فاتح شیخ / چاوه: طرح یک مدال!

تا از جدائیها حکایت و شکایت کند
تا خانه نشین شود، بی دست و بی دخالت ماند
تا یارانش از مرد و زن، در فراقش بنالند.
آنها چنان نکردند،
چون آنجا قصه نی و نیستان در میان نیست
حیات و ارتباط کارگران،
هستی به هم پیوسته، تنیده از رشته های اتحاد است
چنین شد
که نه او خانه نشین شد،
نه یاران از پا نشستند،
رزمشان را پی گرفتند،
روزی،
در یکی از لحظات پیروزی
یارانش او را بر شانه ها نشاندند
قامت بلند اتحادشان را نشان دادند،
به زمین و آسمان با صدای رسا ندا دادند:
ما همه بخشی هستیم! ما همه بخشی هستیم!
***
سپیده را از خورشید خوزستان گرفتند
به تاریکستان زندان انداختند
تا زندانکشی کند، تا خاموش شود،
او به تاریکی تن نداد،
چراغ زنان زندان شد، سپیده زنان ستمدیده،
امید بردگان مزد و فقر، سپیده انسانهای رنج کشیده.
***
ژینا /مهسا را کشتند تا با توحش اسلامی شان تلاش کنند
روسری را بر سر زنان و توسری را بر فرق جامعه نگهدارند،
در برابر،
بر مزار ژینا در آیچی، زنان آزاده روسریها را در هوا چرخاندند
همصدا با مردان آزاده فریاد سر دادند:
کشتن به خاطر روسری! تا کی تا کی خاک توسری؟
آنگاه در بزرگراه این برخاست هم افزا،
هزاران گلوی هم آوا فریاد زدند:
نه روسری نه توسری، آزادی و برابری!
هزاران گلو با خشم دم افزون نسل جوان پیمان سوزان بستند
در مارشها، در رقص میانه میدانها فریاد زدند:
ما همه مهسا هستیم، بجنگ تا بجنگیم!
ما همه نیکا هستیم، بجنگ تا بجنگیم!
ما همه ژینا و سارینا هستیم،
بجنگ تا بجنگیم! بجنگ تا بجنگیم!
٢
معیشت ما در جیب ما و روی سفره هایمان نیست
به کیسه گشاد میلیاردخوارها میرود و
هر لحظه سود روی سود میباراند و
نسل ما هر روز گرسنه تر و تشنه تر است!
تا کی؟
تا به کی این تیره روزی؟
پیش به سوی پیروزی در پی هر پیروزی
انقلابی مداوم
تا محو بردگی مزدی
که ناممکن نیست،
اگر هم چنان به چشم آید
به گفته برشت باید
واقع بین باشیم،
ناممکن را ممکن سازیم.
آسان نیست،
نه نیست
مگر کدام گوشه زندگی و تلاش ما آسان است؟
نه،
اصلا آسان نیست
ولی بیگمان شدنی است
با دستها و مغزهای ما،
که میسازیم و میآفرینیم
همه آفریده های مادی و معنوی را
بسی ناشدنی ها شدنی خواهد شد
٣
پیش به سوی پیروزی
در پی هر پیروزی
انقلابی مداوم
تا محو بردگی مزدی
تا برچیدن هر ستم و هر نابرابری
نامش انقلاب است:
انقلاب کارگری یا انقلابی با رنگ زنانه
هر دو همسانند
با چشم انداز همان تحول بنیادی
محو بردگی مزدی
شدن یا نشدن آن
BECOMING OR UNBECOMING
مساله این است.
***
مگر کناره نشینان سبکبار ساحلها
مشتغ بیغمان لمیده
بر ناز بالش غرفه تئوری خاکستری
ندانند و نخواهند بدانند،
وگرنه این حقیقت
همچون آفتاب نیمروز تابان است
که زنان اکثر کارگران هستند
و با کار بیمزد در خانه و ستم جنسی فراگیر
از دیگر همسرنوشتان بهره کشیده تر و ستمدیده ترند.
همچنانکه معلمان کارگرانند
که نسلهای آینده آفرینندگان جامعه را
آماده میکنند و آموزش میدهند.
و دانشجویان به درست فریاد میزنند:
فرزند کارگرانیم، کنارشان میمانیم
پس
بگذار مدعیان پاسخ دهند
کدام است حقیقتی
آشکارتر از این مجموعه حقیقت انسانی؟
٤
زنان
نه تنها در جامعه بپاخاسته ایران
که امروز در گستره جهان
بسی بیش از هیپولیتها و آمازونهای یونان باستان
شایسته داشتن جایگاه و سهم بزرگ
در اداره جامعه بشری هستند
و چنان برای گرفتن این جایگاه
به میدان آمده اند
خیز برداشته اند
و کمر بسته اند
که در توان هیچ هرکول معاصری نیست
کمربند روای
هیپولیتهای
زمان را
از آنان بستاند
٥
من از تکرار این فراخوان
خسته نخواهم شد
هرگز
که برای هر گام پیشروی
برای چنگ زدن به پیروزیهای پیاپی
لازم است به سرکوب جوابی درخور داد
چنانکه دست سرکوبگر پس زده شود
و دهانش از یاوه باز بماند
این را میگویم: Strike back
مقابله قاطع
الرد الحازم
دەسکردنەوه (Strike back)
آری شرط هر گام پیشروی این است
و زنان و مردان آزاده هم اکنون چنین کرده اند
چنین کنند آزادگان، چو کرد باید کار
و این کار کارستان را
کارگر به سرانجام پیروزی
خواهد رساند
کار را که میکند؟
آنکه تمام میکند:
تمام
تا سرانجام
٦
پس
بیائیم امروز
همین امروز
به پاس موقعیت و نقش کارگر و کمونیسم
در انقلاب در حال جریان
در ایران
بیاییم طرح یک مدال را پیش بگذاریم
نه از طلا، نقره یا برنز
مدالی باشکوه از فولاد سرخ درخشان
که بر یک ور آن نام و نقش کارگر
و بر آن ور آن کمونیسم
نقش بسته شود
آری
طرح مدال کارگر و کمونیسم!
...
(این اثر تکمیل میشود)
فاتح شیخ / چاوه
٢٧ مهر ١٤٠١ - ١٩/١٠/٢٠٢٢