هایی که حقوق آنها چندین برابر ثبت شده مجبور به پرداخت مالیات و حق بیمه‌های بالا می‌شوند. تازه اگر توسط مدرسه بیمه شوند، که بسیاری نمی‌شوند.
خصوصی‌سازی غارت اموال عمومیست
منبع: کانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
*مرگ یکی از کارگران چادرملو در حادثه تصادف
صبح امروز(چنج شنبه 11 خرداد) تصادف یک دستگاه پراید با یک دستگاه مزدا در جاده بهاباد به چادرملو و یک کیلومتری اورژانس طریق‌الرضا منجر به فوت یک نفر و مجروحیت ۴ نفر دیگر گردید.
این حادثه بار دیگر نشان داد که چادرملو با سود سالانه دهها هزار میلیارد تومانی که با زحمت همین کارگران کسب می‌شود به ‌واقع ارزشی برای جان کارگران خودش قائل نیست و جاده‌ای که باید در این ۳۰ سال برای حفظ جان چند هزار کارگرش که روزانه در این مسیر رفت و آمد می‌کنند را تعریض و دو بانده میکرد را فقط با وعده‌های دروغ و قول‌های تکراری از سر باز کرده است و قاعدتاً این دفعه نیز مستثنی نیست.
منبع:کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

اخباروگزارش های کارگری 12 خرداد ماه 1402
- آغاز کارزار جهانی علیه موج اعدام‌ها در ایران
- گردهمائی در ژنو، جمعه ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در اعتراض به سرکوب در ایران
- در دفاع از کارگران ایران اقدامات اضطراری ضروری است
- پیام رضا شهابی به نمایندگان اتحادیه های کارگری مستقل از دولت و کارفرما، حاضر در کنفرانس سال ۲۰۲۳ سازمان‌جهانی کار،
- ادامه جمعه های اعتراضی اهالی سیستان و بلوچستان با راهپیمایی،برافراشتن پلاکاردها و سردادن شعارهای اعتراضی در زاهدان
- ورود نهادهای امنیتی به سرکوب دانشجویان دانشگاه بهشتی
- احضار آموزگار و هنرمند لردگانی، به دادگاه انقلاب لردگان
- اسماعیل خدایاری، معلم ساکن خرمدشت استان قزوین، دوباره به دادسرای قزوین احضار شد.
- حسین رمضان پور معلم زندانی در زندان بجنورد برای چهار روز مرخصی از زندان آزاد شد.
*******
*آغاز کارزار جهانی علیه موج اعدام‌ها در ایران
در ۵ ماه اخیر، مقامات جمهوری اسلامی ایران با اعدام خودسرانه دستکم 173 نفر برای جرایم مواد مخدر، به جنگ فقیرترین‌ها رفته‌اند.20% از اعدام‌شدگان از اقلیت ستمدیده بلوچ‌اند. جان صدها انسان دیگر در خطر است.
زندانیان در خطر و بستگان مضطرب‌شان به حمایت فوری شما نیاز دارند.
لطفا پتشین زیر را امضا کنید و به اشتراک بگذارید تا فشار جهانی علیه جمهوری اسلامی افزایش یابد.
https://www.amnesty.org/en/petition/stop-the-execution-spree-in-iran/
*گردهمائی در ژنو، جمعه ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در اعتراض به سرکوب در ایران
به مناسبت کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار، ما تشکلات سندیکایی امضا کننده این متن، حمایت و شرکت خود را در گردهمائی اعتراض فراخوانده توسط پناهدهگان ایرانی برای روز ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در مقابل مقر سازمان ملل متحد در ژنو اعلام می کنیم.
از این طریق، تشکلات ما اعتراض خود را نسبت به اقدامات سرکوبگرایانه اخیر مقامات جمهوری اسلامی ایران به گوش همگان می رساند. از آن جمله:
– افزایش تعداد اعدام‌ها از جمله بیش از ده جوان در طی هفته‌های اخیر،
– مرگ نزدیک به ۶۰۰ معترض،
– حبس بیش از ۲۲۰۰۰ نفر از جمله بسیاری از سندکالیست ها و فعلان انجمن‌ها (از جمله دو معلم فرانسوی عضو اتحادیه کارگری فرانسوی).
– تداوم سرکوب زنانی که از پوشش اسلامی خودداری می کنند،
ما هم چنین به حضور هیأتی متشکل از ۳۰ نفر از ایران در کنفرانس سازمان جهانی کار، که ۷ نفر از سوی رژیم به نمایندگی از کارگران منصوب شده اند، اعتراض می کنیم.
تا به امروز جمهوری اسلامی ایران از تصویب ۵۸ متون اساسی سازمان جهانی کار، از جمله متون مربوط به آزادی ایجاد اتحادیه های کارگری، حمایت از حقوق سندیکایی و مذاکرات جمعی (کنوانسیون های ۸۷ و ۹۸) خودداری کرده است.
به هر حال، این دولت رسماً عضو این سازمان است و این که برخلاف استانداردها و تصمیمات این نهاد عمل می کند به هیچ وجه قابل قبول نیست.
به هیچ وجه قابل قبول نیست که کشوری که رسماً عضو نهاد رهبری سازمان جهانی کار است، دولت اش هر روزه مصوبات آن را زیر پا بگذار و برخلاف آن ها عمل کند.
از سوی دیگر ایران دو میثاق بین المللی حافظ عمدتاً حق تشکیل اتحادیه‌های کارگری، پیوستن به اتحادیه ها و ملاقات با اتحادیه‌های کارگری کشورهای دیگر را امضا کرده است، از آن جمله:
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (PIDCP-ICCPR) ماده ۲۲؛
میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (PIDESC/ICESCR) ، ماده ۸.
با وجود این، دولت ایران صدها نفر را که در چارچوب این دو میثاق امضا شده توسط دولت ایران، عمل می کنند، سرکوب می کند.
جمعه ۹ ژوئن ۲۰۲۳ از ساعت ۱۱ صبح در مقابل کاخ ملل در ژنو
کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (CFDT) – فرانسه
کنفدراسیون عمومی کار (CGT) – فرانسه
فدراسیون اتحادیه های کارگری (FSU) – فرانسه
اتحادیه کارگری همبستگی (Solidaires)- فرانسه
اتحاد ملی اتحادیه های کارگری مستقل (UNSA)- فرانسه
سندیکای ژنو (CGAS) – سوئیس
سندیکای خدمات عمومی ژنو (SSP) – سوئیس
*در دفاع از کارگران ایران اقدامات اضطراری ضروری است
کارگران ایران نیز طی صد سال گذشته به مبارزه ای بس برای بدست آوردن حقوق خود لحظه به لحظه و وجب به وجب جنگیده اند. اما امروزهمراه تهیدستان میلیونی دیگر در زیر خط فقر زندگی می کنند.از تشکل های کارگری مستقل خود محرومند، حق تشکل و حق اعتصاب ندارند و حتی از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر اول ماه مه محروم هستند .این طبقه وسیع شامل کارگران و معلمان و بازنشستگان پرستاران, و رانندگان و همه کارکنان بخش خدمات و غیره است. گسترش فقر و تنگدستی و زیر خط فقر قرار گرفتن بخش وسیعی از مردم ایران از یک طرف و گسترش فساد مالی و رشوه خواری در سیستم اداری از طرف دیگر موجب گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری، معلمان، بازنشستگان، و اقشار زحمتکش ایران شده است.
پاسخ جمهوری اسلامی به این شرایط تشدید سرکوب های سیاسی و امنیتی، زندان، شکنجه، اعدام و بکارگیری روشهای جزایی قرون وسطایی مثل شلاق زدن معترضین و صدور احکام فراقانونی و دلبخواهی توسط دادگاه های انقلاب اسلامی و بدون هر گونه دسترسی محکومین به وکیل مدافع بوده است. با این همه نه تنها وسعت این اعتراضات کاهش نیافته است بلکه روز به روز بر شدت آن افزوده نیز شده است.
خواست مشترک و اصلی بسیاری از اعتراضات و اعتصاب های کارگری اعتراض به عدم پرداخت دستمزد چند ماه کارگران اعتراض علیه خصوصی سازی ها، عدم پرداخت مزایای مختلف از جمله حق طبقه بندی شغلی، لغو قراردادهای موقت، بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد ها بوده است می باشد.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد بدین وسیله از سازمان جهانی کار، فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و همچنین از گزارشگر ویژه سازمان ملل در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران می خواهد که در اسرع وقت جهت بررسی و رسیدگی به این شرایط بسیار نگران کننده کارگران اعتصابی، فعالین کارگری، مدنی و سیاسی زندانی اقدامات ضروری جهت وادار کردن جمهوری اسلامی ایران به رعایت و تضمین مقاوله نامه های 98، 87 و از جمله ارسال نماینده ای به ایران، نمایید.
جمهوری اسلامی ایران بیش از پیش در سرکوب فعالین کارگری و مدنی مصمم تر شده است و بر سیاست ارعاب، سرکوب و زندان خود شدت بخشیده است. در مقابل تصمیم جمهوری اسلامی بر تداوم و شدت یابی سرکوب ها اعلام موضع و دادن اطلاعیه های حمایتی از طرف تشکل ها و اتحادیه های کارگری اگرچه ضروری است اما کفایت نمی کند.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد-ایران قبلا نیز بکرات متذکر شده بودیم که ایزوله کردن و محدود کردن نقش رژیم در سازمان جهانی کار از طریق تشکیلات مستقل خود کارگران با کمک و همبستگی با سایر سندیکاهای کارگری کشورهای عضو این نهاد می تواند انجام بگیرد.
اکنون با توجه به جنبش زن زندگی آزادی و ابتکار اخیر منشور مطالبات حداقلی تشکل های کارگران، معلمان و مدنی. کارگران بطور واضح میگویند ما شورای عالی ضدکارگری را قبول نداریم و به آن اجازه نمی دهیم که از بالای سرما برای زندگی و شرایط کاری ما تصمیم بگیرد.
برای مقابله واقعی و عملی در مقابل این سیاست باید در ابعادی بین المللی به مقابله برخاست و حرکت و اعترضات وسیع تری را باید سازمان داد. پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد اقدامات معینی را در این رابطه در دستور کار خودقرار داده است و امیدوار است که اقدامات ضروری و عاجل در دستور کار سندیکاهای کارگری در کشورهای مختلف ودر سطح دبین المللی برای مقابله با این سرکوب ها قرار گیرد.
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد ضمن محکوم کردن اعمال ضد انسانی جمهوری اسلامی ایران خواستار:
آزدای بی قید و شرط و فوری کلیه فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان و فعالین مدنی و روزنامه نگاران
پایان دادن به اعمال فشار و سرکوب فعالین کارگری و مدنی در ایران
الویت درجه یک قرار دادن پرداخت دستمزدهای معوقه از طرف کارفرما و تضمین پرداخت آن از طرف دولت
برسمیت شناسایی حق تجمع و تشکیل تشکل ها و اتحادیه های مستقل و آزاد کارگری
لغو اتهامات امنیتی علیه فعالین کارگری و مدنی
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد / ایران
Stockholm 2 Juni 2023
جهت اطلاع عمومی:
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد/ایران، پروژه همکاری مشترک سازمان سراسری کارگران سوئد، اتحادیه کارگران ترانسپورت سوئد، اتحادیه فلز، سازمان اتحادیه ای شهرداری ها (کمونال)، سازمان مرکزی کارمندان سوئد میباشد ((TCO)
*پیام رضا شهابی به نمایندگان اتحادیه های کارگری مستقل از دولت و کارفرما، حاضر در کنفرانس سال ۲۰۲۳ سازمان‌جهانی کار،
با درودهای گرم،
من رضا شهابی هستم، راننده شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از پشت دیوارها و میله های به هم تنیده ی زندان اوین به شما نمایندگان تشکل های کارگری مستقل از کارفرما و دولت حاضر در این نشست درود میفرستم.
از سال 1383، یعنی از بدو بازگشایی سندیکا من و همکارانم بارها بازداشت، اخراج، زندان، و شکنجه شده ایم. از سال 1389 تا سال 1396 به خاطر؛
- مبارزات اتحادیه ای
- مبارزه بر سردفاع از حقوق کارگران
- مبارزه برای یک زیست انسانی و شرافتمندانه
با اتهامهای واهی و پرونده سازیهای دروغین تحت شدیدترین سرکوبها قرار گرفتیم. من شخصا درین فاصله در زندان بودم و در آنجابه دلیل ضرب و شتم و شکنجه از ناحیه گردن و کمر تحت عمل جراحی قرار گرفتم.
در اردیبهشت 1401به خاطر گفتگو و همفکری با همکاران راننده و اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکاهای صنفی از جمله دو عضو سندیکای معلمان فرانسه، فعالین صنفی معلمان، بازنشستگان، نویسندگان، زنان، دانشجویان، دوباره به دلیل فعالیت صنفی و حق خواهی و اعتراض به وضعیت اسفبار دستمزد، معیشت، مسکن، بهداشت و آموزش کارگران، و بعد از روز جهانی کارگر 1401 ، مثل روال گذشته ،با پرونده سازیهای دروغین و اتهامهای واهی و کذب مواجه شده ایم و کنشگران زیر یا هنوز در زندان هستیم، یا در انتظار ابلاغ احکام ظالمانه:
رضا شهابی، داوود رضوی، حسن سعیدی از سندیکای کارگران شرکت واحد
کیوان مهتدی و آنیشا اسدالهی مدرس زبان انگلیسی و مترجمان سندیکای کارگران شرکت واحد،
ریحانه انصاری نژاد فعال کارگری، ژاله روحزاد، فعال بازنشسته ی معلمان
رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، مسعود نیکخواه، اسکندر لطفی، شعبان محمدی از اعضای کانونهای صنفی معلمان، و همچنین تعدادی از حامیان و فرزندان کارگران.
رفقا و هم طبقه ایها،
نظام حاکم در کشور ما از بدو تاسیس، شمشیر را از رو بر تمام کارگران و مزدبگیران بسته، و اولین کارش خارج کردن سندیکاها و تشکلهای مستقل کارگری از قانون کار، محدود و جایگزین کردن آنها با تشکل های دولتی و فرمایشی و انتصابی یعنی خانه کارگر، شورای اسلامی کار و مجمع نمایندگان کارگران بوده که همگی زیر نظارت و هدایت حکومت و دولت همچون پلیس مخفی در کارخانه ها و کارگاهها فعالیت کرده و اجازه نمیدهند صدای اعتراض کارگران بلند شود و کارگران معترض را شناسایی و به نیروهای امنیتی یا مدیریت گزارش میکنند. به عنوان نمونه، در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، شوراهای اسلامی کار رانندگان معترض را به حراست و شورای تامین استان معرفی کردند و به دستور نیروهای امنیتی در جلسات ساختگی "کمیته انضباط کار" کارگران حق طلب و معترض را اخراج کردند که خود ما از جمله ی آن کارگران اخراجی هستیم. ما به دلیل تشکیل سندیکا بر اساس مقاوله نامه های 98/87 سازمان جهانی کار و حق خواهی و درخواست یک زندگی عادلانه، و اجرای طبقه بندی مشاغل سخت و زیان آور و... با گزارشات کذب تعدادی از اعضای شورای اسلامی کار و خانه کارگر به نیروهای امنیتی مستفر در کارگاهها از کار اخراج، بازداشت، و زندانی شدیم، و در حال حاضر هم دوباره به همان دلایل در زندان هستیم.
آخرین خبر این که در حالیکه ما بیش از یکسال است که در زندان بسر می بریم، پرونده جدیدی علیه حسن سعیدی، کیوان مهتدی و خود من گشوده شده است.
دوستان گرامی،
در اجلاس شما، نمایندگان به ظاهر کارگری از ایران نیز شرکت دارند. آنها نمایندگان کارگران ایران نیستند، چون اساسا در یک روند دموکراتیک و به دور از اجبار و رعب و ترس از اخراج توسط مدیریت و نیروهای امنیتی و کارفرما انتخاب نشده اند. این افراد که با رأی گیری نمایشی، اگر اصلا انتخاباتی در کار بوده باشد، معرفی شده اند، فقط به خاطر منافع خود و برای استفاده از امتیازات و رانت دولتی هر آنچه کارفرما و دولت گفته انجام داده اند. آنها هرگز کنار کارگران نبوده اند، بلکه برعکس در تمام بزنگاهها علیه کارگران اقدام کرده اند. بر هیچکس پوشیده نیست که آنها ابزار و وسیله ای در دست کارفرما و دستگاه امنیتی حکومت هستند، ماشین امضا برای تائید اخراج کارگران و ظاهرسازی برای روندهای ظالمانه علیه طبقه کارگر هستند.
درد کارگران در ایران زیاد است و خارج از حوصله شما عزیزان. حرف نهایی ما با شما همکاران این است:
که پای مقاوله نامه ها و میثاقهای بین المللی سازمان جهانی کار را امضا میکند، از جمله مقاوله نامه های بنیادین کار که برای همه دولتهای عضو الزام آور هستند، نه تنها آنها را اجرا نمیکند، بلکه شرایط سخت تر و غیر انسانی تر برای تمام زحمتکشان و مزدبگیران، چه زن و چه مرد، در تمام کارگاهها، مدارس، بیمارستانها، شرکتهای پیمانکاری و خصوصی به وجود میآورد.
مزید بر این، تورم بالای ناشی از سیاستهای سوداگرانه و رانتی، کارگر را در وضعیتی از ضعف قدرت خرید قرار داده که حتی در شرایط شاغل بودن باز هم توان پرداخت بخشی از هزینه ها مانند اجاره مسکن را ندارد، اما در همان حال باز هم از ترس اخراج، زندان و شلاق خوردن باید به این شرایط غیر انسانی تن دهد. کارگری که نه تنها صدایی در اجلاسهای جهانی که به نامش برگزار میشوند ندارد، بلکه می بیند که این نهاد نیز به اشغال همان بانیان شرایط اسف بار زندگی او درآمده است.
کشوری که اجازه تشکیل سندیکا و تشکل مستقل را نمیدهد، حق مسلم کارگران برای اعتصاب را به جرم امنیتی بدل میسازد، و اجازه انتخاب نمایندگان کارگری در یک روند دموکراتیک را نمیدهد، و هر وقت صدای اعتراض کارگری بلند شده با اخراج و زندان و شلاق و شکنجه مواجه شده، همین دستگاه امنیتی نمایندگان انتصابی و فرمایشی خود را به نام نمایندگان مستقل کارگری به مجامع بین المللی از جمله اجلاسهای سازمان جهانی کار اعزام میکند. مگر میشود یک فرد نزدیک به سه دهه دبیر کل "خانه کارگر" باقی بماند، و همزمان 6 دوره نماینده ی مجلسی باشد که همه از فیلترهای سفت و سخت و انتصابی آن آگاه هستند؟ و در تمام این دوران مصوبات بیشمار علیه کارگران تصویب شده است. چطور است که اعضای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار مستقیما در سرکوب مجمع عمومی کارگران شرکت واحد نقش داشته اند و آن را جزو افتخار خود در خدمت به حکومت میدانند، اما باز هم خود را به اسم نماینده ی منتخب کارگران جا میزنند؟ چطور میتوان به این افراد تا جایی اعتماد کرد که آنها برای پستهای بالاتر در سازمان جهانی کار انتخاب شوند؟
از تک تک نمایندگان‌ محترم کارگری در اجلاس سازمان جهانی کار تقاضا دارم به درخواست کارگران تحت ستم و ظلم ایران، که در شرایط نابرابر با کمترین امکانات صرفاً برای زنده ماندن تلاش میکنند، توجه داشته باشند. در این مدت دنیا به وضوح شاهد وقایع اسف بار و ستم و بهره کشی و خشونت بی نهایت علیه زحمتکشان، جوانان، زنان، و اقلیتهای این سرزمین بوده است، به طوری که دیگر اتهامات تکراری همچون پرونده سازیهای امنیتی، یا بهانه تراشیهای دیگر، نمیتواند دستهای خونین این آقایان را بشوید. از شما میخواهیم که در کنار کارگران ایران بایستید و؛
- این ماموران امنیتی را که به عنوان نمایندگان کارگران ایران به سازمان جهانی کار فرستاده اند، در هیئت مدیره سازمان جهانی کار یا در کمیته های کارگری و غیره نپذیرید،
- خواهان اخراج آنها باشید،
- در انظار عمومی خواستار آزادی کلیه کارگران و فعالین صنفی زندانی باشید،
- اجرای کامل مقاوله نامه های سازمان جهانی کار بخصوص در رابطه با حق سازمانیابی، مذاکرات جمعی و آزادی تشکل را مطالبه کنید.
با همبستگی،
رضا شهابی،
زندان اوین، تهران
۱۲ خرداد ۱۴۰۲
*ادامه جمعه های اعتراضی اهالی سیستان و بلوچستان با راهپیمایی،برافراشتن پلاکاردها و سردادن شعارهای اعتراضی در زاهدان
شعارها:
«قسم به خون یاران ایستاده ایم تا پایان»
«جمهوری اعدامی نمیخوایم نمیخوایم»
« حکومت بچه کش نمیخوایم نمیخوایم»
«کرد بلوچ آذری آزادی و برابری»
«سلطنت ولایت یکصد سال جنایت»
*ورود نهادهای امنیتی به سرکوب دانشجویان دانشگاه بهشتی
پس از تجمع ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ دانشگاه بهشتی در اعتراض به احکام وحشیانه اعدام و سرکوب فراگیر این هفته شاهد ورود نهادهای امنیتی به فرایند سرکوب بوده‌ایم. تعدادی از دانشجویان دانشگاه بهشتی از اواخر هفته گذشته تا امروز به صورت تلفنی به دفتر پیگیری احضار شده‌اند. لازم به ذکر است که دانشجویان پس از ذکر غیرقانونی بودن احضار تلفنی، با بی اعتنایی و تهدید نهادهای امنیتی مواجه شده‌اند. همچنین گزارشات حاکی از بازداشت محمدنوید بادامی، دانشجوی کارشناسی ارشد زبان‌شناسی دانشگاه بهشتی، از هفته گذشته توسط نیروهای امنیتی است. تا کنون اطلاعی از مکان وی و نهاد بازداشت‌کننده وجود ندارد.
چنین سرکوب بی‌قاعده‌ای دربرابر هر روزنه‌ای از فعالیت دانشجویی نشان از حساسیت بالا دانشگاه‌ها و اهمیت تجمعاتی مانند ۳۰ اردیبهشت دارد.
*احضار آموزگار و هنرمند لردگانی، به دادگاه انقلاب لردگان
طبق خبری که (از همکاران لردگانی) به دست شورای هماهنگی رسیده، محمد سعیدی ابواسحاقی که پیشتر با حکم ظالمانه‌ی هیئت تخلفات اداری آموزش و پرورش چهارمحال و بختیاری از کار خویش برکنار شده بود، این بار هم به فاصله‌ی چندهفته، به دادگاه احضار شد.
*اسماعیل خدایاری، معلم ساکن خرمدشت استان قزوین، دوباره به دادسرای قزوین احضار شد.
او پیش از این نیز به اتهام «تبلیغ علیه نظام» از سوی هیات بدوی رسیدگی به تخلفات اداری به «بازنشستگی پیش از موعد با تقلیل یک گروه» محکوم شده بود.
*حسین رمضان پور معلم زندانی در زندان بجنورد برای چهار روز مرخصی از زندان آزاد شد.

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

اخباروگزارش های کارگری 13 خرداد ماه 1402
- همبستگی با کارگران ایران در آستانه ی صد و یازدهمین اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار
- خطاب به کنفدراسیون اتحادیه های کارگری همزمان با برگزاری یکصد و یازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار
- نامه سرگشاده به بهانه اجلاس سالانه سازمان جهانی کار در ژنو
علی نجاتی
صدای ما را از پشت میله های زندان و کف خیابان ها بشنوید!
- تجمع اعتراضی کارگران کارخانه دورال نسبت به واگذاری به بخش خصوصی و بخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان
- تجمع اعتراضی کارگران نگهبان اخراجی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران مقابل دفتر بهارستان نشین
- به بهانه‌ی سالروز اولین مجمع عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
- تجمع غارت‌شدگان شرکت‌های رضایت خودرو و طراوت نوین تاکستان
- تعلیق دانشجویی دیگر در دانشگاه علامه
*******
*همبستگی با کارگران ایران در آستانه ی صد و یازدهمین اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار
ما تشکلات کارگری دانمارک، از مبارزات کارگران ایران برای دست یابی به حقوق بنیادی خود از جمله برای ” آزادی تشکل و حق سازماندهی ” و “حق سازمان دهی و بستن پیمان های دستجمی” که در مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار مستند شده، پشتیبانی می کنیم.
بطور کلی هیچ یک ازمقاوله نامه های سازمان جهانی کار را نمی توان اسم برد که جمهوری اسلامی آن را بطور سیستماتیک نقض نکرده باشد. به رغم آنکه نقض حقوق بنیادی کارگران ایران در گزارش سالیانه ی خود سازمان جهانی مستند شده و با اینکه بسیاری از فعالین کارگری هم اینک در زندان بسر می برند و رژیم ایران هر روزه اعتراض و اعتصاب های کارگری را سرکوب می کند و صدها کارگر را حتی قبل از شروع اعتراض و اعتصاب، مورد ضرب شتم قرار می دهد و بازداشت می کند، سازمان جهانی کار، اقدامی در خور علیه رژیم ایران انحام نداده است.
ما بر این باوریم که کارگران ایران باید بتوانند نمایندگان واقعی خود را دراجلاس سالیانه سازمان جهانی کار داشته باشند. در حال حاضر سازمان جهانی کار، یک گروه وابسته به دولت ایران که در سرکوب و نقض حقوق بنیادی کارگران ایران نقش ایفا می کنند را به این سازمان پذیرفته است؛ و این در حالی است صدای کارگران ایران، تشکلات مستقل کارگری و فعالین کارگری ایران در سازمان جهانی کار غایب است.
ما از تجمع اعتراضی نهم ژوئن 2023 در مقابل سازمان جهانی کار که برای بازتاب صدای کارگران ایران و در اعتراض به حضور نمایندگان جهموری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار و با خواست آزادی کارگران و معلمان زندانی و توقف اعدام های گسترده معترضان در ایران برگزار می شود، پشتیبانی می کنیم.
- فدراسیون اتحادیه های کارگران 3F(این کنفدراسیون بزرگترین اتحادیه کارگری دانمارک با 26 لوکال اتحادیه از کارگران ترانسپورت و ساختمانی و….میباشد.)
- اتحادیه کارکنان بخشهای عمومی (دولت و شهرداریها) و کمک مربیان کودک
- اتحادیه کارمندان آکادمیسین
- اتحادیه سراسری مربیان اجتماعی کودک (LFS)
- اتحادیه مشاوران اجتماعی دانمارک
- اتحادیه کارگران راه و ساختمان و محیط سبز (حومه کپنهاک)
در همکاری با کمیته زن – زندگی- آزادی در دانمارک
*خطاب به کنفدراسیون اتحادیه های کارگری همزمان با برگزاری یکصد و یازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار
کنفدراسیون اتحادیه های کارگری جهانی در حالی در سمینار سالانه سازمان جهانی کار شرکت می کنند، که امسال مصادف است با چهلمین سالگرد حمایت شان از جنبش کارگری ایران که در ۱۹۸۳ میلادی (۱۳۶۲) به شماره پرونده ۱۱۸۷ ثبت شده است. گزارش اعتصابات کارگری و سرکوب، زندان و اعدام گسترده آن دهه خونین را اگر با سال ۱۴۰۲ مقایسه کنیم، مشاهده خواهد شد که هر سال تعداد اعتراضات فراتر است و وضعیت کارگران ایران به لحاظ اقتصادی و اجتماعی به درجات پایین تری سقوط کرده است.
در کنار سرکوب، نبود حق تشکل واعتصاب، زندان و اعدام، شاهد بیش ازچهار میلیون کودک کار، چندین میلیون بازنشسته هستیم که در زیر خط فقر زندگی می کنند، تبعیض جنسی-قومی گسترده تر شده، کارگران در بسیاری از بخش های اقتصادی با کمترین مکانیزم های ایمنی کار می کنند، حداقل دستمزد به معنای گرسنگی و فقر مطلق است، به دلیل نبود سیاست اقتصادی، بسیاری از موسسات اقتصادی ورشکسته شده و بیکاری گسترده گریبان کارگران ایران را گرفته ، ۹۶ درصد کارگران شاغل با قراردادهای موقت و در بخش های غیر بومی کار می کنند و کارگران در مناطق آزاد تجاری و انرژی همانند بردگان زندگی می کنند.
در هشت اکتبر سال گذشته کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری، کمیته مشورتی اتحادیه کارگری و فدراسیون‌های اتحادیه جهانی در بیانیه ای اعلام کردند:“کل جنبش بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری به مردم فوق‌العاده شجاعی که در مقابل سرکوب وحشیانه‌ای که توسط رهبران حکومت ایران انجام می‌شود، ایستاده‌اند، ادای احترام می‌کند. مقاومت توسط زنان و دخترانی هدایت می‌شود که علیرغم اینکه در معرض خطر بزرگی هستند، می‌خواهند به زن‌ستیزی و انقیاد حقوق اولیه شأن توسط حکومت پایان دهند.”
در ۲۱ نوامبر سال گذشته در کنگره کنفدراسیون های کارگری نقض سیستماتیک حقوق اساسی مردم ایران از جمله حق تشکل یابی به شدت محکوم شد و کنگره خواهان آزادی فعالان صنفی و کارگری زندانی، پایان خشونت علیه زنان و دختران در ایران و تصویب و اجرای عهدنامه‌های سازمان جهانی کار از سوی جمهوری اسلامی شده و از سازمان‌های بین‌المللی خواسته شد تا از اتحادیه‌های کارگری و سایر تشکل‌ها در ایران حمایت کنند.
در ۲۶ ماه مه امسال کنگره کنفدراسیون اتحادیه های کارگری اروپا قطعنامه ای تحت عنوان جنبش زن، زندگی، آزادی صادر کرد، که در آن به شگردهای رژیم در سرکوب بیرحمانه جنبش کارگری، سرکوب رسانه ها ، سرکوب اعتصابات و اعتراضات دستگیری، شکنجه، تجاوز و اعدام زندانیان، اعتلا و تداوم شرایط انقلابی چند ماه گذشته اشاره شده است.
بسیاری از تشکل های کارگری و اجتماعی در اقصا نقاط دنیا بیانیه های مشابه ای در حمایت از دستمزدبگیران و نیروهای اجتماعی صادر کردند.
اما متاسفانه برخی از نهادهای بین المللی همانند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با انتخاب نماینده ایران به عنوان رییس مجمع این شورا عملا در مقابل مردم ایران قرار گرفتند و این مسأله بی اعتمادی مردم ایران را به این نهادهای جهانی افزایش داده است.
در این شرایط جامعه دستمزدبگیران ایران از تشکلهای مستقل کارگری جهانی می خواهد که حمایت گسترده و پرقدرت بین‌المللی خود را از مبارزات کارگری در ایران ادامه داده و یک نقشه راه برای پیشبرد مبارزات ارائه دهند. امروز نیاز به کارزاری متحد برای پیشبرد مبارزات اقتصادی و سیاسی در ایران وجود دارد تا با مشارکت وسیع تشکل های کارگری- اجتماعی بتوان به حقوق از دست رفته کارگران و زحمت‌کشان ایران تا حدودی دست یافت. این نقشه راه در بیانیه منشور مطالبات حداقلی تشکلات کارگری در بهمن سال گذشته انتشار یافته و بر اجرای آن تاکید شده است و ما خواهان حمایت و پیش برد آن منشور مطالبات حداقلی از سوی شما هستیم.
خواست های ما عبارت از این است:
۱- همانند شکایت شماره ۲۸۰۷ (سال ۲۰۱۰ میلادی یا ۱۳۸۹ شمسی) در رابطه با حضور «نمایندگان کارگری ایران» در سازمان بین‌المللی کار، خواهان لغو اعتبار نامه هیات نمایندکی به اصطلاح کارگری ایران برای شرکت در اجلاس سازمان بین‌المللی کار شوید. نباید گذاشت صدایی واقعی جنبش مستقل کارگران ایران در این نشست نباشد. زیرا سید محمد یاراحمدیان “نماینده و سرپرست هیئت کارگری رژیم در سازمان بین المللی کار” نهاد دست ساز مجمع عالی نمایندگان کارگری نماینده نیروهای مسلح چگونه می تواند نماینده کارگران ایران باشد؟
۲- همانند گذشته، اسامی نهادهای اقتصادی جهانی را اعلام کنید که با همکاری های اقتصادی با حکومت ایران در نقض حقوق کارگران ایران مشارکت دارند. بسیاری از نهادهای اقتصادی غربی در ایران سرمایه گذاری دارند.
از نهادهای مستقل کارگری جهانی می خواهیم نهادها و افرادی که در به فلاکت رساندن اقتصاد ایران و یا در سرکوب مردم ( همانند نهادهای نظامی) نقش داشته اند و امروز در کشورهای دیگر سرمایه گذاری کرده اند را شناسایی و اعلام کنند. نهادهایی که در عرصه تکنولوژی ارتباطات گیری در سرکوب نقش دارند را جوابگو‌کنید و این حق دستمزد بگیران است که امکان ارتباط گیری مستقل را داشته باشند.
۳- از اسیران در بند زندانها و سیاهچالهای قرون وسطایی که برای حقوق طبیعی و اولیه خود دست به اعتراض زده اند، حمایت و خواهان آزادی بی قید و شرط و فوری کارگران، معلمان، دانشجویان، خبرنگاران و... باشید.
به حکومت ایران نباید اجازه داد که از پاسخگویی به کنوانسیون هایی که در سازمان جهانی کار امضا کرده است، فرار کند. امروز کمیته تحقیق و تفحص بین المللی در رابطه با وضعیت زندان ها امری عاجل است، شرایط اسف بار در زندان ها، دستگیری های گسترده، افزایش احکام بدون پشتوانه ، اعدام های گسترده هر روز بیشتر می شود.
ما مطمئن هستیم آن روز خواهد رسید که دستمزدبگیران حق تشکل و آزادی های بنیادین را بدست خواهند آورد.
ژوئن ۲۰۲۳
کانون مدافعان حقوق کارگر
*نامه سرگشاده به بهانه اجلاس سالانه سازمان جهانی کار در ژنو
علی نجاتی
صدای ما را از پشت میله های زندان و کف خیابان ها بشنوید!
من یک کارگر بازنشسته هستم که عمری در رنج و کار و زحمت زیسته ام.
زندگی و سرنوشت من به مانند میلیون ها کارگر دیگر با ستم و استثمار و فقر رقم خورده است.
آن زمان که من بعنوان یک کارگر شاغل در مراکز کار و تولید برای داشتن لقمه ای نان، نیروی کارخود را در اختیار صاحبان سرمایه قرار می‌دادم، ستم و استثمار و بردگی را با تمام وجودم درک کردم.
امروز در مقام یک کارگر بازنشسته صحبت می کنم، بازنشسته اجباری. کارگری که در جریان اعتراضات به حق در نیشکر هفت تپه با هزاران کارگر دیگر برای کسب مطالبات پایمال شده فریاد زدیم و به خیابان ها آمدیم تا شاید صدای ما شنیده شود و بتوانیم به حداقل هایی دست پیدا کنیم.
در ادامه اعتراضات پر شکوه کارگران هفت تپه در سال ۱۳۸۷ توانستیم با تلاش و همت کارگران مبارز و حق طلب، تشکل کارگری مستقل خود را با رای گیری ایجاد کنیم.
من و جمع دیگری از کارگران بعنوان هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت، انتخاب و عهده دار مسئولیت شدیم.
اما دولت و حکومت مدافع صاحبان سرمایه در ایران تاب نیاورند و هجوم خود را به ما شروع کردند. از توطئه تا تفرقه اندازی، از تهدید و ارعاب تا بازداشت و زندانی کردند، از سلول های انفرادی و نهایتا اخراج از محل کار.
این سرنوشت تمام کارگرانی است که در ایران تحت حاکمیت مدافعان ستم و استثمار بخواهند تشکل مستقل از دولت و کارفرما را به نیروی خود ایجاد کنند.
سهم من و تمامی اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت‌ تپه و دیگر کارگرانی که مطالبه گر هستند و برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری تلاش می کنند، اخراج و زندان بوده و هست.
نهاد های پلیسی امنیتی با اتهامات واهی اغتشاش گر، اقدام علیه امنیت ملی و جاسوس بيگانگان! به ما حمله ور می شوند.
جالب است که طی چند روز گذشته چندین تن از افراد دو تابعیتی که به اتهام جاسوسی! محاکمه و احکامی برای آنها صادر شده بود، با هواپیما به کشور های بیگانه! با دست گل برگردانده شدند، اما کارگران خوش نامی چون رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی که به اتهام کاملا واهی و بی پایه و اساس جاسوسی تحت پوشش ملاقات با دو نفر فرانسوی بازداشت شده اند، همچنان در وضعیت بسیار بد و نا مساعدی در زندان های حاکمیت هستند.
این دروغ بزرگی است که رفقای ما را به آن بهانه بازداشت و زندانی کرده اند. جرم این عزیزان تنها ایجاد و تبلیغ و ترویج ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و کسب مطالبات پایمال شده کارگران بوده و هست.
در ایران ، کارگرانی که چندین ماه دستمزد خود را دریافت نکرده اند و ناچار می شوند به این بی حقوقی آشکار اعتراض کنند، بازداشت می شوند، و در بسیار ی از موارد جریمه نقدی شده و یا با احکام شلاق رو برو می شوند، یکی از نمونه های اینچنینی کارگران معدن طلای آق دره بود که ۱۶ نفر از این کارگران را با حکم دادگاه!! شلاق زده شدند.
اینها تنها گوشه های بسیار کوچکی از یک واقعیت بزرگتری است که کارگران در ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
فقر و نداری، استثمار، تبعیض و نابرابری ها، بیکاری و غارت و‌ دزدی از سفره کارگران در ایران بر کسی پوشیده نیست.
ایجاد تشکل های مستقل کارگری در ایران حرام و جرم محسوب می شود، جرمی غیر قابل بخشش!
حاکمیت تحمل شنیدن صدای حق طلبی کارگران را ندارد و هر گونه تشکل مستقل کارکری که به نیروی کارگران ایجاد شود را در نطفه خفه می کنند.
طبق روال معمول در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، امسال هم افرادی تحت عنوان نماینده کارگران ایران در این اجلاس حضور خواهند داشت.
این دروغ آشکاری است که این افراد نمایندگان کارگران هستند، همانطور که شما شرکت کنندگان اطلاع دارید، این افرادنماینده صاحبان سرمایه و حاکمیت ایران هستند و هیچ ربطی به منافع کارگران در ایران ندارند.
همانطور که اطلاع دارید خانه کارگر، شورا های اسلامی کار و دیگر تشکل های ساخته حکومت ، نهاد های پلیسی و امنیتی در محیط کار هستند که توسط پلیس و ارگان های سرکوب هدایت و رهبری می شوند.
نمایندگان تشکل های دست ساز حکومتی، منتخب کار فرمایان و نهاد های پلیسی و امنیتی هستند و هیچ ربطی به کارگران ندارند، چرا که انتخاب این افراد توسط کارگران صورت نمی گیرد و در بهترین حالت در زمان رای گیری کارگران را پای صندوق های رای، می کشانند تا به افرادی که توسط نهاد های سرکوبگر تایید و انتخاب شده اند، رای دهند.
من و دیگر کارگران در ایران می دانیم که هیچ فریاد رسی وجود ندارد و ما باید فریاد رس خود باشیم، می دانیم که فعلا هیچ نهاد مستقل کارگری توانمند ی در سطح بین المللی وجود ندارد تا بتوانیم با هم در همکاری باشیم و بعنوان یک طبقه جهانی از منافع خود در مقابل سرمایه داران، از خود دفاع کنیم.
اما امروز بر خود لازم دیدم تا این نامه سرگشاده را به بهانه برگزاری اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، انتشار دهم تا یک بار دیگر اعلام کنم که افرادی که تحت عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالانه شرکت می کنند، نماینده ما کارگران نیستند، بلکه این‌افراد نماینده حکومت ضد کارگر و صاحبان سرمایه و کارفر ها در ایران هستند.
نماینده واقعی کارگران یا از محیط کار اخراج شده و یا در زندان هستند و یا پرونده های آنها در دادگاه ها !! مفتوح می باشد.
اجازه حضور نمایندگان کارفرمایان و حاکمیت جمهوری اسلامی ایران در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، نشان می دهد که اکثریت اعضای تشکیل دهنده این‌ اجلاس، نمی توانند نمایندگان واقعی و مستقل کارگران باشند، اگر نماینده گان واقعی کارگران در این‌اجلاس سالانه حضور داشته باشند، قطعا با حضور نمایندگان رژیم ایران مخالفت خواهند کرد و بر علیه سرکوب های این رژیم اعتراض خواهند داشت.
صدای ما کارگران را از پشت میله های زندان و از کف خیابان ها بشنوید. با وجود فضای سرکوب و اختناق، اعتراض پیگیرانه بازنشستگان، کارگران، پرستاران، معلمان در بخش های مختلف کار و تولید و خدمات، هر روز در ایران جاری است.
صدای نمایندگان کارگران را از پشت میله های زندان بشنوید، صدای رضا شهابی، حسن سعیدی و داود رضوی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که به جرم ایجاد و دفاع از تشکل های مستقل کارگری به بند کشیده شده اند، همچنین صدای سپیده قلیان که به خاطر دفاع از حقانیت کارگران هفت تپه در زندان می باشد و صدای ده ها و صد ها و هزاران صدای دیگری که پشت میله های زندان هستند.
صدای دانشجویان خبر نگاران، مدافعین محیط زیست، اقلیت های جنسی و جنسیتی، ملل تحت ستم، و ...، در کف خیابان و پشت میله های زندان بشنوید.
افراد ارسالی حاکمیت جمهوری اسلامی ایران که تحت عنوان نماینده کارگران به اجلاس سالانه سازمان جهانی کار دعوت شده اند، نماینده واقعی ما کارگران نیستند، اینها نمایندگان حاکمیت و صاحبان سرمایه ای هستند که صدای اعتراض را با گلوله جواب می دهند.
بلاشک و یقینا صدای خیزش ژینا را با شعار ژن ژیان ئازادی را شنیده اید، حتما از قتل ۵۰۰ نفر در کف خیابان ها هم اطلاع دارید، از بازداشت ده ها هزار نفر و اعدام روزانه زندانیان، از دستمزد های بسیار نازل، از فقر مطلق و نداری، از همه چیز اطلاع دارید، حتما می دانید فرستادگان حاکمیت اسلامی ایران در اجلاس سالانه شما، از جنس ما کارگران نیستند، بر عکس اینها ضد کارگر، ضد تشکل های مستقل کارگری، ضد آزادی، و سرکوبگر هر نوع صدای حق طلبی کارگران و ستمدیدگانی هستند که برای رهایی مبارزه می کنند.
صدای ما را از پشت میله های زندان و کف خیابان ها بشنوید!
زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری طبقه کارگر بر علیه سرمایه داران
علی نجاتی، کارگر بازنشسته سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
۱۳ خرداد ۱۴۰۲
*تجمع اعتراضی کارگران کارخانه دورال نسبت به واگذاری به بخش خصوصی و بخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان
روز چهارشنبه 10 خرداد، کارگران کارخانه دورال برای انعکاس صدای اعتراضشان نسبت به واگذاری به بخش خصوصی و بخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان دست به تجمع مقابل این واحد تولیدکننده درب و پنجره آلومینیومی واقع درشادآباد، جاده قدیم کرج و از شرکت های تابعه هلدینگ سیمان تامین زدند.
برپایه گزارش رسانه ای شده بتاریخ 13 خرداد،روز چهارشنبه دهم خردادماه، تعدادی از کارگران کارخانه دورال (تولید کننده درب و پنجره آلومینیومی) در اعتراض به واگذاری این شرکت به بخش خصوصی بدون رعایت حقوق سهامداران، مقابل کارخانه جمع شدند.
این کارگران درخواست دارند واگذاری شرکت متوقف شود؛ آن‌ها از سرنوشت کارخانه‌های واگذار شده در سال‌های اخیر درس گرفته‌اند، درس عبرتی که تکان دهنده است: واگذاری نتیجه‌ای جز زمین خوردن تولید و بیکاری کارگران نداشته و ندارد.
*تجمع اعتراضی کارگران نگهبان اخراجی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران مقابل دفتر بهارستان نشین
روز شنبه 13 خرداد،جمعی از 283 کارگر نگهبان اخراجی شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران برای اعتراض به بلاتکلیفی شغلی ومعیشتی مقابل دفتر بهارستان نشین این شهرستان در استان کهگیلویه و بویراحمد زدند وخواهان بازگشت بکارشدند.
*به بهانه‌ی سالروز اولین مجمع عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
داود رضوی
۱۴ خرداد ۱۳۸۴ اولین مجمع عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه برگزار شد.
از دقایق اولیه بامداد ۱۳خرداد نیروهای انتظامی و امنیتی با حضور گسترده، تمامی کوچه‌های اطراف محل سندیکا واقع در میدان حسن آباد تهران را مسدود و اقدام به دستگیری چند تن از اعضای حاضر در سندیکا کرده بودند.
آن‌ها همچنین هرگونه تردد در محدوده‌ی دفتر سندیکای کارگران شرکت واحد را نیز تحت کنترل خود در آورده بودند تا بتوانند از برگزاری اولین مجمع و انتخابات آزاد سندیکا جلوگیری کنند.
البته نزدیک به یک ماه پیش از برگزاری مجمع در روز ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۸۴، عوامل شورای اسلامی کار شرکت واحد به همراه تعدادی از اعضای اصلی خانه کارگر با حمایت و پشتیبانی عوامل امنیتی و نیروهای انتظامی و همچنین به کارگیری گروهی از چماقداران به محل سندیکا حمله‌ور شدند و درب ورودی و وسایل موجود در دفتر سندیکا را شکستند و در ادامه، اعضای داخل دفتر سندیکا را مورد ضرب و شتم قرار دادند تا شاید بتوانند از شکل گیری مجدد سندیکا جلوگیری به عمل آورند.
اما این اقدامات سرکوبگرانه تنها سبب شد تا سندیکای کارگران شرکت واحد، مجمع و انتخابات آزاد خود را زودتر از موعد و در روز ۱۳ خردادماه ۱۳۸۴ برگزار کند.
ایستادگی و مقاومت رانندگان و دیگر کارگران شرکت واحد در آن‌ روز در میدان حسن‌آباد تهران در زمین واقعی و تنها با اتکا به قدرت حضور و آگاهی کارگران باعث عقب‌نشینی عوامل امنیتی گردید تا آنجا که وادار شدند انتخابات را به رسمیت بشناسند و هم چنین کارگران بازداشتی شرکت واحد را در همان ساعت آزاد کنند.
این انتخابات تا ساعت ۳ بامداد روز ۱۴ خرداد ادامه داشت تا آنکه تعدادی از عوامل امنیتی که شاهد حضور پرشور کارگران برای رای دادن در ساعات اولیه ۱۴ خرداد بودند با تهدید به جمع‌آوری صندوق‌های رای باعث شدند تا هیئت موسس از ادامه انتخابات خودداری کند، و اعضای برگزار کننده برای حفظ صندوق‌های رای از کارگرانی که اصرار به ادامه رای‌گیری داشتند، درخواست کردند که محل رای‌گیری را ترک کنند.
از همان ساعات پایان انتخابات شمارش آرا شروع شد و اعضای هیئت مدیره و علی‌البدل بر اساس رای کارگران تعیین گردید.
مبازات خستگی‌ناپذیر، مستقل و مستمر سندیکای کارگران شرکت واحد دستاوردهای بیشماری در پی داشته است: از جمله افزایش دستمزد کارگران، پیگیری مستمر حق مسکن و حق ناهار و تهیه لباس کامل برای رانندگان و پرداخت روزانه‌ی کیک و شیر و غیره. ذکر این نکته اهمبت دارد که این دستاوردها در افزایش حقوق و ... برای ۱۶۰۰۰ پرسنل شرکت واحد صورت گرفت.
باید اذعان نمود که نمی‌توان تاثیر مبارزات و دستاورد‌های سندیکای کارگران شرکت واحد را بر طبقه کارگر کشور نادیده گرفت. چنانچه که تعدادی از کارگران هفت‌تپه نیز با همیاری سندیکای واحد و در کنار دیگر اشکال تشکل یابی کارگری اقدام به تشکیل سندیکا کردند. در واقع احیای این دو سندیکا خون تازه‌ای را در رگ‌های طبقه کارگر ایران در آن سال‌ها به جریان انداخت.
با گذشت سال‌ها فراز و نشیب، همچنان فشارها بر اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد ادامه دارد و از همان ابتدای تشکیل این سندیکا تا به امروز، اعضا مورد تهدید و احضار و اخراج از کار و زندان و آزار و اذیت توسط عوامل امنیتی قرار گرفته‌اند. به طوری که، تا به امروز ده‌ها تن از اعضای این سندیکا در طی ۱۸ سال گذشته بارها احضار، اخراج، بازداشت و به زندانهای طویل‌المدت محکوم شده‌اند و دائما تحت تعقیب عوامل امنیتی قرار گرفته‌اند. رضا شهابی و حسن سعیدی دوعضو این سندیکا بیش از یک سال است که با اتهامات واهی دوران محکومیت ۶ ساله‌ی خود را می گذرانند، و در همین حال شخصا حدود ۸ ماه است که بلاتکلیف در زندان و در بازداشت موقت به سر می برم و منتظر صدور حکم از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب می باشم.
سیزدهم خرداد ۱۳۸۴ یاد آوری مهمی در تاریخ کارگری چهل سال گذشته است. عوامل امنیتی به وضوح نشان داده‌اند که هرگز تحمل پذیرفتن تشکل‌های مستقل و آزاد را نداشته‌اند. کما اینکه سناریو‌سازی برای کارگران و معلمان مستقل در سال ۱۴۰۱ با اتهام واهی ارتباط با اتباع بیگانه، تاییدی بر این مدعا است.
اما کارگران شرکت واحد و هفت تپه، معلمان و دیگر کارگران مبارز و حق‌طلب با ایستادگی و مقاومت و همبستگی نشان داده اند که نه تنها می‌شود با اتحاد و آگاهی در مقابل فشارها ایستادگی کرد، بلکه کارگران با سازماندهی تشکیلات مستقل خود می‌توانند دست آوردهای بیشماری را بدست آورده و برای شرایط بهتر مبارزه کنند.
چاره کارگران وحدت و تشکیلات
۱۳ خرداد ۱۴۰۲
*تجمع غارت‌شدگان شرکت‌های رضایت خودرو و طراوت نوین تاکستان
شماری از غارت‌شدگان شرکت رضایت خودرو و طراوت نوین تاکستان با برگزاری تجمع مقابل ساختمان این شرکت خواهان رسیدگی مسئولان این مجموعه به مطالبات و رفع بلاتکلیفی خود شدند.
محمدرضا غفاری صاحب شرکت رضایت خودرو در استان قزوین، مبالغ هنگفتی از هزاران متقاضی خودرو دریافت کرده و نه تنها خودروها را به آنها تحویل نداده، بلکه با استفاده از نفوذ و رانت خود حاضر به پاسخگویی به مالباختگان نیست.
گفته می‌شود، غارت‌شدگان هنگام مراجعه به شرکت جهت پیگیری مطالبات خود با فحاشی پرسنل این شرکت مواجه می‌شوند.
برگرفته از کانال اتحادیه آزاد کارگران ایران
*تعلیق دانشجویی دیگر در دانشگاه علامه
امیرمهدی قدس، دانشجوی کارشناسی مدیریت جهانگردی، ورودی ۹۸ دانشگاه علامه توسط شورای بدوی انضباطی این دانشگاه به اتهام "ایجاد بلوا و آشوب در دانشگاه" به یک ترم منع موقت از تحصیل محکوم شده است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید