روز کارگر امسال پیام ماندگاری داشت. با فراخوانهای معلمان و بازنشستگان رژه و مارش روز جهانی کارگر بخیابان برگشت! هم سرنوشتی طبقاتی و مبارزه مشترک در سطح سراسری بار دیگر و اینبار با اتحاد کارگر، معلم بازنشسته تجربه شد. مراسمهای روز کارگر سال ٥٨ شروع ابراز وجود طبقه کارگر با آرمانهای سوسیالیستی و چپ بود. در این سال سندیکاهای کارگری و شوراهای کارگران ، سازمانهای چپ(از جمله سازمان چریکهای فدایی خلق) مراسم های متعددی به مناسب روز جهانی کارگر برگزار کردند.
راهپیمایی بزرگ کارگران از مقابل خانه ی کارگر بطرف میدان سپه بزرگترین مارش کارگران در سال ٥٨ بود. این مارش بزرگ با کارشکنی های اسلامی ها روبرو شد. و مشخص بود که ضد انقلاب اسلامی با مراسمهای مستقل کارگران با شعار و خواستهای جهانی طبقه کارگر مخالف هستند. ضدیت اسلامی ها در گزارش روزنامه ی کیهان را بخوانیم: « آنها با نظم حرکت می کردند و بیشتر شعارهایشان پیرامون اتحاد و همبستگی کارگران بود . کسانی که در حاشیه ی خیابان جمهوری حرکت می کردند، با صدای بلند صلوات می فرستادند. در نزدیکی چهار راه استانبول، گروهی چند پلاکارد هم بالا بردند و با شعار « مرگ بر کمونیست » راه آنان را سد کردند و روی زمین نشستند».
از سال ٥٨ تا ١١ اردیبهشت ١٤٠١ جنبش کارگری افت و خیز، پیشروی و دستاودهای خود ویژه خود را داشته است.
طی این سالها با اعتصابات گسترده در مراکز صنعتی نفت، پتروشیمی و گاز، فولاد آهواز، هفت تپه، هپکو و مراکز صنعتی اراک و تراکتورسازی ها، و با تحصن و تجمعات گسترده معلمان(در سال ١٤٠٠ بیش از ده مورد و در سطح سراسری در نزدیک به ٣٠٠ شهر)، "با بیانیه ها و خواستهای رادیکال و رفاهی و پیشرو خود فضای سیاسی جامعه را از نظر رزمندگی، رادیکالیسم، بالا بردن توقعات، و گسترش ارزشهای پیشرو انسانی به جلو سوق داده و سد محکمی در مقابل سلطه خفقان و راست روی و عقبگرد در جامعه ایجاد کرده است. جدال و مبارزه هرروزه کارگران، معلمان، بازنشستگان و دیگر بخشهای طبقه کارگر با حکومت و سرمایه داران و مقابله آنها با استثمار و تبعیضات و سرکوب و اختلاسها و کل اجحافات، اهرم و تکیه گاه اصلی کل جامعه در مقابله با حکومت و کل سرمایه داران و مافیای حاکم" به دستاوردهای بنیادی و برگشت ناپذیر دست یافته است.
١١ اردیبهشت ١٤٠١ به قطعنامه های رادیکال تجمعات معلمان و کارگران ، به شعارهای این همه بیداد فریاد فریاد تجمع معلمان در اصفهان، به کیفرخواست کارگران هفت تپه لعنت بر ستمگران، به قطعنامه تشکل زنان کردستان و پایان دادن به اذیت و آزار کولبران، به قطعنامه ١١ تشکل و نهاد کارگری که خواهان افزایش فوری حداقل حقوق کارگران، معلمان و مزدبگیران شاغل و بازنشسته به بالای ۱۶ میلیون تومان در ماه و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران و جوانان آماده به کار به میزان حداقل مزد.، پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات سیاسی، صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبش‌های آزادی‌خواه و برابری طلب و آزادی بی قید و شرط همه کارگران، معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند. و... بودند، محدود نمیشود. قطعنامه ها و شعارها حاصل پیشروی های جنبش کارگری و معلمان است. قطعنامه ها و شعارهای رهایی بخش روز کارگر انعکاسی توده ای از خودآگاهی جامعه است که در طی چند دهه گذشته رشد کرده و امروز امیال و آرزوهای مردم برای تامین معاش و رفاه و ازادی بیان و کرامت انسانی را نمایندگی میکند.
پیام ١١ اردیبهشت١٤٠١، اما در تحولی مهم و اجتماعی معنی پیدا میکند، فرخوان معلمان و بازنشستگان در روز کارگر عملا اتحاد و نزدیکی سه نیروی مهم و فعال جامعه را در سطح پراتیک در کنار هم قرار داد ویک جبهه وسیع از نیروهای اصلی و تعیین کننده را به هم سرنوشتی طبقاتی و اجتماعی فراخواند، و این نیروها را وارد عمل اجتماعی مشترک کرد. کم نیستند اعتصاباتی که به فراخوان احزاب و شخصیتهای سیاسی انجام شده اند و به نتیجه رسیده اند، اما فراخوانهای یازده اردیبهشت ١٤٠١ در وز کارگر ادامه دارتر و پایدار تر و افق مبارزه سراسری را تقویت بخشیده و واد فاز جدید کرده است.
فراخوان مشترک در روز کارگر به معنی درایت بالای معلمان و بازنشسته و همسرنوشتی مبارزاتی با کارگران است. نمایش قدرت و زورآزمایی طبقاتی و اجتماعی سه نیروی اصلی و دگرکون کننده حاکمیت و نظام اسلامی سرمایه. پیامی عمیقا سیاسی است به طبقه کارگر که از موضع هژمونیک برای حفظ اتحاد و همبستگی جامعه گام بر دارد، که رشد و اگاهی سیاسی، بلوغ سیاسی کسب شده را برای تغییرات بنیادی راهنمای عمل خود کند.
و اماپیام ١١ اردیبهشت١٤٠١ فرمان همبستگی ستمدیدگانی است که آماده اند در کنار هم و با اتحاد و همبستگی ظلم وستم و نابرابری را زیر و رو کنند. پیام ستمدیگانی است که برپايى جامعه اى آزاد، برابر، انسانى و مرفه به مبارزه بر خواسته اند!
تحولات عظیمی پیشا روی مردم در ایران قرار گرفته. هم اکنون گرانی بیداد میکند. مردم در همه جا گرانی و مسببین شرایط فلاکتبار را عمیقا به چالش کشیده اند. جامعه ایران در آستانه بزرگترین خیزش و نارضایتی توده ای علیه حکومت اسلامی، دولت رئیسی و مافیای خامنه ای هستند.
اعتراضات کارگران، معلمان و بازنشستگان پیگیرانه ادامه دارد. فرمان متحدانه این اعتراضات و خلاصی از شرایط فلاکتبار کنونی مهمترین خواست و فوری ترین ها است. دارایی و اندوخته های میلیاردی و صندوق های دوایر بیت رهبری، خامنه ای و الیگارهای مافیای خامنه ای ــ سپاه پاسداران را باید شکست. میلیاردها دلار موجودی در آنها را باید صرف پحش مواد پروتئین، گوشت، حبوبات، ماکارونی و نان مجانی کرد.
خیزش توده ای علیه گرانی باید همه گیر شود. حکومت اسلامی را باید بلرزه در آورد. خواست اعتراضات کوبنده آبان ٩٨ نابودی حکومت اسلامی ادامه دارد.
٦می ٢٠٢٢