حماس با انجام یک حمله نظامی گسترده و غافلگیرانه به خاک اسرائیل از غزه در سحرگاه ۷ اکتبر، واکنشی ویرانگر را برای جمعیت غیرنظامی و زیرساخت های این منطقه برانگیخت. اگر این سازمان اکنون مدعی داشتن نقش قهرمان مقاومت فلسطین است، خشونت آن در جریان حمله، می تواند به آینده سیاسی اش لطمه بزند.
«وظیفه نویسنده این است که حقیقت هولناک را بیان کند، و مسئولیت مدنی خواننده آن است که این حقیقت را بیاموزد. روگرداندن، چشم فروبستن و نادیده گرفتن، چیزی نیست جز اهانت به‌خاطره جان‌باختگان.»(واسیلی گروسمن، جهنم تِرِبلینکا، ۱۹۴۴) حاکمان و سیاست‌مداران دیکتاتور با افکار ناسیونالیستی، فاشیستی، نظامی و مذهبی؛ و هم‌چنین روشنفکران و تحلیل‌گران و نویسندگان راست و نزدیک به حاکمیت‌ها، همواره سعی میکنند با انکار واقعیت‌ها تاریخ دل‌خواه خودشان را بنویسند بدون این که کم‌ترین اهمیتی به واقعیت‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و امنیتی جامعه و زندگی و آزادی‌های مردم بدهند.
چه کسی می تواند در برابر آدم کشی های حماس، خشمگین نشود ؟ و اما در برابر سِیل بمب های حکومت اسرائیل چطور؟ اولی را «تروریستی» می نامند – و نه دومی را. در بستر تاریخ، این مفهوم بسیار دگرگون شده است. برای یک مادر، یا یک پدر، چه چیزی ویرانگرتر از مرگ فرزند است ؟ آرزوهای بسیاری که بر باد می روند، رویاهایی که به کابوس بدل می شوند و طرح های بی شماری که تباه می شوند. کسی که چنین تراژدی را تجربه نکرده، نمی تواند سنگینی آن را واقعاً حس کند.
آنچه در سطرهای اخبار و گزارشات و نیز در تفاسیر و تفاسیر دیده میشوند، جنگ اسرائیل با «تروریست» های حماس است. اینکه جنایات وحشیانه در کشتار مردم غزه، حلقه ای در تحکیم جناح راست ناسیونالیست و بنیادگرایان «کلیمی- مسیحی» در دولت اسرائیل است. تعبیر ژورنالیسم غرب و کسانی که «واقع بین» معرفی میشوند، این است که این دولت راست سرانجام دارد اسرائیل و «یهودیان» را وارد «دوره موعود تورات» میکنند که دولت فعلی اسرائیل ابزار “اراده الهی” این رسالت خونین است.
سران اتحادیه اروپا امروز در بروکسل جمع شده اند تا ضمن اعلام حمایت خود از اوکراین، در مورد جنگ اسرائیل به توافق برسند. اینکه دستیابی به توافق ممکن است یا نه، و یا تا چه مدتی دوام میابد را باید دید. ولی برگزاری این اجلاس، بیش از هر چیز، بیانگر هراسی است که دول غربی از ادامه این جنگ دارند. سه هفته از شروع جنگ اخیر اسرائیل، بمباران دائم و کشتار مردم و دستگیری های وسیع از این مردم می گذرد.
اگر ایده ای در ابتدا عجیب به نظر نرسد امیدی به آن نیست. (آلبرت انیشتن) “If at first the idea is not absurd, then there is no hope for it.” ― Albert Einstein به تدریج که کشتار و قتل عام بی رحمانه ی مردم مظلوم فلسطین در نوار غزه همراه با تخریب گسترده ی این منطقه به سوی اوج می رود و جنون رهبران صهیونیست اسرائیل آشکارتر می شود، چند گزاره خود را با تردید کمتری برجسته می سازند:
فیلیپه لازارینی، رئیس آژانس رسیدگی به پناهندگان فلسطینی در نشست اضطرای سازمان ملل متحد گفت: «هیچ جای امنی در غزه نمانده است.»! امروز سه‌شنبه ۹ آبان-۳۱ اکتبر، بیست‌و‌پنجمین روز جنگ در منطقه در حالی آغاز شد که عملیات زمینی اسرائیل در شمال و شرق غزه و حمله‌ها در کرانه باختری و علیه اهداف مرتبط با حزب‌الله در لبنان ادامه دارد. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل نیز به‌طور روشن با آتش‌بس مخالفت کرد و می‌گوید اکنون وقت جنگ است.
چگونه می‌توان فارغ از کلیشه های رایج و بدون یکسان انگاری اشغالگر و اشغال شده، درباره درگیری اسرائیل و فلسطین سخن راند ؟ در این متن، نوشته کامی بوژدون، تلاش شده است با لحنی ادبی، بی‌عدالتی ساختاری ای را که فلسطینی‌ها قربانی آنند و عدم تقارن عمیق این درگیری، از دید ساکنان غزه و کرانه باختری برجسته شود.
در حالی که اسراییل نیروهای خود را برای تهاجم زمینی به غزه آماده می‌کند، همه‌ی رهبران امپریالیست‌های غرب، از بایدن تا سوناک، شولتز و مکرون، بسیار دست‌پاچه میشوند. آنها نگران‌اند که در پایان کار، دنیایشان چه‌گونه خواهد بود.تام فلچر، سفیر سابق بریتانیا در لبنان، در روزنامه‌ی فایننشال تایمز (22 اکتبر 2023) این وضعیت را از دیدگاه بورژوازی چنین خلاصه می‌کند: «در خاورمیانه مداخله کنید، شما را پس می‌زند. مداخله نکنید، شما را پیش می‌راند. بین این دو حالت تاب بخورید، شما را پس می‌زند.» به عبارت دیگر، هر کاری که امپریالیست‌ها انجام دهند خطا خواهد بود.
زنده یاد آرمیتا 17 ساله دانش آموزش و ورزشکار، 9 مهر ماه امسال در متروی تهران بر اثر ضرب و شتم فاطی کماندوهای رژیم متوحش ایران در متروی تهران به کما رفت. و نیروهای امنیتی هفته ها به دور بیمارستان فجر که آرمیتا تحت حفاظت شدید امنیتی آنجا قرار داشت و حتی خانواده ش قادر به ملاقات با آن نبودند، نهایتا دیروز قلب سرشار از عشق به زندگی از تپش باز ایستاد.
بیش از 8 هزار کشته، 150 هزار مجروح و 1 میلیون آواره برآیند جنگ چند هفته در غزه است. هرچند ماجرا فعلی، یعنی ستم و زورگویی به میلیون‌ها انسان دردمند فلسطینی از سوهای متفاوت [دولت‌های سرکوبگر و دسته‌های وابسته بدانان] موضوع تازه نیست و قدمت بیش از 7 دهه دارد. بهر حال خارج از اینکه [اینبار] کدام طرف، نخست ماشه را کشیده است، علل جنگ و تخریب خانه و کاشانه و تلف شدن هزاران نفر، ربط باواسطه به سیاست‌های اشغالگرانه دولت اسرائیل و نیز به پیشبرد جنگ‌های ارتجاعی و ناعادلانه در منطقه خاورمیانه دارد.
اواخر شهریور، لایحه «عفاف و حجاب» با تصویب مجلس برای تبدیل شدن به قانون و اجرا به مدت موقت سه سال، به شورای نگهبان ارسال شد. حالا شورای نگهبان پس از حدود یک ماه، خبر از بازگشت این لایحه به مجلس برای «رفع ایرادات و ابهامات» آن داد. اینکه «ایرادات و ابهامات» شورای نگهبان به این لایحه چیست، موضوع مورد مناقشه‌ی هیچ زن آزادی‌خواه و احد عدالت‌طلبی در ایران نیست که مدت‌هاست حکم به رفتن حاکمیت اسلامی داده است.
رسانه‌های حکومتی در ایران، امروز روز شنبه ششم آبان ۱۴۰۲-۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، اعلام کردند که آرمیتا گراوند، دختر نوجوانی که پس از بیهوشی در متروی تهران به بیمارستان منتقل شد و به کما رفت، جان باخته است.خبرگزاری دولتی ایرنا روز شنبه ششم آبان‌ماه، نوشت که این دختر ۱۶ ساله «پس از به ثمر ننشستن معالجات گسترده پزشکی و بیست و هشت روز بستری در بخش مراقبت‌های ویژه درگذشت.»
هێرشەکان و توندوتیژی بۆردومانی بێبەزییانەی دژی دانیشتوانی غەززە لەلایەن ئیسرائیلەوە، بەتایبەتی بۆردومانی بیمارستانی مەعمەدانی لە غەززە، نیگەرانی جیهانی وروژاندوە. لەم ئاراستەیەشەوە سەرەتای شەڕێکی گەورەی بەرفراوانی ناوچەیی لە ڕۆژهەڵاتی ناوەڕاست دەستی پێکردووە. بەتایبەتی ئەم نیگەرانیە زیاتر فەلەستینیەکانی گەمارۆدراو لە غەززە دەگرێتەوە.
جنگ ِ حماس و اسراییل یک موضوع ِ بسیار مهم ِ تاریخی راپیشاروی ِبشرییت قرار داد: انساندوستی. من درمقاله ی« جنگ ِحماس واسراییل از نظرگاهی دیگر» تا حدودی بحث ِ انساندوستی را باز کردم، و این که جنگ میان ِ دو جامعه ی انسانی اولن جنگ ِ دولت ها و حکومت هاست و نه جنگ ِ ملت ها( مردمان)، وثانیین در هر جنگی بازنده ی نهایی و اصلی انسان های دوسوی ِ میدان ِ جنگ اند که خان و مان و جان و مال و هستی ِ خود را از دست می دهند و نه دولت ها و حاکمان
