شامگاه ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ منشوری از مطالبات حداقلی ۲۰ نهاد مستقل صنفی و مدنی ایران منتشر شد که شامل ۱۲ بند مطالبات و همچنین متنی درباره تحلیل از اوضاع و شرایط جامعه بود. نهادها و تشکل‌های سیاسی و مبارزاتی که در جریان انقلاب زن زندگی آزادی، اعلام کرده‌اند که تنها راه احقاق حقوق از دست رفته مردم ایران را پیروزی انقلاب «زن زندگی آزادی» می‌دانند و تحقق بند به بند منشور مذکور را تنها راه رسیدن به زندگی آزاد، شاد، مرفه و برابر و حکومتی سکولار که در آن شرکت مستقیم مردم در اداره کشور معنا داشته باشد، می‌دانند.
نهادها و تشکل‌هایی که اسامی‌شان‌در ذیل آمده است، خواهان پیوستن تمام جامعه به مطالبات مطرح شده در این منشور بوده و اعلام کرده‌اند که هرگونه اقدام و عمل سیاسی در کشور با توجه ویژه به این منشور مشروعیت و مقبولیت سیاسی دارد. نیز از نمایندگان سیاسی و صنفی خود در تمام سطوح سیاسی درخواست کرده‌اند که این مطالبات حداقلی را ارج نهاده و آنرا سرلوحه اقدمات آتی قرار دهند.
تشکل اتحاد پزشکان
اتحاد جوانان محلات ایران (اجما)
کمیته سراسری دانشجویان کردستان
تشکل دانش آموزان انقلابی تهران
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس
نهاد اتحاد دانشگاه صنعتی اصفهان
نهاد دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه خوارزمی
جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه فنی دخترانه سنندج
جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه یزدان‌پناه کردستان
جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه کردستان
جمعی از فعالین دانشگاه جندی شاپور
گروه دختران آفتاب ارومیه
گروه زنان و جوانان انقلابی تهرانسر
دانشجویان دانشگاه نوشیروانی بابل
جمعی از فعالین و دانشجویان دانشگاه بهشتی
نهاد اتحاد دانشجویان استان تهران
نهاد جنبش دانشجویی دانشگاه شهرقدس
نهاد آزادی‌خواهان دانشگاه تهران شمال
جریان جوانان آزادی‌خواه کهگیلویه و بویراحمد
تشکل زنان کردستان علیه تبعیض جنسیتی