بنیاد برومند با مرور کارنامه جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته، ربایش و قتل دستکم ۵۴۰ ایرانی در کشورهای مختلف را مستند کرده و طی بیانیه‌ای از جامعه جهانی خواسته که به خشونت‌های برون مرزی ایران، پاسخی هماهنگ و قاطع بدهند.بنیاد حقوق بشری عبدالرحمن برومند، مستقر در واشنگتن، در بیانیه‌ای با اتکاء به موارد آدم‌ربایی یا قتل صدها ایرانی به دست عوامل جمهوری اسلامی در خارج از کشور، نسبت به حملات احتمالی حکومت ایران علیه دگراندیشان و مخالفان ابراز نگرانی کرده است.
بیانیه این بنیاد، طرح ربایش مسیح‌علی‌نژاد و سابقه ده‌ها ساله جمهوری اسلامی در "ارعاب، قتل‌های فراقضایی و آدم‌ربایی دگراندیشان" را توطئه‌ای معطوف به تضعیف گروه‌‌های سیاسی و مذهبی، ساکت کردن فعالان و روزنامه‌نگاران و جلوگیری از شکل‌گیری جنبش‌های موثر مخالفان حکومت در داخل و خارج ایران خوانده و می‌گوید: «آن چه فعالان را نگران کرده رخنه کردن دستگاه اطلاعاتی و امنیتی ایران در داخل آمریکاست. کشوری که به مدت سه دهه هیچ گونه تلاشی برای ترور و آدم ربایی در آن گزارش نشده بود.»
حاصل بررسی‌های مستمر این بنیاد، فهرستی از ۵۴۰ مورد موفق قتل یا ربایش افراد منتقد و ناراضی در خارج کشور است. بیانیه تاکید می‌کند که این رقم، شامل همه موارد گزارش شده نیست و تحقیق و تدقیق موارد ادامه دارد. طبق شواهد و مستندات این بنیاد، همسایگان ایران و کشورهایی که اولویت دستگاه حاکمه آنها شفافیت و پاسخگویی نیست، صحنه حملات بیشتری علیه دگراندیشان و مخالفان جمهوری اسلامی بوده‌اند. به طور نمونه ۳۰ فقره از قتل‌ها و ربایش‌ها در عراق، ۳۸۰ مورد کردستان عراق، ۳۰ فقره در پاکستان و ۲۸ نمونه در ترکیه انجام گرفته‌اند. افغانستان با ۹ مورد، کمترین آمار تحرکات خشن و امنیتی جمهوری اسلامی را دارد.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
تحقیق بنیاد برومند نشان می‌دهد که در اروپا، کشورهای فرانسه و آلمان در رده‌های نخست طرح قتل یا ربایش مخالفان قرار دارند. تعداد کمتری از مخالفان و دگراندیشان نیز در اتریش، سوییس، بریتانیا، سوئد، هلند، لهستان و اسپانیا و در خارج اروپا در ایالات متحده آمریکا، امارات متحده عربی، تاجیکستان، تانزانیا، آذربایجان، هندوستان، فیلیپین و دیگر کشورها کشته شده‌اند.
اوج تحرکات خشونت‌بار جمهوری اسلامی علیه تبعیدی‌ها و مخالفان در دهه ۱۹۹۰ بوده که از بین ۳۹۷ فقره قتل، ۳۲۹ مورد آن در کردستان عراق انجام گرفته است. روند کاهشی این اقدامات از سال۲۰۰۰ میلادی شروع می‌شود که دادگاهی در آلمان مقامات حاکمیت ایران را عوامل ترور میکونوس معرفی کرد.
بیانیه بنیاد برومند یادآوری می‌کند که در اکثر موارد موفق نقشه‌های قتل و ربایش مخالفان، کوتاهی کشور میزبان در محافظت از افراد و مصون نگاهداشتن عوامل دست اندرکار، نقش اساسی داشته است.
تمجید از آمریکا و بلژیک
بنیاد عبدالرحمن برومند با استقبال از هشیاری مقامات ایالات متحده و تمجید از اطلاع رسانی شفاف در این زمینه، اراده دستگاه قضایی بلژیک در محاکمه اسدالله اسدی، دیپلمات مجری نقشه بمب‌گذاری در گردهمایی مجاهدین در پاریس را نیز ستوده و گفته است: «روشنگری درباره حقایق کامل این نقض‌های بی‌پروا و آشکار حق حیات و حق امنیت مخالفان و دگراندیشان، اقدامی مهم و حیاتی است در جهت پایان دادن به مصونیت مسببان از مجازات و ترویج و حفاظت از حقوق بشر.»
این بیانیه همزمان تاکید می‌کند که برآورده شدن عدالت و حاکمیت قانون و اصل حقوقی پاسخگویی، مستلزم واکنش قاطعانه و هماهنگی بین‌المللی در قبال جرایم جمهوری اسلامی است: «موارد قربانیان بلاتکلیف که در بی‌خبری مانده‌اند و کشورهایی که به تعهدات خود مبنی بر انجام تحقیقات یا احقاق حق و جبران خسارت عمل نکرده‌اند، بیش از اندازه زیاد است.»
بیانیه یادآور می‌شود که در پاره‌ای موارد، مقامات کشورها برای این که انگشت اتهام به سوی دولت ایران نشانه نرود، به افراد مظنون اجازه داده‌اند که از کشورشان خارج شوند.
به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
تقاضا برای حفظ جان پناهندگان
بنیاد برومند از کشورهای میزبان پناهندگان خواسته حافظ و ضامن حقوق آنها باشد و جمهوری اسلامی را در قبال اعمال خشونت علیه مخالفان و تلاش برای ساکت کردن آنها در خاک این کشورها پاسخگو کنند.
بیانیه هشدار می‌دهد که اولویت دادن به تفسیری محدود از مفاهیم "امنیت ملی" و "منافع تجاری"، معنایی جز دعوت به اعمال خشونت ندارد: «جریان خروج و فرار اتباع ایران از کشورشان برای حفاظت از حق حیات و امنیت ادامه خواهد داشت و سردمداران جمهوری اسلامی نیز به ساکت کردن مخالفان و منتقدان در داخل کشور بسنده نخواهند کرد. آنها همچنان افراد تبعیدی را هدف قرار خواهند داد مگر آن که هزینه سیاسی گزافی آنها را از ارتکاب چنین جنایاتی باز دارد.»
بنیاد برومند به یاد دکتر عبدالرحمن برومند، سیاستمدار ایرانی، پایه گذاری شده‌است. اقای برومند در سال ۱۳۷۰در پاریس با ضربات چاقو هدف حمله قرار گرفت و به قتل رسید. این بنیاد جمع‌آوری اسناد و مدارک مربوط به نقض حقوق بشر در ایران را هدف اصلی خود قرار داده و منابع مالی آن عمدتا از محل کمک سازمان‌های خیریه یا بودجه عمومی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی تامین می‌شود.