پرسش: "اتحاد کادرهای کمونیسم کارگری" چگونه تشکلی است؟

و اهداف متفاوتی از تلاش تاریخی طبقه کارگر برای آزادی و خلاصی از انقیاد طبقاتی و استثمار و کار مزدی و کلیت جامعه طبقاتی و نظام نکبت بار سرمایه داری نداریم.
ما آزادیخواه و برابری طلب و انسانگرا و امروزی و ضد مذهب و ضد ناسیونالیسم و هر نوع تحجر و عقب ماندگی هستیم. انسان و انسانگرایی به قول منصور حکمت "اساس سوسیالیسم" ماست. ما بخشی از جنبش آنتی کاپیتالیستی طبقه کارگر هستیم. مبارزه طبقاتی و نه سازش طبقاتی بر خلاف تمام مدعیان دروغین کمونیسم اساس مبارزه اجتماعی ماست. بیانیه هیات موسس "اتحاد کادرهای کمونیسم کارگری" اهداف عمومی ما را به طور موجز و فشرده ای بیان کرده است.
شکل گیری ما تاریخ ویژه خود را دارد. ما جریانی انتقادی و ارتودوکس در صفوف کمونیسم کارگری هستیم. عمیقا بر این باوریم که شرط پیروزی جنبش کمونیسم کارگری در تحولات معاصر برافراشتن پرچم کمونیسم مارکس و منصور حکمت در تحولات حاضر، در تلاش برای سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی در ایران و سازماندهی یک انقلاب کارگری است.
به این اعتبار ما منتقد جریانات پوپولیست و راستی هستیم که "عبور از منصور حکمت" را با ادعاهای کاذب کمونیسم کارگری پرچم خود کرده اند. ما منتقد جریاناتی هستیم که پرچم راست "انقلاب همگانی"، به جای انقلاب کارگری و سیاست "همه با هم" را در دست گرفته اند. جریانی که یک روز از بیانیه ۱۴ نفر و مسیح علینژاد دفاع میکند، روز دیگر از بیانیه رضا پهلوی دفاع کرده و آن را تعمیق جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در جامعه میداند و روز دیگر رهبرانشان به "همه پیروان مذاهب" پیام میدهد، جریانی که بر این تصور باطل است که آلترناتیو کمونیسم کارگری با همسویی با آلترناتیو راست پرو غربی میتواند به قدرت سیاسی و جایی برسد. جریانی که از پیروزی آلترناتیو کمونیسم و کارگر سرخورده و راه آتی خود را در سازش و دنباله روی از آلترناتیو اپوزیسیون دست راستی در جامعه اما در زرورق "کمونیسم کارگری" پیچیده است. نقد این گرایش راست و سازشکار یک وظیفه مهم برای تامین هژمونی کمونیسم کارگری در جنبش طبقه کارگر و تبدیل "نه" کمونیسم کارگری به "نه" مردم در پروسه سرنگونی محتوم رژیم اسلامی است.
پرسش: تاکیدات ویژه شما در این دوره کدام است؟
علی جوادی: ما تمرکز و تاکیدات ویژه ای در این دوره از فعالیتهایمان داریم. شاید بتوان این فعالیتها را در دو عرصه عمومی تبیین کرد:
۱-تلاش برای تامین هژمونی جنبش کمونیسم کارگری در جنبش طبقه کارگر یک حوزه مهم و تعیین کننده کار ماست. موقعیت کمونیسم کارگری در صفوف مبارزه طبقه کارگر علیه سرمایه و حکومتهای رنگارنگش برای ما یک امر حیاتی است. کارگر با پرچم جنبشهای دیگر آینده اش تفاوتی با گذشته نخواهد داشت. سکوی پرش جنبشهای طبقات دارا و استثمارگر خواهد شد. بار دیگر سهم اش از زندگی چیزی جز استثمار و استبداد و نابرابری و فقر و فلاکت، بار دیگر محرومیت و فرودستی نخواهد بود. به این اعتبار نقد و افشای گرایشات راست و ناسیونالیستی و ملی اسلامی در صفوف طبقه کارگر یک امر دائم ماست.
۲- از سوی دیگر حضور مستقل کارگر با پرچم سوسیالیستی خود در مبارزه سترگ طبقاتی حاضر مستلزم حضور متحد و سازمانیافته و متشکل طبقه کارگر در تحولات حاضر است. از این رو تلاش برای گسترش سازماندهی توده ای طبقه کارگر در اشکال متنوع خود یک امر حیاتی برای ماست. در این راستا ما بر سازماندهی توده ای طبقه کارگر در محیط کار و زندگی تاکید ویژه و همیشگی ای داریم. تلاش برای گسترش سازماندهی و روتین کردن جنبش مجامع عمومی طبقه کارگر در محیط کار و شکل دهی شوراهای کارگری و تامین ارتباط ارگانیک گسترده این تشکلات برای ما از اهمیت مضاعفی در این دوران برخوردار است. در این راستا تلاش میکنیم که توده های کارگر و زحمتکش هر چه بیشتر با سازماندهی توده ای - شورایی خود چه در محیط کار و چه در محیط زندگی، در تحولات سرنوشت ساز حاضر شرکت کنند. ایجاد ارتباط ارگانیک میان شوراهای کارگری و شوراهای مردمی در هر گوشه و کناری، از الویتهای ماست. مساله ساده است، قدرت طبقه کارگر در تشکل و اتحاد طبقه کارگر نهفته است. هر چقدر طبقه کارگر قدرتمندتر، سازمانیافته تر، توده ای تر، در تحولات تاریخساز بر سر سرنوشت جامعه شرکت داشته باشد، احتمال پیروزی کارگر و کمونیسم بالاتر است. آینده از هم اکنون رقم میخورد.
پرسش: ما در اولین شماره از دور جدید انتشار نشریه پرسش، خوشحالیم که اطلاعیه اعلام موجودیت "اتحاد کادرهای کمونیسم کارگری" را در اول ماه مه ۱۴۰۱ منتشر میکنیم. ضمن تبریک به شما، مایل هستیم تا سوالاتی را که به زعم ما، پرسش بسیاری از فعالین جنبش کارگری عموما و فعالین کمونیسم کارگری مشخصا، میباشد را طرح کنیم. بنظر شما مختصات سیاسی این تشکل چیست و بر کدام مبانی سیاسی و اعتقادی استوار است؟
علی جوادی: من هم به نوبه خودم به شما و همه فعالین جنبش کمونیسم کارگری تبریک میگویم. اصول اعتقادی و سیاسی ما بطور همه جانبه در "یک دنیای بهتر" (اجازه دهید بگویم) برنامه جنبش کمونیسم کارگری بطور همه جانبه ای بیان شده است. به اعتبار دیگر ما تمام اسناد حزب کمونیست کارگری در دوران حیات منصور حکمت را اسناد تشکل خود میدانیم. ما گوشه ای از صاحبان واقعی آن تاریخ و آن تلاشهای سترگ هستیم. مسلما تنها وارث آن سنت نیستیم، گوشه ای از آن تلاش هستیم. اما دوست دارم بر چند نکته تاکید کنم:
ما یک تشکل انقلابی مارکسیستی هستیم. و من مایلم بر این خصیصه خود تاکید کنم. میدانم که این مساله برای آنها که زیر لوای پرچم "ایدئولوژی زدایی" عملا پرچم "مارکسیسم زدایی" را در دست گرفته اند، چندان خوش آیند نیست. از نقطه نظر ما مارکسیسم دکترین و علم رهایی طبقه کارگر و آزادی جامعه از وضعیت نکبت بار جوامع کنونی است. کمونیسم کارگری از نظر ما به لحاظ فکری و تئوریک همان مارکسیسم است، اصولا یک مشخصه کمونیسم کارگری، مارکسیسم است. اگر کمونیسم کارگری تلاش برای سازماندهی حرکت سوسیالیستی موجود طبقه کارگر است، مارکسیسم از نقطه نظر ما پرچم این سنت و گرایش طبقاتی است. به اعتبار دیگر، کمونیسم کارگری برای ما یعنی مارکسیسم و از نظر اجتماعی و طبقاتی یعنی جنبش آنتی کاپیتالیستی طبقه کارگر. این دو وجه جنبش ما بر خلاف تلاشهای جریان راست حاکم بر حککا از هم قابل تفکیک نیستند. دو عرصه مستقل و مجزا نیستند، اجزا یک پدیده واحد و اجتماعی و سیاسی اند.
ما آن گرایشی هستیم که برای پیروزی کامل و همه جانبه طبقه کارگر علیه سرمایه داری و اجرای بدون وقفه کلیت برنامه کمونیستی و رهایبخش طبقه کارگر مبارزه میکنیم. ما باوری به انقلاب مرحله ای نداریم. امروز سرنگونی رژیم و فردا سوسیالیسم سیاست و پرچم گرایشاتی است که قرار است کلاه گشادی سر تلاش کارگر و کمونیسم بگذارند. ما تمام سوسیالیسم را همین امروز میخواهیم. ما در عین حال که برای هر بهبودی کمی و کیفی در زندگی و موقعیت کارگر و جامعه مبارزه میکنیم در عین حال برای ریشه کن کردن کلیت بنیادهای نظام طبقاتی حاکم، مبارزه میکنیم.
نکته دیگر این است که ما گرایشی هستیم که عمیقا بر این باوریم که کمونیسم کارگری تنها اردوی آزادیخواهی و برابری طلبی و انسانگرایی است. تنها اردویی است که رهایی اقتصادی و سیاسی همگان، سعادت و خوشبختی انسان هدف اعلام شده اش است. به این اعتبار ما تمامی کارگران و توده مردم خواهان تغییر و بهبود زندگی را به این صف و اردو فرا میخوانیم. از این رو، فراخوان ما به طبقه کارگر و جامعه این است که به این اردو بپیوندید. این پرچم را در مبارزه برای سرنگونی رژیم اسلامی در دست بگیرید.
به این اعتبار ما تلاش میکنیم که "نه" قاطع به کلیت مناسبات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی موجود را به "نه" توده مردم بپاخاسته علیه رژیم اسلامی تبدیل کنیم. ما به دنبال مخرج مشترک گرفتن میان سیاستهای جنبشهای مختلف نیستیم. سرنگونی رژیم اسلامی حلقه ای در مبارزه ما برای تحقق جامعه ای آزاد و برابر و کمونیستی است. همسویی ما تنها با امر انقلاب کارگری و نیروها و احزابی است که در این راستا فعالیت میکنند.
پرسش: فی الحال، سه حزب، تحت عنوان احزاب کمونیست کارگری، در جغرافیای سیاسی ایران فعالیت می‌کنند. ملزومات ایجاد این تشکل جدید چیست؟ تفاوت‌ها کدام است؟
علی جوادی: متاسفانه همینطور است که میگوئید. در دوره ای جنبش کمونیسم کارگری دارای حزبیت واحدی بود. مساله پرچم سیاسی و تشکیلاتی و حزبی کمونیسم کارگری در آن دوران معضلی در جنبش ما نبود. ما جای خالی تلاش های عظیم منصور حکمت را در این دوران کاملا احساس میکنیم. پراکندگی در این دوران به درجاتی ناشی از عدم پایبندی به توصیه های پایانی منصور حکمت در دوران پس از خودش بود. ما نتوانستیم آن حزب عظیم را به روی چهارچوبهای سیاسی داده شده، به جلو ببریم. گرایشات متعددی پس از مرگ منصور حکمت در صفوف آن حزب سربلند کردند که در دوران حیاتش در حاشیه ای ناخن خود را میجویدند، اما پس از مرگ منصور حکمت فعال شدند. گرایش راست کنونی حاکم بر حککا محصول و ادامه خط سانتر موجود در حزب کمونیست ایران است که اکنون کاملا به راست چرخیده است و دیگر ارتباط چندانی با سنت داده شده کمونیسم کارگری ندارد به طوریکه حتی با تلسکوپ هم نمیتوان اثری از سیاستهای کمونیستی در این جریان پیدا کرد، گویا زلزله ای یا اصابت سنگی آسمانی تمام اثرات سیاستهای پیشین کمونیستی در این حزب را پاک کرده است.
ما در دوره اخیر فعالیت خود را در چهارچوب تشکیلاتی حزب کمونیست کارگری به پیش میبردیم. اما از ابتدا یک جریان انتقادی در این تشکیلات بودیم. بطور کلی ما در دوره های مختلف حیات سیاسی خود پس از مرگ منصور حکمت در تشکیلاتهای منتسب به کمونیسم کارگری فعالیت کردیم. فعالیت متشکل یک سنت سیاسی ما است. کار کمونیستی کاری متشکل و تحزب یافته است. اما همواره بر سیاست واحد و روشنی تاکید کرده ایم. امروز هم به این نتیجه رسیده ایم که باید ظرف جدیدی برای پیشبرد اهداف خود پایه ریزی کنیم.
تفاوت ما با جریان خط حاکم بر حککا کاملا روشن است. این خط را باید از صفوف کمونیسم کارگری نقد و طرد کرد. تاکید و اصرار این جریان بر نگهداری نام "حزب کمونیست کارگری" زخمی بر پیکر بر جنبش کمونیسم کارگری است. ارزیابی من از سایر نیروهای منتسب به کمونیسم کارگری این است که علیرغم تفاوتهای سیاسی تاکتیکی به یک جنبش عظیم تعلق داریم. تلاش برای سازماندهی انقلاب کارگری، تلاش مشترک همه ماست. این وجه اشتراک ما است. تفاوتها به نظر من تاکتیکی اند، استراتژیک و پرنسیپال نیستند.
پرسش: دلیل انتخاب نام "اتحاد کادرهای کمونیسم کارگری" چیست؟ آیا مسئله اتحاد صفوف کمونیسم کارگری، یکی از اهداف این تشکل است؟
علی جوادی: اتخاذ نام "اتحاد کادرهای کمونیسم کارگری" در درجه اول نشاندهنده ویژگی ها و تعلق جنبشی ما است. همانطور که بارها گفته ایم ما نیروی متعلق به جنبش عظیم کمونیسم کارگری هستیم. از این زاویه نام ما نیز باید این ویژگی را بطور بارزی بیان کند. اما بخش اول این اسم یعنی "اتحاد کادرهای ..." بیان دیگری مانند "اتحاد مبارزان ..." است و باید به این معنی فهمیده شود. بطور خلاصه نام این تشکل ویژگی جنبشی آن را بیان میکند.
کلا تلاش برای اتحاد صفوف جنبش کمونیسم کارگری باید به طورعام یک امر دائمی هر فعال جنبش ما باشد. هر کمونیستی باید بیشترین نیرو را به گرد سیاستهای اصولی و تاکتیکی خود فراهم کند. اما اتحاد احزاب منتسب به کمونیسم کارگری یک پروژه خاص و مشخص است. ما چنین پروژه خاصی در این دوره در دستور کار خود نداریم.
پرسش: افق، برنامه و آینده سیاسی و تشکیلاتی اتحاد کادرهای کمونیسم کارگری را چگونه تعریف میکنید؟
علی جوادی: ما کار خود را آغاز میکنیم. از فعالین کمونیسم کارگری که خود را در تلاش های ویژه ما شریک میدانند دعوت میکنیم که به صفوف ما بپیوندند. ما تلاش میکنیم یک سنت باز و ضد سکتاریستی را در صفوف جنبش کمونیسم کارگری تقویت کنیم، همان سنتی که سیاستهای و روش منصور حکمت نمونه برجسته و بارز آن بود. ما دست تمامی احزاب و نیروهای کمونیسم کارگری را در جهت اهداف مشترکمان میفشاریم. آینده سبک کار و سیاستهای اصولی ما را روشن خواهد کرد.