اول مه روز بین المللی طبقه كارگر، روزی كه كارگران در سراسر جهان به عنوان یك طبقه واحد، مستقل از مرزهای جغرافیای، مستقل از هویتهای كاذب نژادی، ملی، مذهبی، جنسی و... روز همبستگی جهانی خود را ...
در مقابل نظامهای كاپیتالیستی حاكم بر جهان جشن میگیرند و به جهانیان اعلام میكنند، كه همگی عضو خانواده بزرگ كارگری هستند و منفعت مشتركی دارند. اول مه روز وسیعترین تجمعات كارگری، میتینگها، راهپیمایی ها، جشن و شادی و همزمان اعلام كیفرخواست یك طبقه جهانی علیه نظم حاكم است.
امسال در شرایطی به پیشواز اول مه میرویم كه جهان شاهد تخاصمات وسیع نظامهای، سیاسی و اقتصادی، كشمكش و جنگ و میلیتاریسم و مسابقات تسلیحات و نمایشهای قدرت نظامی آنها برای تقسیم مجدد جهان میان قدرتهای بزرگ است. تخاصمات و جنگها و بحرانهای اقتصادی و سیاسی كه بیان بن بست نظام كاپیتالیستی، بی جوابی بورژوازی جهانی و دولتها و احزاب آن و ناتوانی آنها در ترسیم آینده ای قابل اتكا و قابل تحمل برای چند میلیارد انسان در كره زمین است. بحران و بن بستها و تخاصماتی كه تعرض به زندگی طبقه کارگر، به دستاوردهای سیاسی،اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی و ارزشهای انسانی بشریت متمدن از اولین تبعات آن است.
جنگهای اقتصادی، سیاسی، نظامی و مسابقه تسلیحاتی كه نه تنها قربانی آن طبقه كارگر و بخش محروم جامعه بشری است، كه بعلاوه چندین تریلیون دلار هزینه آن، به نام ״امنیت״ و ״منافع ملی״، از جیب این طبقه و اقشار محروم جامعه پرداخت میشود. تورم، گرانی، تعرض به سطح زندگی این طبقه، كاهش خدمات پزشکی و درمانی، تحصیل، بیمه های اجتماعی، افزایش سن بازنشستگی همراه با محدود كردن آزادیهای سیاسی، فردی و مدنی و جنایی کردن ابراز عقیده و بیان هزینه ای است که طبقه کارگر و مردم محروم برای حفظ این نظام پرداخت میکنند.
هیچ دوره ای در تاریخ جوامع بشری مانند امروز شكاف طبقاتی و فاصله پایین و بالا عمیق نبوده است. همزمان هیچ دوره ای مانند امروز دیوار توهم و امید به ساختار اقتصادی و سیاسی کاپیتالیستی در جهان و بویژه در میان طبقه کارگر فرو نریخته است. نسل کشی مردم فسلطین آخرین بارقه های توهم به نظام حاكم بر جهان، به سیستم پارلمانی و لیبرالیسم، به دمكراسی غربی و حقوق بشر و... را فروریخت. دوره ای كه مبارزه برای رفاه و آزادی و عدالت را به پدیده دفاع از مردم فلسطین در مقابل قصابان حاكم بر اسرائیل و حامیان غربی شان به هم گره زد و یك بازبینی عمیق در باورهای تا كنونی در غرب را تسریع بخشید.
در ایران در شرایطی به استقبال اول مه میرویم كه جمهوری اسلامی با اتكا به فضای جنگی حاكم بر منطقه، با اتكا به تخاصمات خود و اسرائیل و عربده كشی های جنگ طلبانه هیئت حاكمه اسرائیل و خط و نشانهای ترامپ همراه با تحریمهای اقتصادی، كوشیده است كه نه تنها گسترده ترین فقر به طبقه كارگر را تحمیل كند كه بعلاوه بیكاری و عدم امنیت شغلی و سرکوب اعتراضات کارگری را دامن بزند.
طبقه كارگر در ایران اما خود را برای مقابله با این اوضاع آماده میکند. امروز طبقه کارگر و جنبش کارگری، با اتکا به اعتصابات و اعتراضات خود و با پرچم و افق رادیكالی که در مقابل جامعه قرار داده است، یکی از معتبرترین بخشها و جنبشها در میان مردم آزادیخواه است. امروز رهبران و فعالین شناخته شده آن به عنوان رهبران سیاسی مردم آزادیخواه مورد اتكا و محبوبند.
امروز خطر عروج پرولتاریای صنعتی ایران با خواستهای برابری طلبانه، با پرچم اداره شورایی جامعه و خواست آزادی زن و آزادی های سیاسی، به یك تهدید جدی برای آینده جمهوری اسلامی و سیستم كاپیتالیستی حاكم تبدیل شده است. خطری كه نه تنها حاكمین كه بعلاوه همه جنبشها بورژوایی و ضد كارگری در پوزیسیون و اپوزیسیون را هراسان كرده است.
كارگران كمونیست، رفقا!
جهان تحولات بزرگی را از سر میگذراند، طبقه كارگر در سراسر جهان وارد دوره ای جدید و پر تحول از حیات اجتماعی و سیاسی خود شده است. جهان در این دوره شاهد اعتراض و نارضایتی وسیع توده ای بوده است كه طبقه ما در آن نقش به سزایی داشته است. جنگ طبقاتی در این دوره بیش از هر زمانی به شكلی عریان و رودرروز در جریان است. بن بست سیستم كاپیتالیستی و بی اعتباری ساختار سیاسی و نهادهای آن، عریان شدن ماهیت ضد انسانی این نظام در دل تحولات این دوره، بی آیندگی آن و تلاش بشریت و در راس آن طبقه كارگر جهانی برای رهایی از آن، شروع بازبینی عمیق در باورهای تا كنونی و تلاش برای جوابی انسانی به این اوضاع، طبقه ما و بشریت را وارد دوره ای جدید كرده است. بی تردید رهایی واقعی تنها در گرو تحولات سوسیالیستی در جهان ما است. امروز بیش از هر زمانی این ضروت به عنوان یك راه حل در مقابل ما قرار گرفته است.
طبقه كارگر در ایران با تحولات مهم این دوره و نقش این طبقه در آن، با رادیكالیسم و كمونیسم آن، میتواند نقش مهمی در تحولات جهان ما داشته باشد. طبقه كارگر در ایران دو انقلاب مشروط و ۵۷ را از سر گذارنده است، نیروی عظیم این طبقه و نقش آن بر كسی پوشیده نیست. تكان خوردن این غول عظیم به نقش رهبران رادیكال و معتبر و روشن بین آن به نقش كمونیستهای این طبقه، به عنوان پرچمدار این تحولات و پیشقراول و رهبران جنبش آزادیخواهانه در ایران، به عنوان متحد كنندگان صفوف این طبقه در مهمترین مراكز صنعتی، تولیدی، خدماتی، در محلات كارگری و در صف بیكاران بستگی دارد.
اول مه یك مناسبت است كه میتوان با تجمعات وسیع كارگری، با میتنگها و سخنرانی های پرشور شما، با جشن و شادی كارگران و خانواده هایشان، با اعلام هم سرنوشتی جهانی كارگران، با قطعنامه های رادیكال و حق طلبانه، به نمایشی از اتحاد و همبستگی، نمایش قدرت طبقاتی ما باشد و رنگ خود را به سیمای جامعه ایران بزند. نمایشی كه در آن اعلام همسرنوشتی و خصلت انترناسیوالیستی اول مه و كیفرخواست این طبقه علیه نظام كاپیتالیستی مهمترین پیام آن باشد.
زنده باد همبستگی جهانی طبقه كارگر
زنده باد سوسیالیسم
حزب حكمتیست(خط رسمی)
۲۸ فروردین ۱۴۰۴- ۱۷ آوریل ۲۰۲۵
